«Άρχοντα του Πλανήτη»
Άρχοντα της ψυχής μας πού βρίσκεσαι Γκάτσο (;)
Στ’ αστέρια στα πέλαγα πού να σε ψάξω
Θυσιάζουν τις μέρες μας σκυλιά και προστάτες
κουρνιάζουν στα τζάκια τους οι επαναστάτες
Αξίες οράματα σοφών μας διδάγματα
πεθαίνουν στη λήθη σκουριάσαν μαλάματα
Διευθύνουν δικάζουν οι δήθεν κι οι πόρνες
σε μια νύχτα γκρεμίζουν ιστορία κι αιώνες
Άρχοντα της καρδιάς μας πού είσαι Τσιτσάνη (;)
Ήπειρο Θράκη στα νησιά ή στη Μάνη
Τραγούδια ιδέες της τέχνης χρυσάφια
χλιδή και σκουπίδια στα νιάτα αγκάθια
Αξίες οράματα σοφών μας διδάγματα
πεθαίνουν στη λήθη σκουριάσαν μαλάματα
Διευθύνουν δικάζουν οι δήθεν κι οι πόρνες
σε μια νύχτα γκρεμίζουν ναούς Παρθενώνες
Άρχοντα της ζωής μας πού είσαι Θεέ μας (;)
Παλαιστίνη Σερβία ή Ιράκ Πλαστουργέ μας
Αλωνίζουν οι γύπες των λαών οι φονιάδες
κι Εσύ επιτρέπεις να κλαίνε μανάδες
Αξίες οράματα σοφών μας διδάγματα
πεθαίνουν στη λήθη σκουριάσαν μαλάματα
Διευθύνουν δικάζουν σκυλιά και ματρόνες
αλήθεια πού πάνε σύμβολα Παρθενώνες (;)
Άρχοντα του πλανήτη πού είσαι λαέ μας (;)
Κοιμάσαι πεθαίνεις ή ζεις ακριβέ μας
Σου πουλούν παραμύθια σου παίρνουν τη σκέψη
η δροσοπηγή του πολιτισμού λαέ θα στερέψει.
Αξίες οράματα σοφών μας διδάγματα
δάσκαλε μας Σωκράτη δε μας αξίζουν ούτε τα κλάμματα.
Με τα όπλα η «Ειρήνη»(;)
Τι περπατάς σε δρόμους σκοτεινούς και αφιλόξενους
τι περιμένεις απ’ ανθρώπους ψυχρούς και αδιόρθωτους
Μην προχωράς σε σοκάκια της ψυχής ανεξερεύνητα
μη σταματάς να λες πως αγαπάς έστω με νεύματα
Σήμερα που όλα βιάζονται
κι όλα παραβιάζονται
Στη λογική του χρήματος
του τζόγου του ξεπλύματος
της άνισης ζωής της βιοπάλης
βαρβιτουρικών και παραζάλης
Τι περπατάς σε ελαιώνες και πηγές που κάψανε
τι περιμένεις απ’ όσους ραβασάκι ερωτικό ποτέ δε γράψανε
Μην προχωράς σε αδιέξοδα παρόδους και διλήμματα
σταματά τη γή η φωνή σου «κάνε κάτι» τα παιδιά είναι θύματα
… Του θράσους της απρέπειας
του γιες της δουλοπρέπειας
Φονιάδες λαών και αδυνάτων
ο κυνισμός λευκών τεράτων.
Επικαλούνται με βομβαρδισμούς «Ειρήνη»
κι έκαναν τη γή καμίνι.
«Να χαιρόμαστε να αγαπιόμαστε…
τι περιμένουμε»
Με τριανταφυλλόνερο και δυόσμο
να φτιάξουμε τον κόσμο
χαρούμενα παιδάκια
δενδράκια και πουλάκια
και ν’ αγαπιόμαστε
Με μοσχοβολιές και κρίνα
με φτυάρι και αξίνα
να θάψουμε διαμάχες
τα μίση τους προστάτες
και να χαιρόμαστε
Με δενδρολίβανο και ξόρκια
ποτέ εξάρες και όλο ντόρτια
ας στείλουμε μηνύματα
δε θέλουμε άλλα θύματα
τι περιμένουμε
«Μικρό τριανταφυλλάκι»
Μικρό τριανταφυλλάκι
της μοίρας μας δισάκι
Τις ρούγες ομορφαίνεις
τους νέους ξαποσταίνεις
γλυκομοσχοβολάς
Σε πήρε κάποιο χέρι
εν’ άσπρο περιστέρι
σε γλυκοφίλησε
και φυλαχτό σε κάνει
στην όμορφή μας Μάνη
σε γλυκοκοίμησε
Μικρό τριανταφυλλάκι
ελπίδα κι αεράκι
Αγρίεψαν οι χρόνοι
κράτησε το τιμόνι
ως το ημέρωμα
Σε πήρε κάποιο χέρι
εν’ άσπρο περιστέρι
σε γλυκοφίλησε
και φυλαχτό σε κάνει
στην όμορφή μας Μάνη
σε γλυκοκοίμησε
Μικρό τριανταφυλλάκι
κάθε μικρό παιδάκι
σε θέλει στα όνειρά του
να ‘ρθεις στη γειτονιά του
ως το ξημέρωμα
Σε πήρε κάποιο χέρι
εν’ άσπρο περιστέρι
σε γλυκοφίλησε
και φυλαχτό σε κάνει
στην όμορφή μας Μάνη
σε γλυκοκοίμησε
Σημείωση: (Υπάρχει και σε άλλη παραλλαγή)
«Ένα βράδυ χιονισμένο»
Το τζάκι αναμμένο
ζεστή και η καρδιά
βράδυ ευλογημένο
εσύ ‘σαι μακρυά
Ένα πουλί στο τζάμι
τον πόνο μου ένοιωσε
πήγαν όλα χαράμι
τ’ όνειρο τέλειωσε
Μια λυγαριά μυνούσε
στα πετροκότσυφα
αυτή που λαχταρούσε
του πλέκει λιόφυλλα
Περάσανε τα χρόνια
ήλθαν γεράματα
όταν θυμάσαι χιόνια
σε πιάνουν κλάμματα
«Της ζωής ο δρόμος»
Της ζωής μας η διαδρομή
δυό πόδια και μια πιθαμή
Βγάζεις τα μάτια σου
και τα κιτάπια σου
δοξάζεις το χρήμα
δε βλέπεις τα κρίνα
Για να γελάσεις δε θα προφθάσεις
και να κερδίσεις στη γη θα τ’ αφήσεις
Δεν προλαμβάνεις ότι κι αν κάνεις
για ένα χαμόγελο αξίζει το όνειρο
Της ζωής μας το πέρασμα
δυό ποτά κι ένα κέρασμα
Να πάρω να κάνω
ποιούς θα ξεκάνω
να κάνω να πάρω
και βλέπεις το χάρο…
Άργησες όμως
τελείωσ’ ο δρόμος
«Για μια ζεστή αγκαλιά»
Παράξενα τα σύννεφα
ποιός θα γλυκοκοιμήσει τα λιβάδια
κλαίει κι ο ήλιος σήμερα
κατάλευκα ‘ναι τα σκοτάδια
Ναρκώνονται τις Κυριακές
κόποι και φθόνοι λησμονημένοι
προσεύχονται στις λαϊκές
εχθροί μας και φίλοι κατατρεγμένοι
Παράξενη κι η Πασχαλιά
τα νιάτα τ’ αστέρια λαγοκοιμούνται
προσμένουνε ζεστή αγκαλιά
αλλά κάποιοι δεν τους θυμούνται
«Όνειρο»
Μία πεταλουδίτσα
βράδυα ημέρωνε
μια όμορφη κουκλίτσα
στ’ όνειρο έλιωνε
Μετράει τα βήματά της
ως το ξημέρωμα
μιλάει στα κύμματά της
με τ’ άστρα φόρεμα
Δε θέλει οι χάρες της
λύπες να γίνουνε
πιάνουν οι προσευχές της
με τ’ όνειρο σμίγουνε
Μα η πεταλουδίτσα
αρρώστησε βαρειά
η όμορφη κουκλίτσα
φεύγει με το βορριά
Την παίρνουν οι Αγγέλοι
σε τόπους μακρυνούς
να την ποτίζουν μέλι
σε δάση και σ’ αγρούς
Ανοίγει τα φτερά της
ρωτάει τα πουλιά
μην είδαν τ’ όνειρό της
σε άλλη αγκαλιά
«Η ζωή μας»
Ζωή χιλιοτραγουδισμένη
και χιλιοαγαπημένη
Όσο κι αν βιάζεσαι
Και δοκιμάζεσαι
Σε καταριόμαστε
δε σ’ απαρνιόμαστε
Άπαξ σε ζούμε
κι όσο πονούμε
δε σε χορταίνουμε
δε σε μαθαίνουμε
Δε σε χαιρόμαστε
και καμωνόμαστε
πως σε γνωρίζουμε
και δε λυγίζουμε
σ’ όσα χτυπήματα
σε πιέζουν να δίνεις
της γης οι προστάτες
«Φωτίζεις οράματα»
Μάτια της Πούλιας
φως του Αυγερινού
…. Φεγγαροτράγουδο
Λάμψη του Ήλιου
αστέρι της τύχης
…. αποσπερίτη μου
Φωτίζεις οράματα
χαρίζεις μαλάματα
Το χρυσάφι της γής
στα χέρια κρατάς
ευωδιάζεις τις νύχτες
όλες τις μέρες
μοσχοβολάς
«Της ζωής μου Φώς»
Όμορφιά μου όνειρο μου
Αύρα της ψυχής μου μύρο
λάμπεις και μοσχοβολάς
λιώνω όταν με κοιτάς.
Όμορφό μου Αγγελούδι
ήσουν στη ψυχή μου εικόνα
σ’ έχει στείλει ο Θεός
να ‘σαι της ζωής μου φως.
Ομορφαίνεις ό,τι αγκίζεις
διώχνεις όλες τις ασχήμιες
φέρνεις πλούτη στη ζωή μου
άνθη και πουλιά καλή μου.
Όμορφό μου Αγγελούδι
ήσουν στη ψυχή μου εικόνα
σ’ έχει στείλει ο Θεός
να ‘σαι της ζωής μου φώς
«Έχεις κάτι καλό να πείς»
Στο μαχαλά σ’ αντάμωσα
το λιόγερμα μας έσμειξε
τ’ απόγευμα του εσπερινού
την Ευτυχία ένοιωσα
Τραγούδια γέλια στις χαρές
στα δίσεκτα κουράγιο
Έχεις κάτι καλό να πείς
αν ευτυχείς ή δυστυχείς
έχεις κάτι καλό να πείς
Έχεις του αηδονιού λαλιά
γλυκοτραγούδα αστέρι μου
Σαν τον αητό να φτερουγάς
περίσσεια αγάπη στην καρδιά
Τραγούδια γέλια στις χαρές
στα δίσεκτα κουράγιο
Έχεις κάτι καλό να πείς
αν ευτυχείς ή δυστυχείς
έχεις κάτι καλό να πείς.
«Παραφέρεσαι»
Δε με κοιτάς στα μάτια
προβληματίζεσαι
το βάζεις και στα πόδια
δεν αγωνίζεσαι
Είσαι γυνή του σκότους
στους μύθους σέρνεσαι
δε βλέπεις τόσους κόπους
και παραφέρεσαι
Πάντα μιλάς με γρίφους
όλο μ’ αινίγματα
εμπρός σου βλέπεις τοίχους
ψευτοδιλήμματα
Είσαι γυνή του σκότους
στους μύθους σέρνεσαι
δε νοιώθεις τους ανθρώπους
και παραφέρεσαι
«Τους κλαίν’ οι γειτονιές»
Δυό ήλιοι δυό φεγγάρια
το φως δε χόρτασαν
δυό όμορφα παληκάρια
στη γη ξαπόστασαν
Ο ένας ήταν Τούρκος
Αχμέτ τον λέγανε
ο άλλος ήταν Κούρδος
κι όλοι το κλαίγανε
Δυό ήλιοι δυό φεγγάρια
τη νιότη χάσανε
τους ρίξαν παραγάδια
στον άδη φτάσανε
Ο ένας ήταν Κούρδος
Αλή τον λέγανε
ο άλλος ήταν Τούρκος
κι όλοι τον κλαίγανε
Τους κλαίνε οι διαβάτες
τους κλαίν’ οι γειτονιές
τους κλαίν’ τα χελιδόνια
κάμποι και ρεματιές
Πριν τους χωρίσουν ζούσαν
στην ίδια γειτονιά
τα βράδυα πάντα λέγαν
να κάνουν φαμελιά
Παντρεύτηκε ο Τούρκος
του Αλή την αδερφή
επήρε και ο Κούρδος
κάποια Ιρακινή
Δε θέλουν οι μεγάλοι
ειρήνη στους λαούς
η ρουλέτα τι θα βγάλει
κάνουν τους δίκαιους
Οι γύπες τα γεράκια
για πετρελαιοπηγές
δολάρια και παλάτια
και στους λαούς πηγές.
«Νάματα της ψυχής μας»
Τρέχουμε όλοι γι’ άπιαστα όνειρα
λαχεία τζόγος δουλειές απόμερα
Φεύγουν τα χρόνια μας αέρας
όσο κρατάει η γλύκα μιας ημέρας
Νάματα της ψυχής μας
γιατρειά και βάλσαμο
ειν’ η ήρεμη ζωή μας
κι όχι το μπάχαλο
Δουλειά σκληρή σπίτι και τηλεόραση
έτοιμο φαγητό η μοναξιά μας κόλαση
Χυδαία ανήθικα ψεύτικα μας σερβίρουν
τα ζωώδη ένστικτα μας να διεγείρουν
Νάματα της ψυχής μας
γιατρειά και βάλσαμο
ειν’ η έντιμη ζωή μας
κι όχι το μπάχαλο
«Θύτες και Θύματα»
Έδιωχνες τον κουρνιαχτό
της μοίρας την ασχήμια
έκανες ταξίμια
και μεταλαβιές
Έδιωχνες τον κουρνιαχτό
τ’ άσχημο ριζικό σου
μας είχες στο πλευρό σου
στις κακοτοπιές
Άλλαξαν όμως οι καιροί
στη γή μας άλλοι οι τυχεροί
Έχει η ζωή γυρίσματα
γίνοντ’ οι θύτες θύματα
Έδιωξες τους φίλους σου
και ότι αποχτούσες
λάβωνες πουλούσες
κάθε μας όνειρο
Έδιωξες τα βράδυα μας
της νιότης τα παλάτια
μας έκανες κομμάτια
πόλεμο βρώμικο
Άλλαξαν όμως οι καιροί
στη γή μας άλλοι οι τυχεροί
Έχει η ζωή γυρίσματα
γίνοντ’ οι θύτες θύματα
«Με αίμα ποτίζουν οι λαοί»
Δυό ήλιοι δυό φεγγάρια
και δυό δροσοπηγές
επαίξανε στα ζάρια
για ξένων διαφορές
Πώς να πλυθούν στα ζάρια
οι Κυπριακές πληγές
των Σέρβων και των Κούρδων
οι Παλαιστινιακές…
Δυό ήλιοι δυό φεγγάρια
μ’ αίμα ποτίσανε
δύο ξερά κλωνάρια
κι αυτά βλαστήσανε
Τα αίματα είναι ίδια
Τούρκων Ιρακινών
διαφέρουν τα παιχνίδια
έναντι των λαών
«Ακατοίκητες πόλεις»
Πολύβουες πόλεις
τρέχουν ανθρώποι
και βλέπει ο Αντώνης
να κλωτσούν ένα τόπι
Δεν περνάει η μέρα
χωρίς ένα χάπι
συνταγές και «ΚΑΡΕΛΙΑ»
γεμάτο τουλάπι
Ουρές στους διαδρόμους
ΙΚΑ γιατρείων
ανυπακοή και στους νόμους
τα χάλια σχολείων
Λαμαρίνες και τζόγος
η φύση πεθαίνει
και σου λέει ο Νάσος
για πες και τι βγαίνει
Όταν ζεις στη λήθη στη νάρκη
και παίρνεις κουράγιο μόνο με χάπι
Όταν διδάσκεσαι από παράθυρα
κι έχεις για πρότυπο νάϋλον λάφυρα
Όταν αυθαδιάζεις και βρίζεις
σε όλα έχεις γνώμη και σωστή νομίζεις
Θα βρούμε πολύ μακριά το φώς
ευθύνες έχει κι ο κυρίαρχος λαός
«Σωσίβια στο ναυάγιο»
Μεσ’ στο κλάμα μας το γέλιο
στα ανάποδα οι χαρές
της ζωής μας Ευαγγέλιο
του πολιτισμού οι πηγές
Μεσ’ στα δύσκολα το θάρρος
τα σωσίβια στο ναυάγιο
οι κακοτοπιές μας φάρος
για ‘να ήσυχο μουράγιο
Μεσ’ στις μπόρες η αγάπη
και στα λάθη μας η πείρα
να μη παίρνουμε το χάπι
της ψυχής τους τη σαπίλα
«Μη ζητάς αγάπες»
Στα σκαλοπάτια σου χτυπιέμαι
πως σε λατρεύω δεν τ’ αρνιέμαι
Έλα για λίγο βάσανό μου να τα πούμε
δείξε μου κατανόηση να ιδής πως θα τη βρούμε
Στη γειτονιά σου όλοι ξέρουν
πασχίζουν να σε συνεφέρουν
μήπως και αλλάξεις γνώμη
μα σφυράς αδιάφορα ακόμη
Τώρα γονατιστή ζητάς αγάπες
σου γυρίζω κούκλα μου τις πλάτες
μάζεψε αν θέλεις τα κουρέλια σου μικρό μου
μια για πάντα τέλειωσε το βάσανο μου
Στη γειτονιά σου όλοι ξέρουν
τα χέρια δίνουν με συγχαίρουν
μπράβο φύγε στην απόφαση σου
είμαστε κι εμείς μαζί σου
«Κορίτσι κακομαθημένο»
Σε περιμένουμε απ’ τις τρείς μας άργησες
η περιέργεια μας τι θα πείς κι ας βράδυασες
Έχεις πλάκες με τους τρόπους που στολίζεσαι
ή στα τραπέζια με τον τρόπο που λικνίζεσαι
Πίστευες ότι είσαι η αχτύπητη
έφαγες μια περιουσία αμύθητη
Νόμισες τρελλή πως σ’ εκτιμήσανε
γίνηκαν λαγοί όταν σου τα μασίσανε
Σε προσκαλούσαν οι επώνυμοι κι οι άρχοντες
τους φίλους και τους κολλητούς σου τους παράχωντες
Νεόπλουτο και κακομαθημένο πρόσωπο
στα παραμύθια σου σκουπίδι έκανες τον Αίσωπο
Νόμισες ότι είσαι άτομο σπουδαίο
χώσου μες’ στη τρύπα σου να κάνεις το σγουβαίο
Είχες τα μυαλά σου πάνω απ’ το κεφάλι
να ιδούμε αν τα βγάλεις πέρα με τη βιοπάλη
Σνομπάριζες τους ποιητές τους καλλιτέχνες τους πανάξιους
έκανες παρέες με λυγούρηδες – δήθεν- κόλακες και άξεστους
Κάθε χοντρομαλακία που έλεγες ή αυτοί σου την επέταγαν
πίστευες πως είσαι σ’ όλα ωραία κουτορνίθι σου τα έφαγαν
Κάθησε τώρα στου υπόγειου την γκαρσονιέρα
να μη βλέπεις άνθρωπο ήλιο κι αέρα
μείνε μόνη σου παρέα με τις αναμνήσεις
τους φίλους και τους κολλητούς σου να ζητήσεις.
«Το τσιγάρο»
Κοιμάσαι ή ταξιδεύεις
ξυπνάς ή ρητορεύεις
ένα πίσω από τ’ άλλο
στο πάθος σου δεν αμφιβάλλω.
Του τσιγάρου η μαγεία
σε στέλνει στο «ΥΓΕΙΑ»
ή στο «ΙΑΤΡΙΚΟ»
για να βρεις γιατρικό
Για όποιον δεν καπνίζει
γιούρο δεν αξίζει
δεν ξέρεται τι χάνει
στου φίλτρου το χαρμάνι
Τζάκ – πότ στα καρδιακά
μπορεί και στην επάρατο
πνευμόνια κι εγκεφαλικά
θάχει και λείψανο άνετο
« Δεν έχει σημασία»
Από λάθος μας ξεκίνησε η ζωή
στο ψέμα καταλήγει
ποιο λούκι πήραμε μαζί
βλέπω τη γη ν’ ανοίγει
Μη πιάνεσαι από χάρτινα
κι αφήσεις σιδερένια
μη λες εγώ τι θα ‘κανα
γιατί δεν έχει έννοια
Τα πρώτα κίνησαν στρωτά
στα δεύτερα λακούβες
στα τρίτα και στα τέταρτα
είχαμε και μανούβρες
Πάντα βιτρίνες έβλεπες
δεν πρόσεχες ουσία
μ΄ όλα τα σίριαλ έδενες
το παίζεις κι αφασία
(το μπίγκ – μπράδερ σου εκκλησία)
ΕΝΑΣ ΑΓΑΠΗΣΙΑΡΗΣ
Μοναχοκόρη από τη Χιώ μεσ΄ απ’ τα σύννεφα
στέλνει με τους αγγέλους ερωτοσήμαντρα
Μαστίχη και ανθόνερα
Πολλά φιλιά και όνειρα
Χίλιες μοσχοβολιές.
Κληματαριά απ΄ τη Σάμο μεσ’ απ΄ τα κύματα
μου στέλνει με τους γλάρους καρδιάς μηνύματα
Αγάπης τραγουδάκια
πελάγου δελφινάκια
θαλασσοζωγραφιές.
Μανιατοπούλα θέλω εγώ κόρη μελαχροινή μου
στολίδια της αγάπης σου γέμισε η αυλή μου.
Βάλσαμο ψυχής
λεβεντογέννας γής
με χίλιες αγκαλιές.
Μιά καλομάτα του γιαλού στις σκέψεις βυθισμένη
θέλω να κάνω ταίρι μου μα είναι παντρεμένη
Την έχω στην καρδιά μου
πλαγιάζει στα όνειρα μου
χιλιάδες ομορφιές.
Στου κόσμου τις ακρογιαλιές
χιλιάδες αγκαλιές
με λούζει με ανθόνερο
είναι γλυκό το όνειρο.
Είμαι ευτυχισμένος
στ’ όνειρο βυθισμένος.
Η ΓΛΥΚΕΙΑ ΖΩΗ ΜΑΣ
Ένα περιβολάκι με άνθη και φυτά
είν΄ η γλυκειά ζωή μας
είναι η μουσική μας
το γέλιο η ευτυχία αγάπες και φιλιά
Μια μικρή λιμνούλα με ψάρια και φυτά
είναι ο κόσμος όλος
του ουρανού ο θόλος
η μόρφωση το πνεύμα και ότι με ιδρώτα καθένας αποκτά
Ένα ηλιοβασίλεμα και μια καλή παρέα
Ευοίωνο το μέλλον
δρόμοι αρχαγγέλων
με πίστη στη ζωή μας και σ’ όλα τα ωραία
Ένα κουτούκι με κρασάκι και τραγούδια
βραδυές πολιτισμού
ψυχοοργασμού
και τα λαϊκά μας τα πιο όμορφα λουλούδια
ΜΙΑ ΦΩΝΟΥΛΑ ΒΓΑΛΕ
Μικρό μου καναρίνι
γλυκοκελάϊδησε
η μέρα μας αφήνει
σε λίγο βράδυασε.
Μικρό καναρινάκι
γλυκονανούρησε
του δρόμου τ’ αλητάκι
μάνα το πούλησε
Πανέμορφο πουλί μας
στη φυλακή μας ψάλλε
σκόρπισαν τη ζωή μας
μία φωνούλα βγάλε.
Μικρό μου καναρίνι
άλλαξαν οι καιροί
όλους χτυπά η δίνη
και λίγοι οι τυχεροί
ΣΤΟΝ ΤΕΛΗ ΑΠΟ ΤΗ ΝΕΦΕΛΗ
Μίλησα στα νούφαρα
της μικρής λιμνούλας
στα χείλη της αυγούλας
το άρωμά μου σου ‘στηλα
Πλήρωσα στη θλίψη σου
μα δε μετανοιώνω
δεν εξαργυρώνω
χάρηκα στη νίκη σου
Κάθησα και σκέφτηκα
το γύρισμα στο χρόνο
μα δε μετανοιώνω
που σ’ εμπιστεύτηκα
Στον Τέλη απ’ τη Νεφέλη
στην ομορφιά του κόσμου
μια ευκαιρία δος μου
ΧΑΝΕΙΣ ΤΟ ΝΕΚΤΑΡ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
Στέλνεις μηχανικά επιδερμικά μηνύματα
πιστεύεις πως μόνο οι άλλοι είναι θύματα.
Άνετη το παίζεις και χειραφετημένη
είσαι στα σίριαλ στο κινητό σου εγκλωβισμένη
Χάνεις το νέκταρ της ζωής
φεύγουν τα χρόνια της χαράς
χάνεις τα πλούτη της ψυχής
φεύγουν εικόνες της καρδιάς
Πίτσες φάστ φούντ είσαι στις ίδιες γεύσεις
πιστεύεις στα μηχανήματα πως βρίσκεις τις ανέσεις
Χωρίς αδίκημα σ’ έχουν φυλακισμένη
και πριν γνωρίσεις τη ζωή είσαι τελειωμένη
Χάνεις το νέκταρ της ψυχής
φεύγουν τα χρόνια της καρδιάς
χάνεις τα πλούτη της ζωής
φεύγουν τα χρόνια της Χαράς
ΕΙΣΑΙ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΜΟΥ
Πάρε με στα όνειρά σου
μια βραδυά στην αγκαλιά σου
γλύκα της ψυχής μου μύρο
μες στα στήθια σου να γείρω
Χάνω το μυαλό μου
βάσανό μου
όνειρό μου
είσαι το χαμόγελό μου
Μην αφήνεις τις ημέρες
να περνούν σαν τους αγέρες
πάμε βόλτα στο φεγγάρι
πριν ο ύπνος να μας πάρει
Είσαι το χαμόγελό μου
όνειρό μου
βάσανό μου
έχω χάσει το μυαλό μου… Όνειρό μου
ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΡΙ ΜΟΥ
Έλα στ’ ονείρου το νησί
με της αγάπης το κρασί
Να βρει η ψυχή σεργιάνι
και η καρδιά λιμάνι
Μαργαριτάρι μου
Ήλιε φεγγάρι μου
Στου παραδείσου το γιαλό
αρχόντισσα θα σε φιλώ
Στο ποιο γλυκό φεγγάρι
θα σε στολίζουν γλάροι
Μαργαριτάρι μου
Ήλιε φεγγάρι μου
Στων αστεριών τη γειτονιά
με καθετή και πετονιά
θα πιάνουμε κοράλια
αγάπης μαϊστράλια
Μαργαριτάρι μου
Ήλιε φεγγάρι μου
ΜΕ ΤΟ ΚΙΝΗΤΟ ΣΟΥ
Με το κινητό εξάρτημά σου ξυπνάς
ή νανουρίζεσαι
μέσω INTERNET ώρες μιλάς
ή αυνανίζεσαι
Έχεις πλήρη απασχόληση
κονσερβοποιημένη ενασχόληση
οι αισθήσεις προγραμματισμένες
της ψυχής σου οι στιγμές ηλεκτροξεχασμένες
(τελειωμένες)
Με το τζόγο ασκόπως σπαταλιέσαι
ή ονειρεύεσαι
με αγνώστους μέσω διαδιχτύου
ψιλοερωτεύεσαι
Έχεις πλήρη απασχόληση
κονσερβοποιημένη ενασχόληση
οι αισθήσεις προγραμματιμένες
της ψυχής σου οι στιγμές ηλεκτροξεχασμένες
(τελειωμένες)
ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΑ
Ξέρω τώρα που διαβαίνω
αφού η ζωή μου χάνεται
τι οφελεί κι αν περιμένω
η σχέση μας βιάζεται
Όσο κι αν σε υπομένω
στην καταστροφή πηγαίνω
μ’ έχεις πάντα εγκλωβισμένο
Ξέρω τώρα που θα πάω
σ΄ άλλα βρόχια πιάστηκες
όσο κι αν σε καρτεράω
ποτέ σου δε με νοιάστηκες
Σ’ άλλα βρόχια πιάστηκες
μα γρήγορα ξεχάστηκες
άμυαλο τρελλό μου χάθηκες
ΑΝΘΙΖΟΥΝ … ΑΝΘΙΖΟΥΝ…
Της Κυριακής χαμόγελα
της Πασχαλιάς αγάπες
του ουρανού ανθόνερα
του λογισμού μας στράτες
Ανθίζουν τα μπαλκόνια μας
ανθίζουν οι χαρές μας
ανθίζουνε τα χρόνια μας
ανθίζουν γειτονιές μας
Της χαραυγής το πέρασμα
του λιακωτού κεντίδια
ανάμνησής μας κέρασμα
και της ψυχής στολίδια
Ανθίζουν τα μπαλκόνια μας
ανθίζουν οι χαρές μας
ανθίζουνε τα χρόνια μας
ανθίζουν γειτονιές μας
«Περνάει η ζωή σου»
Μόνο χτυπιέσαι και θυσιάζεις
μόνο πουλιέσαι και αυθαδιάζεις
μήπως νομίζεις ότι κερδίζεις
όταν γυρίζεις και βρίζεις
Στα πόδια σου όλοι υποκλίνονται
τρελλοκόριτσο μόνο σα γδύνονται
Σου λένε χίλια γλυκόλογα
όταν τους δίνεις του κορμιού σου ομόλογα
Τρέχεις και στα παράθυρα για να δικάζεις
στα μπαρ σφυνάκια να κατεβάζεις
Κάθε τι που γυαλίζει σε γοητεύει
σκούριασε η κουζίνα σου δε μαγειρεύει
Συνήθως οι γεύσεις σου πίτσες και μακαρόνια
ζείς χωρίς ενδιαφέροντα φεύγουν τα χρόνια
Πρότυπό σου χλιδάτα σίριαλ τηλεπαιχνίδια
περνάει η ζωή σου κι έχεις πιάσει μόνο σκουπίδια
«Τα κυκλάμινα»
Καμαρώνω τα κυκλάμινά σου
«ψυχομοσχοβολάω»
Λύνονται τα περίπλοκα
Ομορφαίνουν τα πανάσχημα
«Σου δίνομαι»
«σ’ αφήνομαι»
«εξαγνίζομαι»
Τα δικά σου κυκλάμινα
είναι του μυαλού μου η άμυνα
Τα δικά σου λουλούδια
είναι της ψυχής μου τραγούδια
Χαϊδεύω τα κυκλάμινά σου
«γλυκοονειρεύομαι»
Κατορθώνω τα ακατόρθωτα
Ικανοποιώ τ’ ανικανοποίητα
«Σου δίνομαι»
«σ’ αφήνομαι»
«εξαγνίζομαι»
Τα δικά σου λουλούδια
είναι της ψυχής μου τραγούδια
Τα δικά σου κυκλάμινα
είναι του μυαλού μου η άμυνα