Στου κόσμου τις βιτρίνες
σε σκονισμένα γήπεδα,
χρωμάτιζες κερκίδες
και μύθου επίπεδα.
Στου κόσμου τα λουλούδια
ζητάς χειροκροτήματα,
γελάνε τα τραγούδια
κι όλα τα συγκροτήματα.
Στου κόσμου τ’ ακρογιάλια
σε ξεχασμένες θάλασσες,
πλακώσαν τα τσακάλια
τους κάβους χάλασες.
Λόγια άλλα να μη λές,
γιατί πηγαίνουν στράφι.
Άστοχες πήγαν κι οι βολές
και οι ευχές στο ράφι.