Στις φτέρες γλυκοβράδιαζες
και στ’ άγρια πουρνάρια.
Αιθέρια ύπαρξη του νού,
ηχώ είσαι στα λαγκάδια.
Γλυκοκελαϊδούσα πηγή,
είσαι σα μάνα, σα γή.
Της αγάπης δροσοσταλίδα,
του χαροκαμένου ελπίδα.
Πηγή γλυκοκελαϊδούσα,
να σ’ ανταμώσω ποθούσα…