Φτερουγάν τα όνειρά σου, στο καταχείμωνο,
αψηφούν μπόρες και χιόνια,
δεν τα λύγισαν τα χρόνια,
της ζωής κακοτοπιές,
αδικίες και φωτιές.
Φτερουγάν τα βάσανά σου, σε χαμόγελα,
προσπερνάς λύπες και φόβους,
μεταλλάσσεις και τους πόνους,
σε αγάπη, σε γιορτάσι,
κάθε ομορφιάς στην πλάση.
Φτερουγάν οι αναμνήσεις, στα κιτάπια σου,
αψηφούν μήνες και χρόνια
κι οι ιδέες σου αιώνια,
θα διδάσκουν γενεές,
θα στηρίζουν ομορφιές.