(Ι)
Η κουκουβάγια βάλθηκε
να παραβγεί στ’ αηδόνι.
… Πως τάχα, αυτή έχει φωνή,
μελωδική, αισθησιακή…
Κουβέντα δε σηκώνει.
Τα γιορτινά της φόρεσε,
τρέχει στ’ αναψυκτήριο.
Με ντέφια, γκάϊντες και βιολιά
και το μικρόφωνο αγκαλιά,
γι’ αυτούς π’ ακούν, μαρτύριο.
(ΙΙ)
Και ΝΤΟ και ΡΕ και ΜΙ και ΦΑ,
φάλτσα μισά, τ’ άλλα κουφά.
Και ΣΟΛ και ΛΑ και ΣΙ και ΝΤΟ,
το ’να μακρύ, τ’ άλλο κοντό…
Βρε κουκουβάγια, βρε κουκουβάγια,
όλα καλά και όλα άγια.
Γι’ άλλα η φύση σε έχει τάξει…
Φαντάσου χελώνα!!
Με φτερά, να πετάξει…