Κόκκινο, ξεθωριασμένο, γαρύφαλο στο στήθος,
στην πλάτη, κεντημένη καρδούλα βιολετιά.
Φώναζε, χειροκροτούσε και ρώταγε το πλήθος,
ψηλότερο ποιό δέντρο είναι;
Το κυπαρίσσι, ή η Ιτιά;
Άλλοι τον έλεγαν λεχρίτη,
άλλοι του έδιναν κάτι ψιλά.
Άλλοι τον φώναζαν αλήτη,
μα ’κείνος κάθε βράδυ, με το Θεό μιλά.
Πέλαγα τρικυμισμένα μετράει στ’ όνειρό του,
λιμάνια με γυναίκες, ασήκικα κορμιά.
Γλένταγε, νυχτογυρνούσε ρωτώντας το χορό του, ή (το ντορό του)
μακρύτερα ποιός τόπος είναι(;)
Η Ανδαλουσία(;) Ή η Βενετιά(;)