Χαπάκια, ψυχοφάρμακα, τρελάδικα μ’ αλήθειες.
Έχουμε γίνει μπάχαλο… Αμερικανοσυνήθειες.
Φόνοι, κλοπές, ανώμαλοι, ληστείες, αδικίες,
έκαναν την πατρίδα μας, Σικάγου συνοικίες.
Θέλεις ν’ αγιάσεις; Δεν μπορείς, τα έχουνε στημένα,
του «βερζεβούλ» τα κέρατα, πάντοτε σηκωμένα.
Κέρατα τηλεόρασης ή κινητών κεραίες
και μας αποχαυνώνουνε… Πούν’ οι στιγμές οι ωραίες;
Ειδήσεις; Οι εφιάλτες μας, παράθυρα με βία,
ποιος χρωματίζει αυθεντικά, την αιματολαγνεία.
Φωνάζουνε αναίτια, για τις τηλεθεάσεις,
τα μηχανάκια της έϊ-τζι-μπι, αχ! πώς να τα χορτάσεις;
Μα έχεις το τηλεκοντρόλ, όπλο που αφοπλίζει,
μα… Σε τρώει περιέργεια κι αυτό τους ερεθίζει.
Σου δίνουν έτοιμη τροφή, δεν πρέπει να κοπιάσεις,
στη φυλακή του καναπέ, τα πάντα θα χορτάσεις…
Αν πεις για την πολιτική; Η ΑΝΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ,
λόγια που λένε σοβαρά, τα πιάνεις για αστεία.
Ξεχώρισαν τα κόμματα, τους πλέον φωνακλάδες,
για τις ειδήσεις των οχτώ, σ’ εικονικούς καυγάδες.
Τραβά ο ένας απ’ εδώ, ο άλλος παρακάτω,
γι’ αυτό κυρίες, κύριοι, έχουμε πιάσει πάτο…
«Έφυγε κι ο Χριστόδουλος» με τις φιλοδοξίες,
ήρθε ο Ιερώνυμος, «μ’ αρχές και με αξίες».
Πάντα το τρένο χάνουμε, πάμε σαν τη χελώνα,
αν έτσι συνεχίσουμε, δε βγάζουμε «χειμώνα».
Ίσως να μας ζηλεύουνε ή και να μας μισούνε,
μ’ αν δεν φροντίζουμε εμείς, άλλους κατηγορούμε;
Τρέχουμε για την Κύπρο μας, το Κόσσοβο, τα Σκόπια,
με τα μυαλά στα κάγκελα και τις δυνάμεις σκόρπια.
Για τη φριχτή κατάντια μας, φταίμ’ όλοι οι πολίτες
κι όχι οι εκάστοτε ταγοί ή κάθε λογής αλήτες.
Κάτ’ όλοι από το μέτριο, γνώσεις; Υποτυπώδεις,
αν είχαμ’ άλλη εποχή, θά ’χε δουλειά ο Ηρώδης.
Και απαιτούν την ψήφο μας, κάθε τετραετία,
Μακράν κομματικής γραμμής; Μεγάλη αμαρτία.
Σχέδια, νομοσχέδια, ρυθμίσεις δια νόμου,
παρανομίες, σπέκουλα και μπόχα υπονόμου.
Πανεπιστήμια, μόρφωση; Θέλεις περιουσίες,
για την παιδεία όταν μιλούν; Το παίζουνε μεσσίες.
Συγκοινωνίες διάφορες, πλοία, αεροπλάνα,
«χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα».
Λογαριασμοί, πετρέλαια, δάνεια, φροντιστήρια,
στις πλάτες μας βαρύς σταυρός και του Ιησού μαρτύρια.
Να φτιάξεις οικογένεια; Σου χρειάζονται προσόντα,
όσο για τις ανάγκες σου, στο VIDEO μιά τσόντα.
Τα φρούτα, τα λαχανικά; Παράγονται μ’ ορμόνες
και κάθε προϊόν αγνό, το βλέπεις σε εικόνες.
Κιμάδες, ψάρια, κρέατα; Με χημικές ενώσεις
και αν θα φας εντόσθια, πικρά θα μετανιώσεις.
Δηλητηριάσεις, εμμετοί, ανάσκελα, φορείο,
νοσοκομείο, διάδρομος; Σου έτυχε λαχείο.
Εντατικές και θάλαμοι, ούτε στα όνειρά σου,
ανάρρωσες σαν άνθρωπος; Μόνο με τον παρά σου.
Ευρά για τα ασφάλιστρα; Στα τρώνε οι κηφήνες
και όταν πάρεις σύνταξη, δεν ζεις ούτε δυό μήνες.
Μα δεν σε φθάνει ο πόνος σου, χίλια άλλα να φροντίσεις,
σ’ έχουνε φέρει στο Αμήν, «χρόνους να τους αφήσεις».
Νεκροταφεία, εξόδιο, μνημόσυνα, παπάδες,
γραφειοκρατίες με Δ.Ο.Υ κι ένα σωρό μπελάδες.
Πρώτη κηδεία ή δεύτερη; Στόλισμα; Δεσποτάδες;
Ν’ ανάψουν πολυέλαιοι; Ή φτωχικές λαμπάδες.
Να λάβουν μέρος χορωδοί; Ή ένας φάλτσος ψάλτης,
μαϊμού «κοράκι» στην πομπή ή γνήσιος νεκροθάφτης;
Το κυλικείο, στέφανα, ο τάφος, το τρισάγιο
και το γραφείο τελετών; Γαμ…ι δίχως σάλιο…