Ανθόφυλλα δε μάδησα

E-mail

Τρέχει με χίλια ο καιρός,

μας τάχει κάνει θάλασσα,

ό,τι ωραίο χάλασα,

το πήρανε τα χρόνια.

Κι ο βράχος μονάχος, σιωπηλός,

δεν τον βαραίνει ο σταυρός

που τον κρατά για χρόνια.

 

Ήμουν παιδί και γέρασα,

με την καρδιά δε γέλασα,

αόρατα κρατιώμουν.

Ανθόφυλλα δε μάδησα,

είχα κοντά μου μάγισσα,

για νάϋλον νοιαζώμουν.