Ύφαινες κόρη μ’ όνειρα
κι Άνοιξες καρτερούσες,
τις μαργαρίτες μάδαγες
γι' αυτόν που αγαπούσες.
Σε πήρ' ο Βοριάς το σούρουπο
για μακρινό ταξίδι,
χωρίς του ήλιου τα φιλιά,
του δειλινού στολίδι.
Έπιανες κόρη μ' σύννεφα
και θάλασσες περνούσες,
ρωτούσες όλα τα πουλιά
γι' αυτόν που καρτερούσες.
Σε πήρ' ο Βοριάς το σούρουπο
για μακρινό ταξίδι,
χωρίς της Άνοιξης φιλιά,
μονάκριβο στολίδι.