(Ι)
Παιδιά με ούτ’ ένα όνειρο
και δίχως μυρωδιά απ’ Όμηρο…
Παιδιά με λαβωμένο πρόσωπο
και ούτε μυρωδιά απο Αίσωπο…
Παιδιά πούναι χωρίς οράματα
κι ούτε λόγος για συγγράμματα…
Παιδιά των παραισθήσεων,
νεκρών και άοσμων Ανοίξεων…
Παιδιά εντελώς αδιάβαστα
και του πολιτισμού χαλάσματα…
Παιδιά σαν τα φαντάσματα,
της φύσης, της ζωής μιάσματα…
Παιδιά με ούτ’ ένα όνειρο
και δίχως μυρωδιά απ’ Όμηρο…
(ΙΙ)
Παιδιά της Χαλιμάς
και μιάς απόμακρης μαμάς…
Παιδιά των φαναριών,
των κρυφομαργαριταριών…
Παιδιά μιάς φυλακής
και νοθοσωφρονιστικής…
Παιδιά του στοχασμού
και του μοντέρνου φασισμού…
Παιδιά της τεμπελιάς
και της γιατροσοφραπελιάς…
Παιδιά αστερισμών
κι ισοβιοσκοταδισμών…
Παιδιά της Χαλιμάς
και μιάς απόμακρης μαμάς…
(ΙΙΙ)
Παιδιά του Έλληνα
και λές, πώς έγινα(;)…
Παιδιά της θάλασσας
και μιάς φαφούτας μάγισσας…
Παιδιά στη γκρίνια τους,
χλιδή στη γύμνια τους…
Παιδιά παράστασης,
πλαστής ανάτασης…
Παιδιά στην κόλαση,
καφέ κι απόλαυση…
Παιδιά του Βησσαρίωνα,
στον καύσωνα που κρύωνα…
Παιδιά του Έλληνα
και λες, πώς έγινα(;)…
(ΙV)
Παιδιά της προόδου
και γενικώς της καθόδου…
Παιδιά του ανέμου,
του εμφυλίου πολέμου…
Παιδιά στην ειρήνη,
μ’ αλκοόλ κι ασπιρίνη…
Παιδιά των χρωμάτων
και σικέ θεαμάτων…
Παιδιά της μεζούρας,
παραμύθας, μαστούρας…
Παιδιά των γηπέδων,
γυαλισμένων δαπέδων…
Παιδιά της προόδου
και γενικώς της καθόδου…