Περνάς τους δρόμους τρεκλίζοντας,
σφυρίζοντας αδιάφορα ή βρίζοντας.
Όλοι για σένα είναι ανίκανοι,
χυδαίοι και ποταποί.
Χτυπάς με λόγια, ακατονόμαστε,
ως πότε παράσιτο θα σε δεχόμαστε.
Εμείς βαδίζουμε υπερήφανοι,
σπουδαίοι, δίχως ντροπή.
Οι άντρες το λόγο τους κρατούν,
στέκονται όρθιοι και δεν παραπατούν.
Οι άντρες δε βρίζουν ποτέ,
ν’ αλλάξεις μυαλά αδελφέ.