Χλωμά παιδιά, χλωμές παιδικές χαρές,
χλωμά παιδικά όνειρα, χλωμά παιδικά οράματα.
Αγάπες χλωμές, όλα γίνηκαν χλωμά τις μέρες μας.
Χλωμά φιλιά, έρωτες χλωμοί, συνέχεια,
καθημερινά, δίχως αναβολή όλα θα χλωμιάζουν;
Μα όλα χλώμιασαν, ως πότε θα χλωμιάζουν;
Χλωμοί άνθρωποι σε δρομάκια χλωμιασμένα
και οι παρέες τους κατάχλωμες, σε χλωμά στέκια.
Έχουν χλωμιάσει και τα χαμόγελα, ακόμη
και οι σκέψεις είναι ολόχλωμες…
Στο χλωμιασμένο μεσημέρι του Αυγούστου,
ο περίπατος χλωμιάζει επάνω στα χλωμά
φύλλα. Έγινε χλωμότερος από τις χλωμές
ανταύγειες των χλωμών παραθύρων
της παλιάς χλωμής συνοικίας.
Όλα χλωμά, χλωμιασμένα, χλωμιάζουν
περισσότερο και τις χλωμιασμένες κατάχλωμες
στιγμές μας. Βοηθούν στην ψυχική μας
χλωμάδα, οι χλωμές κατάχλωμες ειδήσεις,
των χλωμών καναλιών που χλωμιάζουν
τα χλωμά βράδια μας…
Οι χλωμές αχτίδες του ήλιου χύνονται
από το χλωμό στερέωμα τ’ ουρανού,
χλωμιάζοντας περισσότερο του ορίζοντα
τη χλωμάδα…
Χλωμιάζει μέρα με τη μέρα, το χλωμό
παρόν και το χλωμό μέλλον του χλωμού,
κατάχλωμου τόπου μας. Έτσι μεταλλάσσεται
από χλωμιασμένους βρυκόλακες και
εξ’ αιτίας της χλωμής μας εξυπνάδας.
Χλωμιάζουν τα πάντα με τις χλωμές
αποφάσεις οφφικιούχων ανδρών χλωμών
και ανικάνων. Που έχουν εγκαταστήσει
στο χλωμό σβέρκο μας, οι χλωμοί
νομοθέτες των χλωμών εκλογικών νόμων.
Για να διαιωνίζεται η χλωμή κατάσταση,
που χλωμιάζει κάθε πρόοδο
και κάθε ευημερία, των πολλών
και χλωμών κατοίκων της χλωμής,
κατάχλωμης μπανανίας μας…
Για να ξεχλωμιάσει το μέλλον μας,
η χλωμή ψυχή μας, τα χλωμά
πιστεύω μας. Όλοι μαζί, δίχως
σκέψεις χλωμές, ας αγκαλιάσουμε
το φως και την ελπίδα…