Προσπαθώ να ξυπνήσω όλες μου τις ενοχές
και όλα μου τα ανιαρά πιστεύω.
Δεν υπακούουν δυστυχώς οι ερινύες μου,
γιατ’ είναι αμετανόητες, ατίθασες, σκληρές
και δεν τις αναγνωρίζω φυσικά…
Προσπαθώ να κρατήσω στους ώμους μου,
το κουφάρι της ματαιοδοξίας μου. Αδύνατον
για να σηκώσω στις πλάτες μου τέτοιο φορτίο…
Προσπαθώ να εξηγήσω στα όνειρά μου
κάθε τους απορία και κάθε ενδοιασμό τους.
Μαθαίνω κι εγώ μαζί τους, άγνωστες πτυχές
από τον βαθύ ύπνο τους, γνωρίζω για τις φοβίες
τους που ταλαιπωρούν και τα όνειρά μου…
Προσπαθώ να δαμάσω τις επιθυμίες μου,
τα θέλω μου και τ’ ανήθικα πάθη μου.
Αυτός που δίνει σε όλα αυτά ιδανικές λύσεις,
είναι ο γητευτής της ζωής, ο φτερωτός
έρωτας…