Ήμουν παιδί, στα δεκαοκτώ,
ήσουν θεά, στα εικοσιδυό.
Πώς περάσαν τόσα χρόνια;
Τώρα ομορφιά μου, πού νάσαι,
με ποιόν να κοιμάσαι...
Πώς χαθήκαν τόσα χρόνια;
Πόσες φορές ανθίσαν τα κρίνα,
τα ρόδα κι η καρδιά Κατερίνα ή (καρδερίνα)
Πόσο νωρίς γερνάμε, γιατί;
Πόσες φορές ήλθε Απρίλης, Λαμπρή (;)
Μα τ' όνειρό μου, ομορφιά μου, ακόμη ναρθεί.
Πόσο νωρίς γερνάμε, γιατί;