Ο δρόμος ανηφορικός
μ’ αγκάθια και μοναχικός,
στο πουθενά πηγαίνει.
Ο κόσμος μας γυαλιά, καρφιά,
με κόλπα ηλεκτρονικά,
τις σκέψεις μας ρυπαίνει.
Εγώ θα ζήσω όπως – όπως,
δε λογαριάζω αφορισμούς.
Θα είναι άδικος ο κόπος
και γι’ άλλους υπολογισμούς.
Μη σκέφτεσαι τα αγαθά,
γινήκαν οι καημοί βουνά
μαυρίζει κι η ψυχή μας.
Ο δρόμος μας ολισθηρός,
μα δε γλυστρά προς τα εμπρός,
τρέχει η εποχή μας.
Εγώ θα ζήσω όπως – όπως,
δεν κάνω υπολογισμούς.
Θα είναι άδικος ο κόπος
με βία και αφορισμούς.