Τον κανακάρη μου, τον πήρε η βροχούλα,
που γύρευε λεβέντες παραγυιούς.
Το παλικάρι μου, κοιμάται σ' άλλους τόπους,
μου γνέφει και μου ζωγραφίζει ουρανούς.
Σύννεφα, καημοί μου, χελιδόνια,
ο γυιός μου τα λουλούδια αγαπά,
στρώστε με ροδοπέταλα παλάτι,
σαν της μανούλας νάν' η αγκαλιά.
Το φυλλοκάρδι μου, το πήρε η αυγούλα,
που γύρευε αγάπες με αητούς.
Το παλικάρι μου, μην το ξυπνάτε ήλιοι,
μην κλάψει και μου πάρει όλους τους λυγμούς.
Σύννεφα, καημοί μου, χελιδόνια,
ο γυιόκας μ' αγαπούσε τα πουλιά,
στρώστε με πούπουλα παλάτι,
σαν της μανούλας νάναι η φωλιά.