Την ιστορία της Αθήνας έβαλα σε στοίχο,
πόλεμοι, χρυσοί αιώνες και πολιτισμός.
Τις αμαρτίες της πόλης έστησα στον τοίχο,
διάσημοι, αστοί σπουδαίοι κι ένας συρφετός.
Δεν πεθαίνει η Πόλη
μόνο τσιμεντώνεται,
δε θα μείνει πλέον μόνη,
η Ομόνοια τη χρεώνεται.
Την ιστορία της Αθήνας βάζω στη φορμόλη,
χρώματα, μνημεία και Αρχαίους υμνωδούς.
Τις αγωνίες, το χάος, σύννεφο στην πόλη,
ύαινες, του πόνου μεταπράτες, πόρνες κι «αηδούς».
Δεν πεθαίν’ η Αθήνα,
αλλ’ ανακυκλώνεται,
μέσ’ στης τρέλας τη ρουτίνα,
θα χιλιοαναμορφώνεται.