(Ι)
Ταξιδεύω στου μυαλού μου τον καθρέφτη
και θολώνω τον αλήτη και τον κλέφτη,
χρόνια τώρα, με το άρωμά σου που μεθώ.
Ταξιδεύω στης ζωής μου τα τεφτέρια
και σου στέλνω της καρδιάς μου περιστέρια,
χρόνια τώρα, με του έρωτα ανθό.
Ταξιδεύω στ’ ουρανού τα μονοπάτια
και γυρεύω τα ολόγλυκά σου μάτια,
μα η Άνοιξη, είναι πολύ μακριά.
Ταξιδεύω σε ξεθωριασμένες σκάλες,
πούχουν σβήσει των ματιών μου οι ψιχάλες,
χάθηκαν τα φώτα σου και η θωριά.
(ΙΙ)
Ταξιδεύω και ρωτάω τα λιμάνια,
ταρσανάδες και το γέλιο απ’ τα γεράνια,
τα γλαρόνια και το χρώμα τ’ ουρανού.
Ταξιδεύω και ρωτάω πολιτείες,
τους μπαχτσέδες, λιακωτά και συνοικίες,
Χελιδόνια από το πέρασμα του νού.
Ταξιδεύω και ρωτάω τους διαβάτες,
του ορίζοντα, της νύχτας επιβάτες,
καλντερίμια και σοκάκια της βροχής.
Ταξιδεύω και ρωτάω ηλιοτρόπια,
της καρδιάς και του μυαλού σου ανθοτόπια,
την αρχή και το δι’ ευχών μιάς προσευχής.
(ΙΙΙ)
Ταξιδεύω σε χρησμούς και συμπληγάδες,
απ’ τις Μούσες και την Κίρκη, στις Νεράιδες,
χρόνια τώρα, στα ταξίμια, στους Θεούς.
Στα ξενάκια χελιδόνι που γυρνάς,
δε μαθαίνω, πώς κοιμάσαι, αν πονάς.
Χελιδόνι μου – Αχ! Χελιδόνι μου,
ανεξίτηλη εικόνα στο μπαλκόνι μου.
Ταξιδεύω στο Μαντείο, την Πυθία να ρωτήσω
και στο Μάη μαργαρίτες να μαδήσω,
χρόνια τώρα, σου φωνάζω δε μ’ ακούς.
Στα ξενάκια χελιδόνι που γυρνάς,
δε μαθαίνω, πώς κοιμάσαι, αν πονάς.
Χελιδόνι μου – Αχ! Χελιδόνι μου,
ξεθωριάζει η μορφή σου στο σεντόνι μου.
(ΙV)
Στα εσώψυχά μου ταξιδεύω,
για ναβρώ αγάπης ψήγματα,
στα όνειρά μου σε γυρεύω,
για ναβρώ δικά σου δείγματα.
Μα η πορεία του βοριά,
δε γράφεται ποτέ στο νόμο,
μόν’ της ματιάς σου η θωριά,
αλλάζει την τροχιά στο χρόνο.
Ταξιδεύω στης καρδιάς τα βρόχια,
για να μάθω τα κουρντίσματα,
σ’ άγραφα, γραμμένα πρωτοβρόχια
και στης νιότης τα παθήματα.
(V)
Με τον ήλιο ταξιδεύω στον πλανήτη,
να γνωρίσω ανθισμένες γειτονιές.
Με την Πούλια και με τον Αποσπερίτη,
να κρατήσω επαφή κι αναμονές.
Να μη σβηστούν οι όμορφες ματιές
και της καρδιάς, κρυφά τραγούδια.
Να μη χαθούν ερωτικές φωλιές
κι ευωδιαστά, του νού λουλούδια.
Με τον ήλιο ταξιδεύω στα ουράνια,
σε μπαχτσέδες, σε βεγγέρες του Θεού.
Και ρωτάω τους Αγγέλους, τα γεράνια,
μου είπαν, ο Θεός κοιμάτ’ αλλού…
(VΙ)
Ταξιδεύω στα φυλλοκάρδια σου,
ναβρώ τα ίχνη απο τα χάδια σου.
Μα η ομίχλη μου κρύβει τον κόσμο σου
και άβατο βρίσκω το δρόμο σου.
Αφετηρίες που κλαίνε κρυφά,
στην παράλογη πίστα του νού σου,
σε οδηγούνε πίσω και στα κλεφτά,
ν’ αλλάζεις το χρώμα
(VΙΙ)
Ταξιδεύω στα όνειρά μου
και θαλασσοδέρνομαι.
Μούχεις κλέψει τη χαρά μου,
για τίποτα δεν ενδιαφέρομαι.
Αν θα ζήσω ή αν χαθώ,
τον κόσμο και τη ζωή
σιχάθηκα…
Μαζί σου χάθηκα…