Στα βάθη των αιώνων,
σε ιστορίες άγριες.
Στη γη των παγετώνων,
’συ τραγουδούσες άριες.
Καθόσουν σ’ ένα θρόνο
και φυγουράριζες
–του νού σου φαντασιώσεις –
Μα στην ουσία γκάριζες.
Στα πλάτη και στα μήκη,
σ’ ονειρεμένες χώρες σου.
Κρατούσες τον πλανήτη,
στης τέχνης τις αιώρες σου.
Σε βράχους, σε νησάκια
πουλούσαν ταξιδάκια
και κλέβαν ουρανό.
Σε πόλεις, σ’ εκκλησίες,
σε φτωχοσυνοικίες,
πουλούσαν το Θεό.
Σε λόγκους, σε γεφύρια,
στα γύφτικα τσαντίρια,
πουλούσαν χαϊμαλιά.
Σε δούλους, σ’ αιχμαλώτους,
σε έσχατους, σε πρώτους,
τους έκλεβαν φιλιά.
Δεν κερδίζεις στη ζωή
εάν δεν αγαπάς πιστά.
Δεν ελπίζεις στην αυγή,
ευθεία αν δεν προχωράς.
Χαθήκανε οι ομορφιές,
τα λόγια της παρέας.
Ξεθώριασαν οι αγκαλιές,
τα φώτα της αυλαίας.
Παγίδευσαν τα δειλινά
τις ώρες και τα σπίτια.
Πληγώσανε τα ορφανά,
τα ξέγνοιαστα σπουργίτια.
Αχρήστευσαν και τις καρδιές
να μη ρυθμοχτυπούνε.
Φιμώσανε και τις ματιές
τους έρωτες μη ’δούνε.
Δε γυρίζει πίσω το ποτάμι,
τρέχει πάντοτε εμπρός.
Θα τα πάρει όλα το τσουνάμι
και η γη θάναι γκρεμός.
Οι ματιές του ήταν ουράνιες
και ’συ με ψεύτικες μετάνοιες,
πάσχιζες «μάταια» να τον συνεφέρεις.
Οι προσμονές σου ήταν στα λόγια,
δεν είχες σχέσεις με ρολόγια,
μετρούσες ό,τι σου ’λεγε ο τρικέρης
Οι ματιές σου ήταν στο στρώμα
κι αυτός γονάτιζε ακόμα,
νόμιζες γόησσα πως θα προκόψεις.
Οι προσμονές σου νοθευμένες
και με τις σκέψεις σου αλλαγμένες,
τον κόσμο του κομμάτια θα τον κόψεις.
Απλώνω το καραβόσχοινο του ορίζοντα
για να φυλακίσω τις σκέψεις μου
και με τη δύναμη της φουρτουνιασμένης
θάλασσας, ν’ αποκρούσω τα βλέμματα
των γλάρων, που κοιτούν περίεργα, χωρίς
να εξηγούν την επιμονή τους…
Ο ήλιος προχωράει απρόσκλητος στις
αμμουδιές της καρδιάς και των Κυθήρων,
σιγοψήνοντας τ’ ανέμελα, καλλίγραμμα,
κορμιά των κοριτσιών του μεσημεριού.
Δεν ανταποκρίνεται ο φλογερός, ερωτικός
βράχος στα καλέσματα της ηδονικής ομίχλης.
Υπομένει καρτερικά τα ύπουλα χτυπήματα
των κυμάτων, προσμένοντας το πολυπόθητο
σφυχτ’ αγκάλιασμα των παθιασμένων βοριάδων.
Περιμένει τις εξηγήσεις του στοιχειωμένου
κάστρου και των απόρθητων τειχών,
που είναι καρφωμένα στην καταγάλανη
τρίαινα του Ποσειδώνα, αιώνες τώρα…
Μηρυκάζει ιστορίες, αγωνίες, διηγήσεις,
παθήματα, κακοδαιμονίες, επιτυχίες,
αποτυχίες και σωρεία λαθών
κάλπικων ηρώων και χυδαίων καιροσκόπων…
Ο κατάκοπος αγωγιάτης του χρόνου,
προσπαθεί να περισώσει ό,τι απέμεινε
από την αρμύρα της θάλασσας κι απ’
των φυκιών τις αποχρώσεις, για να
ζωγραφίσει μελλοντικές στιγμές.
Τα χρώματα του δειλινού καθρεφτίζουν
τις αγωνίες παιδικών ονείρων, απαθανατίζουν
γιαγιάδων παροιμίες και συμφιλιώνουν
αντιθέσεις κυμάτων, με την Ιώβιο
υπομονή και καρτερικότητα της ερωτευμένης
αμμουδιάς…
Φεύγει κι ο ήλιος,
για το μακρινό του, μοναχικό ταξίδι.
Θα φωτίσει κι άλλες πικροταξιδεμένες νύχτες,
θα μαυρίσει κι άλλα κορμιά κοριτσιών,
θα ζεστάνει ανήμπορους κι ονείρων ελπίδες.
Θα γνωρίσει κι άλλες φτωχογειτονιές
κι άλλα κάστρα, θ’ ανακαλύψει κρυμμένα
σημάδια και ψεύτικα ντοκουμέντα.
Θα ξεσκεπάσει δήθεν και ημιμαθείς, εχθρούς
του πολιτισμού, θα τους καταδικάσει στην
πυρά της απαξίωσης και της λησμονιάς.
… Θα επιστρέψει σοφότερος…
Στους δρόμους της ζωής
θα βρεις καλούς, κακούς και πονηρούς,
καταφερτζήδες, ποταπούς και οκνηρούς.
Θα βρεις αγκάθια, κατακάθια και ωραίους,
παπαγαλάκια, αεριτζήδες κι αρουραίους.
Θα βρεις εκτρώματα, μορφώματα,
μ’ ωραίους κοιλιακούς και γυμνασμένα σώματα.
Θα βρεις ανθούς, ευωδιαστούς και ρυπαρούς,
παραδεισένια ουρί, που δε χωράει ο νούς.
Θα βρεις αγγέλους, άγιους και δαιμόνους,
καθάρματα που κρύβουν στα εσώψυχά τους υπονόμους.
Θα βρεις αστέρια, ήλιους και φεγγάρια,
μανάδες άξιες, γονείς, πανώρια παληκάρια.
Θα βρεις τις πίκρες αγκαλιά με τις χαρές,
τις αδικίες με το δίκιο, σε εγκαίνια, σε γιορτές.
Θα βρεις ανίκανους ν’ ασκούνε εξουσία,
χιλιάδες τα «μπλά – μπλά» δίχως καμιά ουσία.
Θα βρεις και έρωτες χλωμούς, μαρμαρωμένους,
ή να πουλάνε το κορμί και την ψυχή, μαστουρωμένους.
Θα βρεις αθλητισμό χτισμένο με χαπάκια
και διακρίσεις που εγκρίνουν σε καφέ ή σε μπαράκια.
Θα βρεις κι επώνυμους χωρίς καμιά αξία,
που επιβάλουν «κέντρα» των «Μίντια» η εξουσία.
Θα βρεις προϊσταμένους, διευθυντές και οφφικιούχους,
καρεκλοκένταυρους, «μαϊμού» συνταξιούχους.
Θα βρεις δικαιοσύνη και θρησκείες στην απάτη,
γνωστούς να σε καρφώνουν, να σου βγάζουνε το μάτι.
Θα βρεις σχολεία, φροντιστήρια, της αράδας,
που καταστρέφουνε τα νιάτα της Ελλάδας.
Θα βρεις σκυλάδικα, μπαράκια καφετέριες,
απελπισία, γκρίνια, άγχος και μιζέριες.
Θα βρεις καζίνο, τζόγους και λαχεία,
κουτόχορτο, ναρκωτικά και μαλακία.
Θα βρεις χρηματιστήρια με φούσκες και με μπλόφες,
να μην παράγει η χώρα μας λεμόνια ή παντόφλες.
Θα βρεις τα προϊόντα νοθευμένα, αλλοιωμένα
και με ορμόνες, βλαβερά, μεταλλαγμένα.
Θα βρεις και τον πολιτισμό, σωστό μπουρδέλο,
μήτε να πω ότι είμαι Έλληνας δε θέλω.
Θα βρεις τις πόρτες σφαλιστές στα υπουργεία,
για ίσες ευκαιρίες, στις αξίες, στην υγεία.
Θα βρεις οράματα, ελπίδες, σκουριασμένα,
τον έρωτα, το μέλλον, την αγάπη, γκρεμισμένα.
Θα βρεις ανθρώπους να πουλάνε την ψυχή τους,
για ν’ αγοράσουν πλαστικά, σε DVD την ηδονή τους.
Θα βρεις ανέραστους να ψάχνουν στο διαδίχτυο,
servis να κάνουν, μπανιστήρι ολονύχτιο.
Θα βρεις ζητιάνους, με μπεμβέ, με τζίπ και μερσεντές,
σωστούς δημιουργούς εργάτες, να έχουνε το βλέμμα απλανές.
Θα βρεις θρησκόληπτους, αγύρτες, λαοπλάνους
κορόιδα, ή βαθύπλουτους ζητιάνους.
Θα βρεις νεόπλουτους, καθίκια, μπαταξήδες,
αμόρφωτους παιδαγωγούς, ψαγμένους ταξιτζήδες.
Θα βρεις αλήτες, μπεσαλήδες με προσόντα,
σίριαλς, προγράμματα, κους – κους κι ισόβια τσόντα.
Θα βρεις ταβέρνες, τσιπουράδικα, ουζάκια,
με πλαστικά εδέσματα, για δήθεν μεζεδάκια.
Θα βρεις αγόρια και κορίτσια στα χαμένα,
γερόντια παθιασμένα, να φυλάνε τα καμένα.
Θα βρεις αρχιμανδρίτες, δεσποτάδες, σα μπουλντόζες,
σωστά θηρία να ξεσκίζουν παϊδάκια και μπριζόλες.
Θα βρεις καλόγριες, μοναχούς και μοναστήρια,
του Μαμμωνά να κάνουν όλα τα χατίρια.
Θα βρεις πολιτικάντηδες και νόθες κυβερνήσεις,
αν λύσουνε προβλήματα, τότε να με γαμ…
Θα βρεις κρατικοδίαιτους με μίσος στους πολίτες,
άχρηστους, κομματόσκυλα, λογής – λογής αλήτες.
Θα βρεις και τους μηχανικούς, τεχνίτες δίχως γνώσεις,
να τρέχουν τα υδραυλικά και τί να πρωτοσώσεις;
Θα βρεις σικέ διαγωνισμούς, γλειψίματα, κομπίνες,
πρώτος να είσαι στη σειρά και να σου μπαίνουν σφήνες.
Θα βρεις τροχαία στα χαρτιά, στους δρόμους αναρχία,
τα εγκλήματα στην άσφαλτο να είναι στα αρχεία.
Θα βρεις τους δρόμους να γελούν, με τα δικά μας χάλια,
να λοιδορούν τους οδηγούς, να τους μασούν… Στραγάλια.
Θα βρεις αγάπες ψεύτικες, να μη μετρούν τα λόγια,
θα εύχεσαι να τρελαθούν, του χρόνου τα ρολόγια.
Θα βρεις αγόρια ασίκικα, κορίτσια ευλογημένα,
πάνω τους να βασίζεσαι και όχι … Στα χαμένα.
Θα βρεις χρυσές ακρογιαλιές, απάνεμα λιμάνια,
ανθώνες με τριαντάφυλλα και τ’ ουρανού γεράνια.