Ας προσπαθήσουμε να δώσουμε στη ζωή μας
χρώματα, ομορφιές κι αρώματα.
Να κερδίζουμε κάθε ημέρα, κάθε ώρα,
κάθε λεπτό, κάθε ευκαιρία διαφυγής…
Ας προσπαθήσουμε να βλέπουμε τον ήλιο
κατάματα, να μην του κρύβουμε τα αισθήματά μας,
να μην του μιλάμε με υπεκφυγές,
μισόλογα και με ξύλινη γλώσσα.
Ας προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε τις
ελπίδες μας σ’ ακρογιάλια φωτεινά,
με κυματοθραύστες γλυκιάς αρμύρας.
Ας προσπαθήσουμε να καλλιεργήσουμε αειθαλή
ριζώματα και φυλλωσιές, για εποχές
αφιλόξενες, για καιρούς άνυδρους,
γι’ αποδημήσεις φτερωτών προσδοκιών.
Ας προσπαθήσουμε να ελευθερώσουμε
τις σκέψεις μας, τα πιστεύω μας,
τις ελπίδες μας, τα οράματά μας.
Ας προσπαθήσουμε να φανούμε
χρήσιμοι, στη φύση, στο συνάνθρωπό μας,
έστω και μιά φορά…
Ας προσπαθήσουμε να χαρούμε
της μοναξιάς μας την παρέα,
τις σκέψεις της, τις συμβουλές της,
τα χρώματα της πείρας της.
Ας προσπαθήσουμε να ψάλλουμε
σ’ εσπερινούς απάτητων βράχων,
σε απόκρημνα λημέρια ηδονής
και πάθους, σε ερωτικά χαμόγελα,
σε κρυφές χαρές, σε οδύνες αδύναμων…