Μοιάζουν τα χείλη σου,
τριαντάφυλλα, γαρύφαλ’ ανθισμένα.
Τα μάτια σου, με θάλασσες
και πέλαγα φουρτουνιασμένα.
Φεύγεις με σύννεφα γοργόφτερα μαβιά,
για να τραβήξεις κι άλλη μία μολυβιά.
Στα ύψη και στα βάθη του ανθώνα,
μα συναντάς μπροστά σου το Χειμώνα.
Κλείνουν τα χέρια σου,
παράθυρα και ξόβεργες γι’ απάτες.
Χτίζεις τα βήματα,
χαμόγελα κι αρώματα γι’ αγάπες.