Τα υπουργεία σπαταλούν, το αίμα του κοσμάκη
κι αν βολευτούν οι κολητοί; Τρως κάνα ψιχουλάκι.
Μηδέν για τον πολιτισμό, ευρώ για την υγεία,
για την παιδεία, τη σύνταξη, στου τάδε τα εργαλεία.
Δεν πάει άλλο βρε παιδιά, τόχουν παρατραβήξει,
πρέπει να τους στριμώξουμε κι η κωμωδία, ας λήξει.
Άμυνας και πολιτισμού, αμαρτωλά υπουργεία,
πρέπει να τα γκρεμίσουμε, αχ! Μα την Παναγία.
Σύλλογοι πολιτιστικοί, «οι Σούλες και οι Μπούλες»
μαζεύουν όλο «το χαρτί» και θίασοι, «ρεμούλες».
Τεμπέληδες, αργόσχολοι και οι γλυψιματίες,
μυριάδες άλλες αφορμές, χιλιάδες οι αιτίες.
Και φτάνουμε «απόπατο» μ’ αυτά και μ’ όλα τάλλα.
Αντί να είμαστε ιππείς, «μας έχουνε καβάλα».
Μα το ποτάμι, πάντα εμπρός, στα πίσω δε γυρνάει,
γελάει όμως καλλίτερα, στο τέλος αν γαμ…