Αν ξημερώσει Πασχαλιά
κι ανθίζουνε οι μνήμες,
θα σου χαρίσω με φιλιά
και μια ατέλειωτη αγκαλιά
τις ώρες και τους μήνες.
Τους χρόνους να κερδίσεις,
τα μάγια σου να λύσεις.
Φτερά θα δώσεις στα πουλιά
αν ξημερώσει Πασχαλιά.
Όταν βραδιάζει η ζωή
και μαραθούν τα χρόνια,
σου ’χω κρατήσει μιαν ευχή
να κάνεις μια καινούρια αρχή
μ’ αρώματα αιώνια.
Μη μου γιατρέψεις τις πληγές,
μόνο μου άφησε στο χθες.
Θα περιμένω μιαν αυγή
όταν βραδιάζει η ζωή.
Αν μ’ αγαπάς αγάπη μου,
τον ήλιο θα στολίσω
και με τους χτύπους της καρδιάς,
παλάτι θα σου χτίσω.
Αν μ’ αγαπάς αγάπη μου,
καράβια θ’ αρματώσω
και στης ψυχής τα πέλαγα,
αστέρια θα σου στρώσω.
Αν μ’αγαπάς αγάπη μου,
θα βάλω τα γλαρόνια
να ζωγραφίζουν τη μορφή
και τη ματιά σου αιώνια.
Αν μ’ αγαπάς αγάπη μου
θα πάρω τα κοχύλια,
πύργο να χτίσω στο γιαλό
με χίλια παραθύρια.
Αν μ’αγαπάς αγάπη μου
θα φέρω τις γοργόνες,
να σου χτενίζουν τα μαλλιά
να σου φορούν κορόνες.
Αν μ’ αγαπάς αγάπη μου
θα βάλω τα καλά μου,
στη Πεπαντή να ενωθώ
με σένα ομορφιά μου.
Αν μ’ αγαπάς αγάπη μου
θα στρώσω με διαμάντια,
όλους τους δρόμους της καρδιάς
με γιούσερ και μπριλάντια
Αν μ’ αγαπάς αγάπη μου
με τους Θεούς μαζί μου,
ολημερίς θα εξυμνώ
την ομορφιά ψυχή μου.
Αν μ’ αγαπάς αγάπη μου
θα σταματώ τους μήνες,
μη μου γεράσεις σταυραητέ
και ξεθωριάσουν μνήμες.
Αν μ’ αγαπάς αγάπη μου
θα κλέψω ουρανούς,
τα βράδια να σε ντύνω
μ’ άστρα κι Αυγερινούς.
Αν μ’ αγαπάς αγάπη μου
θα πάρω παραγιούς,
να σου μετρούν αστέρι μου
της γης τους θησαυρούς.
Αν μ’ αγαπάς αγάπη μου
θα βάλω τους αητούς,
να σε πηγαίνουν στα ψηλά
κακίες άλλες μην ακούς.
Αν μ’ αγαπάς αγάπη μου
κάστρο ψηλό θα γίνω,
να σε φυλάω από εχθρούς
τους φόβους σου να σβήνω.
Αν μ’ αγαπάς αγάπη μου
θα γίνω ο αητός σου,
ψηλά με σένα θα πετώ
να πλέκω τ’ όνειρό σου.
Αν μ’ αγαπάς αγάπη μου
ο ίσκιος σου θα γίνω,
θα μπω στα φυλλοκάρδια σου
για πάντα εκεί θα μείνω.
Αν μ’ αγαπάς αγάπη μου
θα βάλω τους χειμώνες,
την Άνοιξη να φέρουνε
για χάρη σου ανθώνες.
Αν μ’ αγαπάς αγάπη μου
θ’ ανοίξω τα ουράνια,
για να περνάς καμαρωτά
με ρόδα και γεράνια.
Αν μ’ αγαπάς αγάπη μου
θα πάρω απ’ τους Αγγέλους,
τα διαμαντένια τους φτερά
να ξανανιώνεις γέρους.
Αν μ’ αγαπάς αγάπη μου
θα κλέψω το φεγγάρι,
να σου φωτίζει τις νυχτιές
άλλος να μη σε πάρει.
Αν μ’ αγαπάς αγάπη μου
νύχτες θα ξημερώνω,
με τα λουλούδια της αυγής
για να σε καμαρώνω.
Αν μ’ αγαπάς αγάπη μου
θα βάλω και τ’ αηδόνια,
να τραγουδούν εσπερινούς
να ξεγελώ τα χρόνια.
Είσαι η γυναίκα ή ο άνδρας;
Η ειρήνη ή ο πόλεμος;
Είσαι η χαρά ή ο πόνος;
Η ζωή ή ο θάνατος;
Στην έρημο ήσουν βροχή,
στις πίκρες ευτυχία,
σε τελειωμένους η αρχή,
γι’ αμαρτωλούς λατρεία.
Είσαι η θάλασσα ή ο ουρανός;
Η πυγολαμπίδα ή ο φάρος;
Είσαι ηδονή ή έρωτας;
Η αρχόντισσα ή ο δούλος;
Στη νύχτα ήσουν ουρανός,
στους άτυχους τιμόνι,
στους κάβους και στα κύματα,
της λησμονιάς γλαρόνι.
Ψάχνω μια κόρη μάγισσας,
τα πάθη να μερέψει,
με τα βοτάνια της καρδιάς,
τον πόνο να γιατρέψει.
Μάγισσα του Ψηλορείτη,
που σε καμαρώνει η Κρήτη.
Απ’ τ’ Αρκάδι ευωδιές
και στ’ Ανώγεια αγκαλιές.
Άδελε, Πηγή, Αμνάτος,
μοιάζω καιομένη βάτος.
Το νού μου παίρνουν τα Χανιά,
αγάπες το Καστέλι.
Λασίθι και Ηράκλειο,
χείλη που στάζουν μέλι.
Μάγισσα του Ψηλορείτη,
που σε καμαρώνει η Κρήτη.
Απ’ τ’ Αρκάδι ευωδιές
και στ’ Ανώγεια αγκαλιές.
Άδελε, Πηγή, Αμνάτος,
μοιάζω καιομένη βάτος.