Ζωγραφίζω τα μάτια σου στο άπειρο,
επάνω στης Αλεξάνδρειας τον πάπυρο,
είναι κορνίζα σκαλιστή ο φάρος,
με τ’ Αλεξάνδρου βλέμματα.
Ζωγραφίζω τα χείλη σου στο άπειρο,
επάνω στης Αλεξάνδρειας τον πάπυρο,
παίρνω από τη Σφίγγα σου το βάρος,
ταξιδεμένα πνεύματα.
Οι δρόμοι της Ανατολής
κι οι φερεντζέδες της αυλής
σ’ ερήμους ανεμώνες.
Το Νείλο κρυφοχαιρετούν
κι οι Βεδουίνοι αναζητούν,
στρατιώτες Μακεδόνες.