(Ι)
Έχει η ζωή εφτά τροχούς,
τους άπιστους κι αμαρτωλούς,
με χίλια τους στριμώγνει.
Έχει η ματιά χίλιες ματιές,
που βλέπει τις λαβωματιές
και τρυφερά επουλώνει.
Έχει η ψυχή εφτά ψυχές,
ξάγρυπνη την κρατούνε,
τα δίκαια, τα άδικα,
πάντα ακολουθούνε.
(ΙΙ)
Έχει η καρδιά δυό ζυγαριές
και ακριβοζυγίζει,
τις κρύες, τις καυτές βραδιές,
με πάθος τις χωρίζει.
Έχει η φωτιά τις κλειδαριές
κι όλο διπλοκλειδώνει,
τις άσπρες, τις μοναχικές βραδιές,
στου χρόνου το σεντόνι.
Έχει η στιγμή χίλιες στιγμές
που καρτερούν το δείλι,
να τρελαθεί το εκκρεμές,
ν’ ανάψουνε τα χείλη.
(ΙΙΙ)
Έχει η ευχή δυό κλειδαριές,
κλειδώνει, ξεκλειδώνει.
Άλλες κλειδώνει την αυγή,
άλλες σε σχόλες, σε γιορτή
κι άλλες τις βαλαντώνει.
Έχει η ζωή και τους ασκούς,
φουσκώνει, ξεφουσκώνει,
για πλούσιους και γιά φτωχούς,
για ιστορίες που ακούς,
γι’ άλλες που κρυφολιώνει.