Της ψυχής οι διαδρομές ακολουθούν
ατραπούς και σιδεροδρόμια που βασίζονται
στη διάθεση, ανάθεση, κατάθεση κι επίθεση
παράκτιων αλιέων, μιάς συνεχούς άμπωτης.
Ψάχνοντας στα ξεθωριασμένα βότσαλα της μνήμης
και στις απιστίες μιάς παραμάνας Ανατολίτισσας.
Τσιμπώντας στα δολώματα άλικης γαλανομάτας χήρας
και στους ημιτελείς έρωτες βαλσαμωμένης πέρδικας.
Ορμώντας στους ώριμους χρωματισμούς βατόμουρων
και στις ανικανοποίητες επιθυμίες ακανθόχοιρων.
Παραπατώντας στα γλυκοξημερώματα πρωτάρας σχόλης
και στο ξεγύμνωμα ρυπαρής νυχτιάς
που υποθάλπει μύθους και μυστικά ευνούχων.
Συμμετέχοντας στους οργασμούς ευκαλύπτων μιάς όασης
και στην κυοφορία απραγματοποίητων φόβων μας.
Ακολουθώντας τα πλαστικά χρώματα
μιάς γαμήλιας τελετής
και τα βεγγαλικά έναρξης
πολιτιστικών διαδηλώσεων…
Γελώντας στα λυπημένα, αφιλόξενα χαμόγελα
και σε ταξιδεμένες παραφυάδες μίσους και πάθους.
Οδηγώντας σε γιγαντοοθόνες λεοφόρων θλίψης
και στα σούπερ – μάρκετ ψευδαισθήσεων.
Αδιαφορώντας στα καμένα δάση των ελπίδων μας
και στην ανοικοδόμηση ατελείωτων προσδοκιών μας.
Γονηπετώντας στις ημερομηνίες εορτών, δρώμενων,
πανηγύρεων, παρελάσεων, αναπλάσεων
και στις βιομηχανίες καλοστημένων συμβάντων ιδιοτέλειας.
Αγνοώντας τα μακρινά ταξίδια του βασιλιά ήλιου
ως και τις αχτίνες του που ερεθίζουν τις εξαρτήσεις μας.
Αυτοκτονώντας στις ακροποταμιές με τα πληγωμένα ελάφια
και με τους κεραυνούς της Αυγουστιάτικης πανσελήνου
ανακυκλώνονται και μεταλλάσσονται σε κύματα…