Οι δρόμοι ανοίξανε φτερά,
γι’ άγνωστους κόσμους.
Η βροχή τους κάνει συντροφιά,
στους πέντ’ ανέμους.
Χάθηκαν όλα τα τροχοφόρα
μέσ’ στο διαδίχτυο, μέσα στη μπόρα.
Λοξοδρόμησαν κι οι λαμαρίνες
στα χάδια της Κίρκης και στις Σειρήνες.
Τα βρόχια κλείσαν’ εποχές
μέσ’ στα κομπιουτεράκια.
Τη ζωή πηγαίνουν φυλακή
τα πλαστικά δωράκια.