Είπαν τα φύλλα στα κλαδιά
κι οι ρίζες στο δενδράκι,
να μην ανθίζει Άνοιξες
μήτε και σε γιορτάσια.
Γιατί μολύνθηκε η γη,
γιατί πεθαίν’ η πλάση.
Τα βράδια να στοχάζεται
τα δειλινά να κλαίει,
μήπως ξυπνήσουν οι γονείς
απ’ το βαθύ τους ύπνο
και οι ταγοί αναλογισθούν,
μέσ’ απ’ το λήθαργό τους.
Μα όλοι βαθιά ναρκώθηκαν,
δεν ξύπνησαν ακόμα…
… Καίν’ το δενδράκι οι νεαροί
κι οι κοπελιές τα φύλλα.
… Στις ρίζες του και στα κλαδιά;
Μπαράκια, καφετέριες…
… Το χώμα που ευωδίαζε;
Άσφαλτος και τσιμέντα…