Οι αδικίες θάλασσες,
οι πόνοι δεν τελειώνουν,
τα δάκρυα δεν στερεύουνε
και τα παιδιά κρυώνουν.
Σ' ερημωμένες γειτονιές,
ένας μακρόσυρτος μανές.
Τα γεροντάκια τρέμουνε,
τα νιάτα κουρασμένα,
τ' αστέρια τρεμοσβήνουνε,
τα όνειρα χαμένα.
Σε σκλαβωμένες γειτονιές...
Πότε θα ξαναρθεί το χθές;