Στις γειτονιές του κόσμου
απόχτησα φίλους
γνώρισα ήλιους,
βάλσαμο στις πληγές.
Άνθη και χρώματα
ήθη κι αρώματα,
χίλιες νάχα ζωές.
Και στα θολά ανθρώπων
γνώρισα φόνους
πάλεψα πόνους,
κάρβουνα στις ψυχές.
Σχέδια, βουλεύματα
κέρδη εμπορεύματα,
στέρεψαν κι οι πηγές.
Έτσι πάντα διαβαίνουμε
κι έτσι θα προχωράμε.
Ποτέ μας δε χορταίνουμε,
πάντα θα σπαταλάμε.