Μη μου μιλάς, μη με ρωτάς,
είμαι τώρα φευγάτος.
Δεν είμαι άνθρωπος στη γη,
αλλά στ’ αστέρια γάτος.
Νιάου – νιάου νιαουρίζω
και αδιάφορα σφυρίζω.
Δεν δίνω λόγο, σε κανένα,
μόνο γάτες, αγαπάνε εμένα.
Μη μου χτυπάς, πως μ’ αγαπάς,
αφού είμαι προδομένος.
Θέλεις πουλάκι σε κλουβί…
Νοιώθω λευτερωμένος
Νιάου – νιάου τραγουδάω,
τις γατούλες αγαπάω.
Αυτές δεν έχουν εμμονές
και δεν είν’ αυταρχικές…
ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΡΧΙΚΕΣ
ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΤΙΣ ΑΓΑΠΑΩ!!
Στα λημέρια της καρδιάς σου βρέθηκα,
μ’ αλυσίδες της ματιάς σου δέθηκα.
Όνειρα στις στράτες,
σε βραδιές φευγάτες,
απογοητεύτηκα.
Στα νυχτέρια του κορμιού σου στάθηκα,
σε νησίδες της ψυχής σου χάθηκα.
Όνειρα στις στράτες,
σε βραδιές φευγάτες,
απογοητεύτηκα.
Στ’ αποκέρια του μυαλού σου έλιωσα,
τον πόνο, την αχαριστία ένοιωσα.
Όνειρα στις στράτες,
σε βραδιές φευγάτες,
απογοητεύτηκα.
Μίλησα με τα σύννεφα,
ρώτησα τις γοργόνες,
άνοιξα τα τεφτέρια τους,
διάβασα τους αιώνες.
Είσαι πουλί της λησμονιάς,
φύλλο που σκέπασ’ ο χιονιάς.
Είσαι πηγή χωρίς νερό,
να ξεδιψάσω δεν μπορώ.
Μίλησα με τα νούφαρα,
ρώτησα και τ’ αστέρια,
άνοιξα την καρδούλα τους,
διάβασα μεσημέρια.
Είσαι παιδί της απονιάς,
δένδρο που σ’ έκαψ’ ο χιονιάς.
Είσαι πουλί χωρίς φτερά
και μούχεις διώξει τη χαρά.
Θα έλθουν οι καλλίτερες μέρες μας…
Μετά τη θύελλα,
γαλήνη και όνειρα.
Θα φύγουν οι χειρότερες νύχτες μας …
Μετά το σκοτάδι,
ο ήλιος φωτίζει χαμόγελα.
Θα έλθουν οι χαρούμενες μέρες μας…
Μετά τον πόνο,
η αγάπη κι οι έρωτες.
Θα φύγουν τα δύσεχτα βράδια μας…
Μετά τις κακίες,
λουλούδια και Άνοιξες.
Μιας Κυριακής, μιας χαραυγής,
μιας Πασχαλιάς γιορτάσι.
Είσαι του πρόσφυγα καημός,
μοσχοβολιά στην πλάση.
Ανατολής φεγγοβολιά,
είσαι των αηδονιών λαλιά.
Τ’ αστέρια και η Πούλια,
ανθώνες με ζουμπούλια.
Μιας προσευχής, μιας γειτονιάς,
μιας γιορτινής ημέρας.
Είσαι και του τυφλού το φως,
στην πλάση ο αγέρας.
Ανατολής φεγγοβολιά,
είσαι των αηδονιών λαλιά.
Της Άνοιξης λουλούδια
και της ψυχής τραγούδια.
Σαν χόρευες, τραγούδαγες,
γελούσαν οι αγγέλοι.
Σαν άνοιγες χρυσά φτερά
κι οι πίκρες στάζαν μέλι.
Χόρεψε και γλέντησε,
τραγούδα Ανατολή μου.
Λουλούδιασε και χάρισε,
ταξίμια στην ψυχή μου.
Σαν μπόλιαζες τις ξόβεργες,
γελούσανε οι μήνες.
Σαν άνοιγες τις αγκαλιές,
ανθίζανε οι μνήμες.
Χόρεψε και γλέντησε,
τραγούδα Ανατολή μου.
Λουλούδιασε και χάρισε,
ταξίμια στην ψυχή μου.
Στα βότσαλα κοιμήθηκα
και στη ζεστή την άμμο,
προσευχήθηκα (για σένα αστέρι μου)
Στα ξένα μη ριζώσεις
και στη δικιά μου τη φωλιά,
ανθοβολιά να δώσεις.
Σύννεφα, ήλιοι, θάλασσες,
ξυπνήστε την καλή μου.
Μάγισσες, κάβοι, ωκεανοί,
βάλσαμο στην ψυχή μου.
Στα βότσαλα κοιμήθηκα,
στ’ ονείρου τα σοκάκια,
παρασύρθηκα (για σένα αστέρι μου)
Στα ξένα σε μαγέψαν
και στης αγάπης τη φωλιά,
τη λησμονιά φυτέψαν.
Θάλασσες, ήλιοι, σύννεφα,
ήλθαν του άδη οι μέρες.
Μάγισσες, κάβοι, ωκεανοί,
σού βαλ’ ο χάρος βέρες.
Είναι ήλιος το χαμόγελό σου,
βαθύ σκοτάδι το παράπονό σου.
Είναι Άνοιξη η ευτυχία σου,
άβατος έρημος η δυστυχία σου.
Είναι όνειρο γλυκό τα μάτια σου,
στον Παράδεισο οδηγούν τα σκαλοπάτια σου.
Είναι βάλσαμο κι ελπίδα τα δυό χείλη σου,
την ομορφιά της γης κλείνει το παραθύρι σου.
Είναι Παράδεισος κάθε ματιά σου,
μια κόλαση το πρόβλημά σου.
Κάθε σου άγγιγμα, η Ανάσταση,
πύρινη μπόρα, το κάθε δάκρυ σου.
Είναι όνειρο γλυκό τα μάτια σου,
στον Παράδεισο οδηγούν τα σκαλοπάτια σου.
Είναι βάλσαμο κι ελπίδα τα δυό χείλη σου,
την ομορφιά της γης κλείνει το παραθύρι σου.
Μαρμάρωσε το γέλιο σου,
θόλωσε η ματιά σου.
Σκοτάδι έχει ο Αυγερινός,
στα μαύρα η γειτονιά σου.
Ξύπναγες όνειρα, πουλιά,
μ’ έρωτες σεργιανούσες.
Στ’ αηδόνια έδινες λαλιά,
γι’ άλλους χαρές ποθούσες.
Μαρμάρωσαν οι σταυραετοί,
πενθούνε οι ανθώνες.
Η Άνοιξη σε λήθαργο
και στις καρδιές Χειμώνες.
Ξύπναγες όνειρα, πουλιά,
μ’ έρωτες σεργιανούσες.
Στ’ αηδόνια έδινες λαλιά,
γι’ άλλους χαρές ποθούσες.
Η θάλασσα με πλάνεψε,
τα γαλανά της μάτια.
Τ’ ονείρου μου παλάτια,
η σκέψη της, με μάγεψε.
Πελάγη,γλάροι,ναυτικοί,
Λιμάνια,βάρκες,ναυαγοί,
σ’ οθόνες του μυαλού μου.
Γοργόνες,ναύτες,προσευχές,
καράβια,κάβοι,Ανατολές,
εικόνες τ’ ουρανού μου.
Η αγάπη μου με πρόδωσε,
τα πονηρά της μάτια.
Τ’ ονείρου μου κομμάτια,
η σκέψη της με τέλειωσε.
Πελάγη,γλάροι,ναυτικοί,
Λιμάνια,βάρκες,ναυαγοί,
σ’ οθόνες του μυαλού μου.
Γοργόνες,ναύτες,προσευχές,
καράβια,κάβοι,Ανατολές,
εφιάλτες τ’ ουρανού μου.