(Ι)
Σα λίκνο με ανθόφυλλα,
σα φλόγ’ απ’ αγιοκέρι.
Σαν Άνοιξης χαμόγελο,
σαν αγκαλιά της μάνας.
Σα δρόμος του εσπερινού,
σα χάδι της καμπάνας.
Σα δάκρυ στην επιστροφή,
σαν της χαράς το κλάμα.
Σαν παραμύθι της γιαγιάς,
σαν όαση ερήμου.
Σα μελωδία ονειρική,
απ’ τις εννέα Μούσες.
(ΙΙ)
Σα λειτουργιά εξωκλησιάς,
σαν Πασχαλιάς το μίσχο.
Σαν της καρδιάς τ’ απάγκιασμα,
από έρωτα φουρτούνα.
Σαν ήλιος στο χαμόγελο,
του χιλιοαδικημένου.
Σα νεύμα στο παράθυρο,
μικροξενητεμένου.
Σαν της ερήμου την πηγή,
της στείρας το κοπέλι.
Σαν της γριούλας την ευχή
και τη σοφία γέρου.
(ΙΙΙ)
Σαν την φτερούγα αετού
και σαν παιδιού το γέλιο.
Σαν τη χαρά του Ποιητή,
τραγούδι να τον λένε.
Σαν μελωδία ερωτική,
του έρωτ’ αρμονία.
Σαν ευωδιά λεμονανθού,
που ζωγραφίζει αγάπες.
Σαν πρωινό της Κυριακής,
που γλυκοτραγουδάει.
Σαν της μανούλας φυλαχτό,
πούχεις στα φυλλοκάρδια.
(ΙV)
Σαν προσευχή αμαρτωλού
κι ελπίδα λιποτάχτη.
Σα νυχτοφύλακα όνειρο,
δασκάλου Αλφαβητάρι.
Σαν του παπά την Κυριακή,
του εργάτη το Σαββάτο.
Σαν πολιτεία που ζητά,
χώρους για να γιορτάζει.
Σα βάδισμα μικρών θεών,
πάνω σε λαμαρίνες.
Σα βάκιλοι σε έξαρση,
σε καταδικασμένους.
(V)
Σαν ποταμός που δεν γυρνά,
να σώσει τα παιδιά του.
Σαν πόλεμος που πολεμά,
μόνο να πολεμάει.
Σαν πυρκαγιά που χάρισε,
ζωή σε δυό δενδράκια.
Σαν τη λαλιά του πετεινού,
σαν τράγου το κουδούνι.
Σαν τη βροχούλα που χτυπά,
της γης την ξεραΐλα.
Σαν την κραυγή του κόρακα,
I LOVE YOU όταν της λέει.
(VΙ)
Σαν δάσος λυγερόκορμο,
που κάψαν τα παιδιά του.
Σα φάμπρικ’ αξιοθρήνητη,
πούχασε τους εργάτες.
Σαν αηδονάκι άλαλο,
που ψάχνει τη φωνή του.
Σα χελιδόνι πούμεινε,
μέσ’ στην καρδιά Χειμώνα.
Σαν ίαση απο βάκιλους,
σα χάρη ισοβίτη.
Σα ’ρημοκλήσι πούχασε,
της ερημιάς τα κάλλη.
(VΙΙ)
Σα λίμνη με τους κύκνους της,
που χάρισαν σε γύπες.
Σα νίκη ακριβοθώρητη,
που αμαύρωσαν κηφήνες.
Σαν παραδείγματα Χριστού,
που μοίρασαν σ’ αφέντες.
Σα βράχος υπερήφανος,
που άλλαξε συνήθειες.
Σα βάδισμα της πέρδικας,
στου ξυραφιού την κόψη.
Σαν αετού τον εγγονό,
πούγινε καρδερίνα.
(VΙΙΙ)
… Σε διαδρομές ονείρων σου,
διόδια να πληρώνεις.
… Για προσευχές στην Παναγιά,
την άδεια να σου δίνουν.
… Στη φύση όταν ακουμπάς,
να πέφτεις σε παγίδες.
… Το δίκιο σου όταν ζητάς,
να κάθεσαι στο εδώλιο.
… Να κυβερνούν τα ψέματα
και να κοιμούντ’ οι αλήθειες.