Μίλησα με τα σύννεφα,
ρώτησα τις γοργόνες,
άνοιξα τα τεφτέρια τους,
διάβασα τους αιώνες.
Είσαι πουλί της λησμονιάς,
φύλλο που σκέπασ' ο χιονιάς.
Είσαι πηγή χωρίς νερό,
να ξεδιψάσω δεν μπορώ.
Μίλησα με τα νούφαρα,
ρώτησα και τ' αστέρια,
άνοιξα την καρδούλα τους,
διάβασα μεσημέρια.
Είσαι παιδί της απονιάς,
δένδρο που σ' έκαψ' ο χιονιάς.
Είσαι πουλί χωρίς φτερά
και μούχεις διώξει τη χαρά.