Μην …

Μην παίρνεις τα σκόρπια και τ’ άγουρα

Μην ακούς ψιθύρους και μισόλογα

Μην κρίνεις επιδερμικά και ανούσια

Μην απολαμβάνεις αστραφτερά και απαίδευτα

Μην κατηγορείς από διαδόσεις και εικασίες

Μην ζηλεύεις τα εύκολα και εφήμερα

Μην κρίνεις και κατακρίνεις χωρίς μαρτυρίες

Μην αδικήσεις με λόγια και πράξεις

Μην κλείνεις αυτιά και νου σε άλλες ιδέες

Μην παραχωρείς αρχές πιστεύω και ήθος

Μην υποχωρείς σε υποσχέσεις και υποκλίσεις

Μην χαρίζεσαι σε εχθρούς του πνεύματος

και του δικαίου

Μην θυμώνεις για αδικίες κατηγορίες

και ψεύδη

Μην προσμένεις ανταλλάγματα

από ευεργετηθέντες

Μην καταπιάνεσαι με ό,τι δεν αγαπάς

καιλατρεύεις

Μην είσαι υπηρέτης στις εφευρέσεις

του ανθρώπου

Μην προσπαθήσεις να πληγώσεις όνειρα

κι ελπίδες

Ποιόν… Ποιούς…

Ποιόν να προσέξεις από τι (;)

Ποιούς να παρηγορήσεις και γιατί (;)

Ποιόν να καθοδηγήσεις και για πού (;)

Ποιούς να οδηγήσεις για αλλού (;)

Ποιούς να χαιρετίσεις από ποιόν (;)

Ποιούς να αγαπήσεις το λοιπόν (;)

… με την αλλαγή της σειράς των λέξεων

Σήμερα ήλθαν μηνύματα άθλια

Θάλασσες γίναν και θραύσματα όλα

Άνθρωποι κλαίνε σήμαντρα και δόξες

Τρύγισ’ ο χάρος νιάτα και άσματα

Γέμισ’ η χώρα μνήματα και τάφους

Κλαίνε οι φάροι τα κύματα κλαίνε

Σκότωσαν Άνθη Χριστούγεννα Αγάπες

………………………………………….

… ΜΕ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ ΟΝΟΜΑΤΩΝ»

Δεν αλλάζει το νόημα

Σήμερα ήλθαν άθλια μηνύματα

Θάλασσες γίναν όλα και θραύσματα

Άνθρωποι κλαίνε δόξες και σήμαντρα

Τρύγισ’ ο Χάρος νιάτα και άσματα

Γέμισ’ η χώρα τάφους και μνήματα

Κλαίνε οι φάροι κλαίνε τα κύματα

Σκότωσαν Άνθη Αγάπες Χριστούγεννα

……………………………………….

«ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΟΥΝ

ΟΙ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ…..

Η φιλία και η αγάπη

Δε μετριώνται οι φιλίες με ευρώ,

με τους μύθους δεν κερδίζεις τον καιρό.

Η ζωή και η αγάπη έχει αξίες,

δε σου δίνουνε τις λύσεις πολυκατοικίες.

 

 

Η φιλία, η συνέπεια κι η αγάπη,

θέλουν λύσεις κι όχι εσκεμμένα λάθη.

Αν η ύλη ήταν η μοναδική πορεία,

δε θα είχε η Ελλάδα ιστορία.

 

 

Δε μετριώνται με χρυσάφι οι χαρές,

θέλουν πείσμα της ζωής οι φυλακές.

Με το ήθος θα κερδίσεις την αγάπη

κι όχι με το χρυσωμένο χάπι.

 

 

Η φιλία, η συνέπεια και η αγάπη,

θέλουν λύσεις κι όχι εσκεμμένα λάθη.

Αν η ύλη ήταν η μοναδική πορεία,

δεν θα είχε η Ελλάδα ιστορία.

Η γη μας

Η γη είναι το σπίτι μας,

ο πλανήτης είναι κάτω από τη μύτη μας.

Μίκρυναν στις μέρες μας οι αποστάσεις,

όλοι να ξυπνήσουμε τις αντιστάσεις.

 

 

Δεν αρκεί η απογραφή της καταστροφής,

χρειάζεται φροντίδα και αγάπη η ζωή της γής.

 

 

Δεν αρκούν τα παλάτια και η υπερκατανάλωση,

χωρίς πανίδα και χλωρίδα, είμαστε σίγουρα υπό διάλυση.

 

 

Η γη είναι δεξαμενή ζωής,

με την ισορροπία της μπορείς να ευτυχείς.

Είμαστε στον κόσμο, μια γειτονιά,

πού θ’ αφήσουμε να ζήσουν τα παιδιά (;)

 

 

Δεν αρκούν οι υποσχέσεις και τα μεγάλα λόγια,

χρειάζεται αγώνας και σκληρή δουλειά, χωρίς ρολόγια.

Δεν αρκεί η καλή ζωή, η χλιδή, ο ωχαδερφισμός…

Θα πνίξει τον Πλανήτη, «του τζόγου» ο κατακλυσμός.

Μάη προσκυνητάρι μου

Χαράματα σε πήρανε

κι εγώ σε καρτεράω,

στ’ αστέρια του μαρμαλωνιού,

τα βράδια σε ζητάω.

Γύρισε Παλικάρι μου,

Ανθέ μου και Φεγγάρι μου.

 

 

Χαράματα ταξίδεψες

μα εγώ σε περιμένω,

γλυκό ψωμί της Πασχαλιάς,

σου έχω ζυμωμένο.

Έφυγες Κανακάρη μου,

Αητέ και Φυλλοκάρδι μου.

 

 

Χαράματα σε κλέψανε

πώς θα σε συναντήσω (;)

Τ’ Αγγελικό σου Πρόσωπο

στον κάμπο να κεντήσω.

Πού άνθισες Βλαστάρι μου;

Μάη, Προσκυνητάρι μου…

Πρόσεχες κάθε βήμα μου

Πότιζες τη ζωή μου, με χίλιαρώματα,

άνθιζες τη ζωή μου, με χίλιαχρώματα.

Με λιανοτράγουδα, γιάτρευες την πληγή μου,

μ’ ουρανολούλουδα, στόλιζες την αυλή μου.

 

 

 

Έδιωχνες κάθε πίκρα μου,

γλύκαινες κάθε νύχτα μου,

πρόσεχες κάθε βήμα μου,

έπαιρνες κάθε κρίμα μου.

Κάθε βήμα μου πρόσεχες

Πότιζες τη ζωή μου, με χίλιαρώματα,

άνθιζες την ψυχή μου, με χίλιαχρώματα…

 

 

 

Έδιωχνες κάθε πίκρα μου,

γλύκαινες κάθε νύχτα μου,

πρόσεχες κάθε βήμα μου,

έπαιρνες κάθε κρίμα μου.

 

 

 

Με λιανοτράγουδα, γιάτρεψες την πληγή μου,

μ’ ουρανολούλουδα, στόλιζες την αυλή μου…

 

 

 

Κάθε πίκρα μου έδιωχνες,

κάθε νύχτα μου γλύκαινες,

κάθε βήμα μου πρόσεχες,

κάθε κρίμα μου έπαιρνες.

Ζήσε σήμερα με πάθος

Τρέχουν οι μνήμες, χάνονται χρόνια,

τρέμουν χαμόγελα, είμαστε πιόνια.

Φεύγουν τα όμορφα, σβήνοντ’ αγάπες,

κλείνουν οι πόρτες, χτίζοντ’ απάτες.

 

 

Διώξε άγχη κι εμμονές,

δεν το συναντάς το χθές.

Ζήσε σήμερα με πάθος,

ίσως αύριο είσαι λάθος.

 

 

Πίτσες, διαδίκτυο, κινητό και μπαράκια,

λύσεις, παράθυρα, τζόγος, χαπάκια.

Άδικα κρίνουνε με δήθεν ενόχους,

όπως βολεύει, αλλάζουνε στόχους.

 

 

Διώξε άγχη κι εμμονές,

δεν το συναντάς το χθές.

Ζήσε σήμερα με πάθος,

ίσως αύριο είσαι λάθος.