Πατάτες απ’ την Αίγυπτο, λεμόνια Βραζιλίας
και το τυρί Ολλανδικό, ξηροί καρποί Τουρκίας.
Κοτόπουλα Κινέζικα, αρνάκια Ζηλανδίας
ο μόσχος είν’ Εγγλέζικος, μπαχαρικά Ινδίας.
Τα όσπρι’ από το Πακιστάν, το μέλι Βουλγαρίας,
Ιταλικά ζυμαρικά, το γάλα, Ουγγαρίας.
Τα βούτυρα Ρουμάνικα, αλλαντικά Τσεχίας,
(οι οίνοι όλοι Γαλλικοί), η βότκα ’ναι Ρωσίας.
Λαθραία τα τσιγάρα μας, τα πούρ’ απ’ την Αβάνα,
τίποτα δεν παράγουμε, «του γαμ…με, τη μάνα».
Παιχνίδια κι ότι φαντασθείς, εκ ΤΑΪΒΑΝ πηγάζουν,
πιάνα, κιθάρες και πνευστά, τις μάρκες τους αλλάζουν.
Να φαίνοντ’ Ευρωπαϊκά, ο κόσμος να τσιμπάει
και φυσικά σ’ εισαγωγείς, τριπλάσια ν’ ακουμπάει.
Ανέκαθεν, μα πιο πολύ σήμερα τα βαφτίζουν,
αλλάζουν χώρα εισαγωγής κι έτσι τα «εξ’αγνίζουν»
Το χασίσι Αλβανικό; Καλαμών, αξίας,
οικονομάνε τα διπλά, λόγω υπεραξίας.