Σε τσιγγάνων μαχαλά
βρέθηκε τ’ αστέρι μου,
στη γραμμή απ’ το χέρι μου
στ’ ουρανού το δάκρυ.
Κι αίφνης άρπαξα φτερά,
του έρωτά μας τη χαρά
να βρω κάποιαν άκρη.
Σε αμμουδιά ερημική
χάθηκε η πυξίδα μου,
ακριβή ελπίδα μου,
στου βοριά τη δύση.
Κι εσύ πέταξες εκεί,
στου μυαλού τη φυλακή
τ’ όνειρο μη σβήσει.