(I)
α) Ξόδευε του ορίζοντα
τις όμορφες εικόνες
και την καρδιά σου γέμιζε,
με ερωτοανθώνες.
β) Οι πίκρες ομορφαίνουνε
τη σύντομη ζωή μας
και όλα τα προβλήματα,
βούτυρο στο ψωμί μας.
γ) Κρυφό χαμογελάκι μου,
φώτιζε τη ματιά της
κι εσύ παραπονάκι μου,
πέσε στην αγκαλιά της.
(ΙI)
δ) Γλυκό Χελιδονάκι μου
πάρ’ της καρδιάς τους χτύπους
κι απο το μπαλκονάκι μου,
χίλιους ερωτοστίχους.
ε) Κρυφό παραθυράκι μου
άνοιξε όταν γνέφει,
να φύγουν πίκρες και καημοί
και της ψυχής τα νέφη.
(ΙΙI)
στ) Η ψυχή, όσο πληγώνεται
τόσο και η ανάσα φαρμακώνεται.
Η καρδιά κι αν δοκιμάζεται,
η αμαρτία, ουδέποτε δαμάζεται.
ζ) Ένα γλαρόνι βούτηξε
στου νού σου τ’ ακρογιάλια
κι έφερε στα κύματα,
ερωτομαϊστράλια.
(ΙV)
η) Γοργόνα της Νεάπολης
Ζαργάνα του Τσιρίγου,
έχεις «ψαριές» με χρώματα
και ευωδιές του τρύγου.
θ) Μπαρμπούνι στη Νεάπολη,
γλαρόνι στο Τσιρίγο,
το πέταγμα σου ακολουθώ,
τα μάτια όταν ανοίγω.
ι) Στα μάτια, βρίσκ’ ωκεανούς
στα χείλη σου, λιμάνια.
Στο γέλιο, χίλιους στεναγμούς,
στα χέρια, γιαταγάνια…