Author: astrolabos

295

… Το φωτοστέφανο της αγρύπνιας σου

αρωματίζει ορίζοντες

καλλιμάρμαρων και καλλίγραμμων

φαντασιώσεων…

296

… Είναι όνειρο γλυκό τα μάτια σου,

στον παράδεισο οδηγούν τα σκαλοπάτια σου.

Είναι βάλσαμο κι ελπίδα τα δυό χείλη σου,

την ομορφιά της γης κλείνει το παραθύρι σου…

297

… Σαν χόρευες, τραγούδαγες,

γελούσαν οι αγγέλοι.

Σαν άνοιγες χρυσά φτερά

κι οι πίκρες στάζαν μέλι…

298

… Σαν μπόλιαζες τις ξόβεργες,

γελούσανε οι μήνες.

Σαν άνοιγες τις αγκαλιές,

ανθίζανε οι μνήμες…

299

… Κλείνεις στα μάτια έρωτες,

μεσ’ στην καρδιά αγάπες,

στα χείλη τ’ Ανοιξιάτικα,

του Παραδείσου στράτες…

300

… Κόρη τ’ ονείρου

Μαγιάτικου μύρου,

γελάς και γλεντάω,

χορεύεις, πετάω…

301

… Στο πρόσωπό σου θάλασσες,

στα χέρια σου οι κάμποι

και στα ξανθά σου τα μαλλιά,

ήλιος χρυσός που λάμπει…

302

… Πότιζες τη ζωή μου, με χιλιαρώματα,

άνθιζες την ψυχή μου, με χιλιαχρώματα…

303

… Έδιωχνες κάθε πίκρα μου,

γλύκαινες κάθε νύχτα μου,

πρόσεχες κάθε βήμα μου,

έπαιρνες κάθε κρίμα μου…

304

… Με λιανοτράγουδα,

γιάτρεψες την πληγή μου,

μ’ ουρανολούλουδα,

στόλιζες την αυλή μου…

305

… Την Άνοιξη θα καρτερώ,

μην έλθεις σαν λουλούδι.

Τα κρύα βράδια θ’ αγρυπνώ,

μην έλθεις σαν τραγούδι…

306

… Πάντα θα σε καρτερώ

κι ας ξέρω πως δεν θάρθεις.

Πάντοτε σ’ έχω φυλαχτό…

Ποτέ δεν θα το μάθεις…

307

… Αρχάγγελε που φτερουγάς

πάνω απ’ τον Παρθενώνα,

ζωγράφισε τα μάτια της

σε μαρμαροκολώνα…

308

… Να τα θωρούνε τα πουλιά,

να γλυκοκελαϊδάνε,

να τα φιλούνε τα παιδιά,

να ερωτοφτερουγάνε…

309

… Τα μάτια σου:

Κοράλια ωκεανών,

διαμάντια και κολόνες ναών…

310

… Τα μάτια σου:

Πολύτιμοι λίθοι,

ανεκτίμητοι, σα γιαγιάς παραμύθι…

311

… Τα μάτια σου:

Οξυγόνο της φύσης,

μιλούν στην καρδιά μου, πριν ψιθυρίσεις…

312

… Τα μάτια σου:

Στις φλέβες μου αίμα,

μιλούν με αλήθειες, μισούνε το ψέμα…

313

… Τα μάτια σου:

Φτερούγες των αετών,

προσευχές και αγιάσματα μοναχών…

314

… Τα μάτια σου:

Κάμποι λουλουδιασμένοι,

πουλιά και ανθρώποι ευτυχισμένοι…

315

… Τα μάτια σου:

Δροσοπηγές και ποτάμια,

οάσεις ψυχών, αγάπης πλοκάμια…

316

… Τα μάτια σου:

Δύναμη και κουράγιο,

σε φουρτουνιασμένες καρδιές το μουράγιο…

317

… Κορίτσι Καλοκαιρινό,

πούχεις σπαθιά για μάτια,

μη μου ζητάς παλάτια,

είμαι μικρό και ορφανό.

Σου δίνω την καρδιά μου και τη φτωχή ψαριά μου.

318

… Κορίτσι Καλοκαιρινό,

στα κάλλη τα γυμνά σου,

μέσα στην αγκαλιά σου,

κρύψε με ν’ αποκοιμηθώ.

Η νύχτα θα με νοιώσει, ποτέ μη ξημερώσει…

319

… Κορίτσι Καλοκαιρινό,

άνοιξε τα φτερά μου,

Άγγελε κι Έρωτά μου,

σ’ έχω Θεό και Ουρανό.

Κοιμάσαι στην καρδιά μου, παλάτι στα όνειρά μου…

320

… Θα πάρω τη θάλασσ’ αγκαλιά.

Τα βότσαλα, την αμμουδιά, στους ώμους.

Θα σου κεντήσω με αστέρια τα μαλλιά.

Θ’ αλλάξω αγάπη μου και της ζωής τους δρόμους…

321

… Φεγγαρολούλουδα κι αγκαλιές,

τραγούδια όμορφα, φιλιά, ακρογιαλιές.

Φεγγαρολούλουδα κι ομορφιές,

τραγούδια, αρώματα,

ανοιχτές αγκαλιές…

322

.. Είσαι η ζωή μου και η ανάσα μου.

Τα όνειρά μου, κάθε χαρά μου.

Καρδιά μου, ψυχή μου,

είσαι η ζωή μου.

Μύθος και ιστορία μου,

είσ’ η λατρεία μου…

323

… Είσαι η ζωή μου και η αγρύπνια μου.

Αγάπης τραγούδι, Μάη λουλούδι.

Καρδιά μου, ψυχή μου,

είσαι η ζωή μου.

Μύθος και ιστορία μου,

είσ’ η λατρεία μου…

324

… Είχες γαρδένια στα μαλλιά

και στο λαιμό μαντήλι.

Ατέλειωτα ζητούσες τα φιλιά,

στα μάτια, στα θερμά σου χείλη…

325

… Θα πάρει η αγάπη ουρανούς

κι η ομορφιά τ’ αστέρια.

Πελάγη και ωκεανούς,

τα δυνατά σου χέρια…

326

… Στα μάρμαρα της εκκλησιάς,

σκάλισα την αγάπη

και νυφικό της φόρεσα με άνθη λεμονιάς.

Λάμπει, μοσχοβολάει, το ταίρι της ζητάει.

Λάμπει, μοσχοβολάει, τα σύννεφα ρωτάει…

327

… Μονάχος στην ακρογιαλιά,

παρέα μου το κύμα.

Παίρνω μελάνι απ’ την καρδιά,

για να σου γράψω ποίημα…

328

… Τα μάτια σου, ο ορίζοντας,

πλεούμενο τα χείλη.

Μύρο και λάδι οι θύμησες,

σ’ ακοίμητο καντήλι…

329

… Παντού υπάρχεις σαν ευχή,

στο κύμα, στον καημό μου.

Στην αμμουδιά, στον ουρανό

κι όνειρο, στ’ όνειρό μου…

330

… Σαν πρωινό, σαν λιόγερμα, σαν βράδυ,

του Απριλιού χαμόγελα

και του Μαγιού το χάδι…

331

… Σαν Πασχαλιά, σαν βάλσαμο, σαν μύρο,

της ομορφιάς αγκάλιασμα,

στο σώμα σου τριγύρω…

332

… Σαν τα κορμιά που λιώνουν απ’ τον πόθο

και στου μυαλού τη φυλακή,

έτσι εγώ σε νοιώθω…

333

… Σαν αμμουδιά, σαν έρωτες στο κύμα,

σαν μια γωνιά φιλόξενη,

για θύτη και για θύμα…

334

… Ήλθες στη μοναξιά μου κι άστραψες,

έγινες Θεός, γιορτάσι, γλεντοκόπι.

Ήλθες στην καρδιά μου κι έδωσες,

για πάντα φως κι ανθίσαν όλοι οι τόποι…

335

… Δώς μου τα χίλια χέρια σου,

σφιχτά να με κρατάνε,

τα φλογερά τα χείλη σου,

να με γλυκοφιλάνε…

336

… Δώς μου τα χίλια μάτια σου,

μαζί σου να διαβαίνω,

το γέλιο σου, τα λόγια σου,

ζωή να μη χορταίνω…

337

… Οι αναμνήσεις μας,

γλυκαίνουν τη ζωή, κάνουν το δάκρυ, χάδι.

Βάλσαμο είναι στις πληγές,

αστέρια και γλυκόλογα το βράδυ…

338

… Μιά ζωή μου χάρισες και έγινε λουλούδι,

δυό καρδιές μου δάνεισες, τις έκανα τραγούδι.

Τρείς χαρές μου έδωσες, να βάλω προσκεφάλι,

χίλιες γιορτές η αγάπη σου και σε γιορτάζω πάλι…

339

… Είσαι γιορτάσι και γλυκό τραγούδισμα,

μεσ’ στο λιοπύρι, δροσερό νεράκι.

Στη σκέψη μας, ερωτικό τιτίβισμα,

που μας γλυκαίνει, κάθε πόνο και φαρμάκι…

340

… Στείλε καρδιά μου την αυγή,

στου νου το μπαλκονάκι,

να την φορέσει η νυχτιά

και το κρυφό μεράκι…

341

… Στείλ’ ουρανέ μουτα φτερά,

ψηλά για να πετάξουμε,

με γέλιο και την ομορφιά,

το κόσμο να χορτάσουμε…

342

… Στείλε καρδιά μου τις πληγές,

με το χελιδονάκι,

να τις γιατρέψει η Άνοιξη

και το Καλοκαιράκι…

343

… Γλέντα στο φως τ’ Αυγερινού,

να σε χαϊδεύει η Πούλια.

Τρέξε στα μαγικά του νού,

με τα θαλασσοπούλια…

344

… Διώξε του νου τα σύννεφα,

τα λάθη της καρδιάς σου

και της ζωής τα σύνεργα,

κλείσε στην αγκαλιά σου…

345

… Του ήλιου κλωνάρι μου,

γιούσερ, μαργαριτάρι μου…

346

… Μη λησμονάς τους δρόμους της καρδιάς,

που είναι με αστέρια ανεξίτηλα ντυμένοι,

μη λησμονάς τη φλόγα της ματιάς,

που είναι με τον έρωτα, σφιχτά αγκαλιασμένη.

347

… Δε θέλει ο έρωτας, αναβολές και ψέματα,

ούτε ινάτια πισωγυρίσματα,

θέλει να γράφει της καρδιάς τα νεύματα

κι όλα της φύσης τα γλυκά χαρίσματα…

348

… Μη λησμονάς τους δρόμους τ’ ουρανού,

που είναι με χιλιόμορφες αγάπες στολισμένοι,

μη λησμονάς τις τρέλες του μυαλού,

έτσι που κάνουν την καρδιά ευτυχισμένη…

349

… Έκανες καράβι τους λυγμούς σου

τα δάκρυα σου, λιμάνι κι ουρανό,

έπλεξες φτερούγες τους καημούς σου,

τον πόνο σου, γοργόφτερο αετό…

350

… Αγαπημένη, σα βροχή,

κάθησες στα φτερά μου,

λουλούδιασες την προσμονή

και τα θολά όνειρά μου…

351

… Κάθησα το πρωί, να σου γράψω τραγούδι,

σε σταυροδρόμι λουλουδιασμένο.

Κάθησα να σκαλίσω απόψε λουλούδι,

σε μονοπάτι χορταριασμένο…

352

… Η μοναξιά δεν έχει φως

κι η συννεφιά αστέρια

και στης καρδιάς το καθεστώς,

δεν κυβερνούν τεφτέρια…

353

… Μην κλαις για περασμένα,

για λάθη κι αμαρτίες.

Να κλαις για τις αιτίες

κι όλα τα ξεχασμένα…

354

… Έλα στο νησί μωρό μου,

να σε κάνω σύντροφό μου.

Θα σε μάθω πως ψαρεύουν

και οι άντρες πως γιατρεύουν…

355

… Έλα στο νησί μωρό μου,

να γλυκάνεις τον καημό μου.

Θα σε παίρνω στα ξενύχτια

και στου έρωτα τα δίχτυα…

356

… Ζήσε σήμερα με πάθος,

μη μετανιώσεις, αν θα γίνει λάθος.

Αν, θα ξυπνήσεις πάλι την αυγή,

σε ποιο λιμάνι θάχεις βγει;

357

… Ήθελα να ζήσω τρεις ζωές,

την πρώτη, για να σε γνωρίσω,

τη δεύτερη για χάρη σου,

την τρίτη, να σ’ ευχαριστήσω…

358

… Μα τρείς ζωές δε φθάνουνε

και ούτ’ είκοσι δύο,

γιατ’ είσαι ανεξερεύνητη

και θέλω, χίλιες δύο…

359

… Όρκους δε θέλει η αγάπη,

συγχωρεί όλα τα λάθη.

Σβήνει πίκρες κι αμαρτίες

και σου δίνει ευκαιρίες…

360

… Χρυσό στεφάνι της ζωής,

ο έρωτας φοράει.

Τους θησαυρούς όλης της γης,

με τα φτερά του κουβαλάει…

361

… Έβγαλαν τον έρωτα σεργιάνι,

στους δρόμους, στα λιμάνια, στις πλατείες.

Λουλούδιασαν οι γειτονιές,

τ’ αγόρια και οι κοπελιές,

οι γέροι, τα χωριά κι οι πολιτείες…

362

… Ο έρωτας είναι χαρά,

το κάλλος και η ομορφιά,

το χάδι στη ζωή μας.

Δε θέλει ο έρωτας σχολειά,

έτσι φροντίζει από παλιά,

στα ουράνια ν’ ανεβάζει την ψυχή μας.

363

… Δε μένω σ’ άλλα ψέματα,

ούτε σ’ εγωισμούς.

Κάνει η ζωή μας νεύματα,

για μαγικούς σταθμούς.

Δε μένω σ’ άλλα ψέματα,

ας ταξιδέψει ο νούς…

364

… Έρχεται Σαββατόβραδο,

γινόμαστε παιδιά.

Μακριά από τις πίκρες μας

κι από τις κρύες νύχτες μας.

Έρχεται Σαββατόβραδο,

γλυκαίνει κι η καρδιά…

365

… Η αγάπη μας, δεν κλείνεται σε στιγμές,

σε ώρες, σε χρόνους…

Τρέχει παντού και για πάντα,

στις θάλασσες και στα δάση,

σ’ ένα μικρό δωμάτιο,

αλλά και στο σύμπαν…

366

… Μ’ ένα ολόλευκο περιστέρι,

σου στέλνω τη σκέψη μου…

Στη γειτονιά σου θαρθώ,

ίσως απόψε μεσάνυχτα,

με συντροφιά το φεγγάρι θαρθώ…

367

… Με κόκκινο κρασί, θα κεράσω τις αναμνήσεις μας,

για να μεθύσουν τα παραμύθια μας

και τ’ απόβραδα…

368

… Στην κάψα του Καλοκαιριού

και στην ψυχή του αγοριού,

οι πόθοι κυβερνούσαν.

Γοργόνες στην ακρογιαλιά,

καυτά κορμιά, καυτά φιλιά,

λίγη δροσιά ζητούσαν…

369

… Ο χρόνος νάταν Καλοκαίρι,

τ’ αγόρι νεράκι δροσερό

κι ο έρωτας να φύλαγε καρτέρι,

να τουφεκίσει τον καιρό…

370

… Δε θέλει η ζωή λογαριασμούς,

ούτε αχ! Βαχ! Κι αφορισμούς.

Θέλει χαρές και ομορφιές να δίνεις

και τους χυμούς της, κάθε στιγμή να πίνεις…

371

… Μα δε σβήνουν του κορμιού τα πάθη

και του έρωτα οι ομορφιές.

Μας γλυκαίνουν της ζωής τα λάθη,

όλες οι κρυφές μας οι στιγμές…

372

… Δε θέλει ινάτια η ζωή,

ούτε και ιστορίες.

Θέλει αγάπες κι έρωτες

και νύχτες αξημέρωτες

και στα κορμιά, αμαρτίες…

373

… Αστέρι, αστεράκι μου,

λευκό περιστεράκι μου,

με τα γλυκά σου τα φιλιά,

φέρε μου πάλι τη χαρά…

374

… Λουλούδι, λουλουδάκι μου,

μπαχτσέ περιβολάκι μου,

η ομορφιά σου, η ευωδιά,

θα μου σκλαβώσει την καρδιά…

375

… Το σ’ αγαπώ, δεν είν’ απλά,

πάθη κι αέρας.

Το σ’ αγαπώ, είν’ μαγικά,

λόγια βεγγιέρας…

Το σ’ αγαπώ, δεν είν’ κρασί,

που πίνουν όλοι.

Το σ’ αγαπώ, είν’ η ζωή,

στης γης το περιβόλι…

376

… Μ’ έρωτες, Χειμώνες, Καλοκαίρια,

στις Εαρινές μας εποχές.

Θα καίνε της καρδιάς τα αγιοκέρια,

μέσα στης αγάπης μας τις ομορφιές…

377

… Η ομορφιά σου δε χωράει

σε καδράκια και κορνίζες

κι η φωτιά σου ξαγρυπνάει

τα μπαλκόνια, τις μαρκίζες…

378

… Τρέλα μου, τρέλα μου,

τρέλα, μαγεία μου,

γίνε απόψε σκιά μου.

Φίλα με, φίλα με, λιώσε με, φίλα με,

γίνε απόψε η χαρά μου…

… Η ματιά σου κομματιάζει,

λιώνει, σβήνει κι ανασταίνει,

ο ερωτάς σου ο ξενύχτης,

ταξιδεύει και τρελαίνει…

379

… Η γυναίκα, είναι της φύσης το χαμόγελο,

η γυναίκα, είναι το πιό ωραίο όνειρο…

380

… Θεέ μου, είχα οδηγό,

εσένα και τη φύση.

Σε όλα τα προβλήματα,

ο έρωτας και η αγάπη,

έδιναν πάντα λύση…

381

… Τρέχω μια νύχτα βροχερή,

θα γίνω ο κεραυνός σου

και θα σου γράφω με φωτιές,

πως είμαι ο σύντροφός σου…

382

… Από τα σκοτεινά θα σε προσέχω,

τριαντάφυλλο, στο στήθος μου θα σ’ έχω…

383

… Όταν γελάς, χαρούμενες ανθίζουν οι ημέρες,

μοσχοβολούν οι γειτονιές,

κρυφοχτυπάνε οι καρδιές,

παίρνουν ρεπό τα βάσανα και οι αγάπες βέρες,

Όταν γελάς…

Όταν μιλάς…

Όταν μας γλυκοτραγουδάς…

384

… Ο έρωτας δεν έχει σύνορα,

δεν κάνει διακρίσεις.

Όταν τον αντικρύσεις,

θ’ αλλάξεις την περπατησιά

και με χαντρούλα θαλασσιά,

θα τον ακολουθήσεις…

385

… Στα μάτια σου τριαντάφυλλα

και στην ψυχή ανεμώνες,

γλυκαίνεις τους Χειμώνες,

τ’ αστέρια παίρνεις αγκαλιά.

Πουλιά σου κελαϊδάνε

κι οι νέοι καρτεράνε,

να σου χαϊδέψουν τα μαλλιά…

386

… Στα χείλη σου τα βότανα,

που την καρδιά ’μερώνουν,

τις νύχτες ξημερώνουν,

τα χρώματα έχεις συντροφιά.

Αετοί, σε σεργιανάνε,

στον ουρανό σε πάνε

και χάνεσαι στη συννεφιά…

387

… Στόλισα με τα ξανθά μαλλιά σου, την ακρογιαλιά,

τα γαλανά σου μάτια, κάνω ουρανό μου.

Σκάλισα με τα καυτά φιλιά σου, άλλη μια καρδιά,

μη σταματήσ’ η πρώτη και χάσω τ’ όνειρό μου…

388

… Έκανα και τα ολόλευκα φτερά σου, φορεσιά,

τα βιολετιά χειλάκια σου, πυξίδα.

Πέταξα με τη γλυκιά μορφή σου, στα νησιά,

μη συναντήσω τη χαμένη μου ελπίδα…

389

… Πρωί και βράδυ καρτερώ,

γράφω τα βήματά σου.

Θέλω δυό λόγια να σου πώ,

στα μάτια σου να καρφωθώ,

να κλέψω τα φιλιά σου.

Τριαντάφυλλο, μικρό μου,

κοιμάσαι στ’ όνειρό μου…

390

… Παίρνω το χρώμα τ’ ουρανού,

το φως απ’ τη ματιά σου,

τους χτύπους της καρδιάς σου…

391

… Τα χέρια σου, σφιχτόδεσαν τα λάθη μου,

λευτέρωσαν το κορμί μου,

μίλησαν για τα πάθη μου

και σφράγισαν τη ζωή μου…

392

… Τα βρόχια σου, μαζέψανε τις νύχτες μου,

τις σκέψεις μου, τις έβαλαν σε στοίχο,

διώξαν μακριά τις πίκρες μου

κι ακούω πάντα, μιάς καρδιάς τον ήχο…

393

… Τα μάτια σου, χρωμάτισαν τις θάλασσες,

βράχους, πελάγη, ωκεανούς,

γλαρόνια και καράβια

κι όλους τους ουρανούς…

394

… Τα χείλη σου, την κόλαση κομμάτιασαν,

τη βούλιαξαν, την πάτησαν,

άνοιξαν τα φτερά μου

και την ψυχή μου ανάστησαν…

395

… Δεν ποθώ το καλοφτιαγμένο

χυμώδες κορμί σου,

αλλά περισσότερο ποθώ,

της σκέψης σου τα χρώματα…

396

… Δεν ποθώ τα σαρκώδη

ηδονικά χείλη σου,

αλλά περισσότερο ποθώ,

του ήθους σου τ’ αρώματα…

397

… Δεν ποθώ τα προκλητικά στήθια σου,

αλλά περισσότερο ποθώ,

της ψυχής σου την ομορφιά και το κάλλος…

398

… Από τα βράχια αγνάντευε,

τα κύματα, τους γλάρους.

Με τη θωριά της μάγευε,

τα πέλαγα, τους φάρους…

399

… Από τα χείλη λάβωνε,

καράβια και τους ναύτες.

Με τη δροσιά της σκλάβωνε,

τ’ ορίζοντα τις στράτες…

400

… Τον ήχο από το γέλιο σου,

τ’ ονείρου μαξιλάρι.

τον πόνο από το δάκρυ σου,

ζωής προσκυνητάρι…

401

… Τα χρώματ’ απ’ τα μάτια σου,

της ρότας μου πυξίδες.

Οι φλόγες απ’ τα χάδια σου,

του ήλιου μου οι αχτίδες…

402

… Τον κόσμο από το γέλιο σου,

ζωής προσκυνητάρι.

Τη λάμψη από τα μάτια σου,

ακοίμητο λυχνάρι…

403

Δυό αστεράκια έσμιξαν,

το φως τους να ενώσουν

και διώξανε τα σύννεφα,

τον έρωτα να νοιώσουν…

404

… Ο έρωτας, δεν είναι η Άνοιξη

ή φλόγες τα μεσημέρια.

Δεν είν’ ο ήλιος, ο Αυγερινός,

η Πούλια με τ’ αστέρια.

Ο έρωτας, είναι φωτιά και πυρκαγιά…

Πρέπει να τον κρατάς, πολύ σφιχτά,

στα δυό σου χέρια…

Αν θα καείς και δεν πονάς,

τότε αγαπάς…

Όταν πονάς και λαχταράς,

τότε αγαπάς…

1

Λουλούδι, νυχτολούλουδο

την ευωδιά σου δως μου,

ερωτευμένους να μεθώ

στις γειτονιές του κόσμου…

2

… Και στα σκαλιά της σκέψης μου,

μερόνυχτ’ ανεβαίνω,

βρίσκω παντού τα χνάρια σου,

σεργιάνι τα πηγαίνω…

3

… Η χαρά και το γέλιο

να είναι σκοπός,

μη φτερουγάς ποτέ χαμηλά,

γιατ’ είσαι αετός…

4

… Τα κύματα μετράω

τους γλάρους που πετούν,

τ’ ορίζοντα τα μάτια

που σε κρυφοκοιτούν…

5

… Στην άμμο ζωγραφίζω

τους φάρους που γελούν,

τα χείλη σου που καίνε

και με γλυκοφιλούν…

6

… Έρχεσαι και φεύγεις

σα χιόνι, σα βροχούλα,

φωλιάζεις σα λαχτάρα,

σ’ ερωτοκαμαρούλα…

7

… Ένα γλαρόνι, πέταξε ξαφνικά

πάνω από τα κύματα

και γλυκοψυθιρίζει μυστικά,

του νού σου τα μηνύματα…

8

… Στα μακρινά ταξίδια σου αγάπη μου,

πάντοτε οδηγό νά ’χεις το δάκρυ μου.

Στις αξημέρωτες τις νύχτες όνειρό μου,

συντροφιά θα σ’ έχω στο πλευρό μου…

9

… Ένα αστέρι, φώτησε ξαφνικά

τη θολωμένη μοναξιά μου,

φάνηκαν χαραγμένα στην καρδιά,

τα αρχικά σου έρωτά μου…

10

… Τ’ αστέρια γλυκοχαιρετούν,

σε κρυφοκαμαρώνουν,

φτερά απλώνουν οι ματιές

και με απογειώνουν…

11

… Τα χείλη σε γλυκοφιλούν,

σε κρυφοσεργιανάνε,

οι πόθοι άνοιξαν φτερά,

στους ουρανούς με πάνε…

12

… Κύματα έρχονται και πάνε,

δίχως νάχουν τελειωμό,

τα κοιτώ και με κοιτάνε

και μου παίρνουν τον καημό…

13

… Κι ήλθες γλαρόνι από ψηλά,

στου νού μου τ’ ακρογιάλι,

ανθόστρωνες τις πίκρες μου

του ονείρου παραζάλη…

14

… Χίλια χρυσά μου όνειρα,

να ονειρευόμουν πάλι…

15

… Χίλιες να ήταν οι ζωές,

να σ’ αγαπήσω πάλι…

16

… Μιά αγκαλιά λουλούδια

το χαμόγελό σου

και η ματιά σου, πέλαγο βαθύ.

… Δυό αγκαλιές ελπίδες

το παράθυρό σου

και η ζωή σου άπιαστο πουλί…

17

… Τρεις αγκαλιές τραγούδια

το προσκέφαλό σου

και τ’ όνειρό σου μιά κρυφή σπηλιά.

… Τέσσερις ευχές το δειλινό σου

και το κορμί σου,

της αγάπης η θωριά…

18

… Πέντε αγκαλιές το σύννεφό σου

κι ο ουρανός σου

άφαντος χρυσαετός.

… Έξι αγκαλιές οι διαδρομές σου

και ο ντορός σου,

Αγιορείτικος ρυθμός…

19

… Εφτά αγκαλιές οι προσευχές σου

και το κρασί σου,

του Θεού μεταλαβιές…

…Oχτώ αγκαλιές οι προσμονές σου

και η καρδιά σου,

στα παιδιά κρυφές χαρές…

20

… Εννιά αγκαλιές οι γειτονιές σου

και η ψυχή σου,

στα πουλιά ζεστή φωλιά…

… Δέκα αγκαλιές οι εποχές σου

και οι σοδειές σου,

μάνα για τα ορφανά…

21

… Έντεκα αγκαλιές οι θάλασσές σου

και τα καράβια σου,

σε ήσυχα νερά…

… Δώδεκα αγκαλιές οι άγκυρές σου

και τα λιμάνια σου,

για γέρικα σκαριά…

22

… Καλημέρα χείλη μου,

ακοίμητο καντήλι μου

και ρόδινο σταφύλι μου.

Στολίζεις τα χαμόγελα

στις γειτονιές του κόσμου,

χαρίζεις άνθη στους βλαστούς

και τη φωνή μου δώς μου…

23

… Καλησπέρα μάτια μου,

κάστρα μου, παλάτια μου,

διαμάντια και καράτια μου.

Τρελαίνεις και τον έρωτα

με τα καμώματά σου,

ανοίγεις γη και ουρανό

και οι Θεοί μπροστά σου…

24

… Καληνύχτα ταίρι μου

άστρο μου, νυχτέρι μου

κι ισόβιο καρτέρι μου.

Κλείσε μου τα βλέφαρα

με την αναπνοή σου

κι άσε με να ονειρευτώ,

πως ζώ, για τη ζωή σου…

25

… Στα ξενάκια χελιδόνι που γυρνάς,

δε μαθαίνω, πώς κοιμάσαι, αν πονάς.

Χελιδόνι μου – Αχ! Χελιδόνι μου,

ανεξίτηλη εικόνα στο μπαλκόνι μου…

26

… Στα εσώψυχά μου ταξιδεύω,

για ναβρώ αγάπης ψήγματα.

Στα όνειρά μου σε γυρεύω,

για ναβρώ δικά σου δείγματα…

27

… Με τον ήλιο ταξιδεύω στον πλανήτη,

να γνωρίσω ανθισμένες γειτονιές.

Με την Πούλια και με τον Αποσπερίτη,

να κρατήσω επαφή κι αναμονές…

28

… Να μη σβηστούν οι όμορφες ματιές

και της καρδιάς, κρυφά τραγούδια.

Να μη χαθούν ερωτικές φωλιές

κι ευωδιαστά, του νού λουλούδια…

29

… Με τον ήλιο ταξιδεύω στα ουράνια,

σε μπαχτσέδες, σε βεγγέρες του Θεού.

Και ρωτάω τους Αγγέλους, τα γεράνια,

μου είπαν, ο Θεός κοιμάτ’ αλλού…

30

… Ταξιδεύω στα φυλλοκάρδια σου,

ναβρώ τα ίχνη από τα χάδια σου.

Μα η ομίχλη μου κρύβει τον κόσμο σου

και άβατο βρίσκω το δρόμο σου…

31

… Ήλιε Σοφέ, ταξιδευτή

και της Αγάπης γητευτή

μας, φώτιζε τις νύχτες.

Για να ξυπνούνε τα πουλιά,

νάναι ζεστή η αγκαλιά,

γι’ απόκληρους κι αλήτες…

32

… Ήλιε Έρωτά μας και Θεέ

και της Ζωής Χρυσέ ανθέ

μας, φώτιζε το δρόμο.

Να μη χαθούνε τα παιδιά,

να βγάλουν άνθη τα κλαδιά,

να γειάνουμε τον κόσμο…

33

… Ταξίδευες τα όνειρά μου στα πέλαγα,

ζωγραφίζοντας γοργόνες και τρεχαντήρια,

στ’ ουρανού το μαγνάδι, στη σκέψη μου…

34

… Ταξίδευες τα όνειρά μου στα θαύματα,

σε ουράνιες μελωδίες, σε λιμνών νούφαρα,

στης καρδιάς τα ερωτοπαιχνιδίσματα…

35

… Ταξίδευες τα όνειρά μου στα όνειρα,

τραγουδώντας σε ανθώνες και παραδείσους,

στης ψυχής τ’ ακριβό σφιχταγκάλιασμα…

36

… Ταξίδευες τα όνειρά μου

και τη χαρά μου,

κρυφά σεργιανούσα.

Ταξίδευες τα όνειρά μου

και τη θωριά σου,

κρυφά τραγουδούσα…

37

… Σαν ταξιδεύει η καρδιά και ο νούς,

σε γνωστούς και σε άγνωστους τόπους.

Μεθούν και γνωρίζουν κρυφούς ουρανούς,

ταπεινούς και λογιών άλλους ανθρώπους…

38

… Σαν ταξιδέψει η ψυχή και οι ματιές,

σ’ ομορφιές και ατέλειωτες στράτες.

Του πόθου σκαρώνουν ζεστές αγκαλιές,

για του έρωτα κρυφούς επιβάτες…

39

… Σαν ταξιδέψει το κορμί κι η ηδονή,

σε φεγγαρόλουστες, κοραλένιες αμμούδες.

Παράδεισου μύριοι κρυφοί οργασμοί,

με φτερά της ζωής πεταλούδες…

40

… Θάμαι στο προσκέφαλό σου,

παραμάνα κι Άγγελός σου,

όνειρα μη φοβηθείς.

Θάμαι ήσυχο λιμάνι,

η φουρτούνα μη σε πιάνει,

στα ταξίδια που ποθείς…

41

… Θάμαι Άνοιξη και Ήλιος,

ο αχώριστός σου φίλος,

στα σκοτάδια σου το φώς.

Το ακοίμητο καντήλι,

μέλι και στα δυό σου χείλη,

θάμαι γη και ουρανός…

42

… Μοιάζουν τα χείλη σου,

τριαντάφυλλα, γαρύφαλ’ ανθισμένα.

Τα μάτια σου, με θάλασσες

και πέλαγα φουρτουνιασμένα…

43

… Κλείνουν τα χέρια σου,

παράθυρα και ξόβεργες γι’ απάτες.

Χτίζεις τα βήματα,

χαμόγελα κι αρώματα γι’ αγάπες…

44

… Το κλάμα και το γέλιο,

του κόσμου είναι θεμέλιο…

45

… Σα λίκνο με ανθόφυλλα,

σα φλογ’ απ’ αγιοκέρι…

46

… Σαν Άνοιξης χαμόγελο,

σαν αγκαλιά της μάνας…

47

… Σα δρόμος του χελιδονιού,

σα χάδι της αγρύπνιας…

48

… Σα δρόμος του Εσπερινού,

σα χάδι της καμπάνας…

49

… Σα δάκρυ στην επιστροφή,

σαν της χαράς το κλάμα…

50

… Σαν παραμύθι της γιαγιάς,

σαν όαση ερήμου…

51

… Σα μελωδία ονειρική,

απ’ τις εννέα Μούσες…

52

… Σα λειτουργιά εξωκλησιάς,

σαν Πασχαλιάς το μίσχο…

53

… Σαν της καρδιάς τ’ απάγκιασμα,

από έρωτα φουρτούνα…

54

… Σαν ήλιος στο χαμόγελο,

του χιλιοαδικημένου…

55

… Σα νεύμα στο παράθυρο,

μικροξενητεμένου…

56

… Σαν της ερήμου την πηγή,

της στείρας το κοπέλι…

57

… Σαν της γριούλας την ευχή

και τη σοφία γέρου…

58

… Σαν την φτερούγα αετού

και σαν παιδιού το γέλιο…

59

… Σαν τη χαρά του ποιητή,

τραγούδι να τον λένε…

60

… Σαν μελωδία ερωτική,

του έρωτ’ αρμονία…

61

… Σαν ευωδιά λεμονανθού,

που ζωγραφίζει αγάπες…

62

… Σαν πρωινό της Κυριακής,

που γλυκοτραγουδάει…

63

… Σαν της μανούλας φυλαχτό,

πούχεις στα φυλλοκάρδια…

64

… Σαν προσευχή αμαρτωλού

κι ελπίδα λιποτάχτη…

65

… Σα νυχτοφύλακα όνειρο,

δασκάλου Α λ φ α β η τ ά ρ ι…

66

… Σαν του παπά την Κυριακή,

του εργάτη το Σαββάτο…

67

… Πρώτα – πρώτα,

τον Ψηλορείτη ’ρώτα,

για του έρωτα τη ρότα.

Τον Ψηλορείτη ’ρώτα,

του πόθου τον ιδρώτα

και τα κορμιά του Ευρώτα…

68

… Κάτω από τη σκιά του φεγγαριού,

τα χτυποκάρδια τ’ αγοριού,

στου έρωτα τη ζάλη.

Τρέχει με της ζωής δροσοσταλιά,

παίρνει το μέλλον αγκαλιά

κι αρχίσανε την πάλη…

69

… Θα ξαναγεννηθώ εφτά Φλεβάρη,

κάτω απ’ του Διογένη το φανάρι.

Μήπως συναντηθώ με ’σένα

και βρώ τα χρόνια τα χαμένα…

70

… Ταξιδευτές με φίλους,

συνοδοιπόροι σ’ ομορφιές.

Ανθόσπαρτοι με ήλιους,

μ’ αρώματα και ζωγραφιές…

71

… Στο λιακωτό αγκαλιασμένους

να μας θωρεί, η νύχτα, η μέρα.

Να στέλνουμε σ’ ερωτευμένους,

ρόδα, φιλιά, με τον αγέρα…

72

… Στα βλέφαρά σου ξαγρυπνούν

οι ουρανοί κι οι θάλασσες,

οι μούσες και οι μάγισσες,

στον κόσμο το δικό σου.

Στα μάτια σου γλυκοξυπνούν

οι πόθοι μου και κατοικούν,

μεσ’ στο χαμόγελό σου…

73

… Γοργόνα τ’ Αλεξάνδρου

και του Μαγιού εταίρα.

Στα ακομπανιαμέντα βάρδου,

του Ελ – Γκρέκο θυγατέρα…

74

… Θέλω να ρίξεις δυό ματιές,

στης μοναξιάς τα σύννεφα

και στης ψυχής τα σύνεργα,

τον πόνο να μερώσεις.

Να φύγουν οι λαβωματιές

και του καημού οι μαχαιριές,

τα πάθη να λυτρώσεις…

75

… Καλή σου νύχτα,

θάλασσά μου,

όνειρα, ταξίδια,

έρωτά μου…

76

… Μάτια μου μεγάλα,

κοραλένια,

με φωτίζει η δικιά σου έννοια…

77

… Μάτια μου μεγάλα,

φορεσιά μου,

ταξιδεύεις τα όνειρά μου,

θαλασσιά μου…

78

… Έλα γαρυφαλάκι μου,

κρυφοκαημέ, αηδονάκι μου,

δρόμο να μου ανοίξεις.

Έλα καλοκαιράκι μου,

κρυφολυγμέ, αεράκι μου,

τον κόσμο να μου δείξεις…

79

… Με φιλάς γλυκά στα μάτια,

στ’ ουρανού τα σκαλοπάτια.

… Με φιλάς γλυκά στα χείλη

και ζηλεύουνε οι ήλιοι.

… Με φιλάς γλυκά στο στόμα

κι ονειρεύομαι ακόμα…

80

… Ξόδευε του ορίζοντα

τις όμορφες εικόνες

και την καρδιά σου γέμιζε,

με ερωτοανθώνες…

81

… Οι πίκρες ομορφαίνουνε

τη σύντομη ζωή μας

και όλα τα προβλήματα,

βούτυρο στο ψωμί μας…

82

… Κρυφό χαμογελάκι μου,

φώτιζε τη ματιά της

κι εσύ παραπονάκι μου,

πέσε στην αγκαλιά της…

83

… Γλυκό χελιδονάκι μου

παρ’ της καρδιάς τους χτύπους

κι από το μπαλκονάκι μου

χίλιους ερωτοστίχους…

84

… Κρυφό παραθυράκι μου,

άνοιξε όταν γνέφει,

να φύγουν πίκρες και καημοί

και της ψυχής τα νέφη…

85

… Ένα γλαρόνι βούτηξε

στου νού σου τ’ ακρογιάλια

κι έφερε στα κύματα,

ερωτομαϊστράλια…

86

… Μπαρμπούνι στη Νεάπολη,

γλαρόνι στο Τσιρίγο,

το πέταγμά σου ακολουθώ,

τα μάτια όταν ανοίγω…

87

… Ο έρωτας καίει την αμμουδιά,

τις πόλεις, τα λιμάνια.

Ανθίζει ο έρως τα κλαδιά,

τους κάμπους, τα ποτάμια…

88

… Τρέφει ο Έρως τα παιδιά,

με νέκταρ και βοτάνια.

Ανθίζει ο Έρως στα παιδιά,

ψυχές και περηφάνια…

89

… Ο Έρωτας τρέχει στα στενά,

πλατείες, λεωφόρους.

Ο Έρως όλους μας κερνά,

από δικούς του πόρους…

90

… Έχεις όλα τα χρώματα,

της γής όλα τ’ αρώματα.

Την ομορφιά του δειλινού,

το άπειρο του ουρανού…

91

… Στα μάτια έχεις τις θάλασσες,

που ξελογιάζουν μάγισσες.

Έχεις όλα τα χρώματα,

της γής όλα τ’ αρώματα…

92

… Φλόγες, πυρκαγιές,

εγκαύματα,

στου κορμιού σου τα καυτά

περάσματα…

93

… Φλόγες, πυρκαγιές,

εγκαύματα,

στου κορμιού σου τα καινούργια

θαύματα…

94

… Τα όμορφα για να γευθείς,

πρέπει ν’ αντισταθείς.

Τα δίκαια για να γνωρίσεις,

να μην υποχωρήσεις…

95

… Στην προσευχή σου αφήνομαι,

στις μοίρες παραδίνομαι.

Στα πάθη και στα λάθη σου,

είμαι κι εγώ κομμάτι σου…

96

… Βρίσκομαι σε βάθη ωκεανών,

τρυγάω τα κοχύλια σου.

Καίγομαι στο δέρας των αμνών,

στα φλογισμένα χείλια σου…

97

… Αρχίζουν της ζωής καμώματα,

ανάμεσ’ από κάλλη κι ομορφιές,

μέσ’ απ’ του έρωτα φωτιές.

Μέσα στ’ Απρίλη αρώματα,

στης Άνοιξης τα χρώματα.

Μέσ’ στα κάλλη και στις ομορφιές

στου Μάη τις τριανταφυλλιές…

98

… Σου γράφω ανορθόγραφα

μικρά ή κεφαλαία,

σε στέκια ομοιόμορφα

και με κλειστή αυλαία…

99

… Σου γράφω με το αίμα μου

χωρίς τελείες, τόνους

κι αν έχασες το βλέμμα μου,

ψάξε στης γης τους κλώνους…

100

… Να τραγουδάς, να τραγουδάς

και μαργαρίτες να μαδάς.

Είναι τυφλός ο χωρισμός

και της ματιάς σου ο σεισμός…

101

… Ημερεύουν την ψυχή μας,

ο Λοΐζος κι ο Καλδάρας,

με τραγούδια της Ελλάδας…

Με Βαμβακάρη και Τσιτσάνη,

η ζωή για να γλυκάνει…

102

… Ημερεύουν την ψυχή μας,

Χατζηχρήστος, Μπαγιαντέρας,

του Πολιτισμού αγέρας…

Αυλωνίτης, Παξινού,

η τροφή καρδιάς και νού…

103

… Ημερεύουν την ψυχή μας,

Βασιλειάδου και Μακρής,

τα στραβά δεν τα μπορείς…

Νίκος Γκάτσος και Ελύτης,

στη ζωή μας καταλύτης…

104

… Ημερεύουν την ψυχή μας,

ο Ψαθάς και ο Τσιφόρος,

ευωδιές απ’ Άγιο – Όρος…

Καζαντζάκης, Μακρυγιάννης,

ο Ταΰγετος της Μάνης…

105

… Η αγάπη είναι το πανί

και η ζωή βαρκάκι,

το πέλαγο είναι βαθύ,

δε φθάνει τ’ αεράκι…

106

… Ο έρωτας είναι φωλιά

για όλα τα πουλάκια,

μα τη στολίζουν με γυαλιά,

να σφάζονται χειλάκια…

107

… Τα όνειρα είναι γιορτές

για να γλεντάς το θαύμα,

είν’ της ελπίδας οι ακτές,

να μη σου μένει τραύμα…

108

… Γλυκά μου μάτια, Καλημέρα,

πέρασε και της Πασχαλιάς η μέρα.

Μοσχοβολι’ ανεξίτηλη στα χείλη

απο τ’ άρωμά σου και στο κορμί

με διαπερνά, ηδονικά,

το άγγιγμά σου…

109

… Γλυκά μου μάτια, Καλησπέρα,

πέρασε και της γιορτής σου η μέρα.

Παρηγοριά κι ανάμνηση στον πόνο

είν’ η μορφή σου και στην ψυχή

μια μολυβιά, μια μαχαιριά,

η προσμονή σου…

110

… Γλυκά μου μάτια, Καληνύχτα,

πέρασαν και οι αντοχές που είχα.

Αχ! Συννεφιά και ήλιε μου

στον ύπνο να με σβήστε,

τα όνειρά μου στη βροχή, δίχως ευχή,

να τα σκορπίστε…

111

… Μα η ελπίδα δεν πεθαίνει,

λίγες ανάσες κι ανεβαίνει.

Αρώματα παντού σκορπάει,

σ’ όποιον της γνέφει…

Του χαμογελάει…

112

… Με τα πουλιά ζωγράφιζες τη συντροφιά,

τραγούδια σκάρωνες για τα παιδιά

και στην καρδιά μας φλόγες.

Εσπερινούς στα σύννεφα και στις ψυχές,

σκορπούσαν τα γλαρόνια εποχές,

σ’ ερωτικές πυρόγες…

113

… Καρδερίνα στ’ αφανέρωτα,

σε βράδια αξημέρωτα,

γιατί αργείς;

Γερακίνα μου, φτερούγισε,

τα σίδερά μου λύγισε,

μη μ’ αρνηθείς…

114

… Σαν σπουργιτάκι πέταξες

σε βρήκα στον καημό μου,

σαν αηδονάκι λάλησες

σε βρήκα στ’ όνειρό μου…

115

… Στης αγάπης τη φωλιά

Καλοκαίρι μύρισε,

η ελπίδα γύρισε

και ο έρωτας ζωγράφος.

Η καυτή του πινελιά,

σε ολόγυμνα κορμιά,

είν’ του χρόνου ο φωτογράφος…

116

… Απαθανατίζει τις ερωτικές στιγμές.

Πάντα ζωγραφίζει, του καιρού

το εκκρεμές…

117

… Του έρωτα η κρυφή ματιά

μέσ’ στην καρδιά είν’ πυρκαγιά

και στη ζωή ο φάρος.

Κοχύλια σ’ όμορφη αμμουδιά,

γέλιο στα χείλη απ’ τα παιδιά,

διδάγματα και θάρρος…

118

… Στον έρωτα ο χωρισμός

της μοναξιάς είναι καημός,

στη σκέψη φέρνει τρέλα.

Χωρίζει νιάτ’ απ’ τη ζωή,

δρόμος για την καταστροφή,

στον πόνο; Πήγαιν’ έλα…

119

…Τον μήνα Απρίλη,

ανθίζουνε τα χείλη…

Τα ξερά κορμιά, βγάζουν κλαδιά,

οι γέροι, γίνονται παιδιά.

Οι νέοι, ερωτεύονται,

ομορφιές και κάλλη ονειρεύονται…

Τα σήμαντρα οι καρδιές χτυπούνε,

τον φτερωτό Θεό εξυμνούνε…

120

… Πρώτη του Απρίλη,

ανθίζουνε τα χείλη,

γλυκαίνουν κι οι καρδιές.

Πρώτη του Απρίλη,

οι έρωτες, οι ήλιοι,

γλυκαίνουν κι οι βραδιές…

121

… Πρωτ’ Απριλιά επρόβαλε

το χρόνο λιθοβόλαγε,

με ευχολόγια και φιλιά.

Πρωτ’ Απριλιά ξημέρωσε

και η καρδιά μας χρέωσε,

σκιρτήματα ερωτικά…

122

… Έχ’ η ζωή εφτά τροχούς,

τους άπιστους κι αμαρτωλούς,

με χίλια τους στριμώγνει…

123

… Έχ’ η ματιά χίλιες ματιές,

που βλέπει τις λαβωματιές

και τρυφερά επουλώνει…

124

… Έχ’ η ψυχή εφτά ψυχές,

ξάγρυπνη την κρατούνε,

τα δίκαια, τα άδικα,

πάντα ακολουθούνε…

125

… Έχ’ η καρδιά δυό ζυγαριές

και ακριβοζυγίζει,

τις κρύες, τις καυτές βραδιές,

με πάθος τις χωρίζει…

126

… Έχ’ η φωτιά τις κλειδαριές

κι όλο διπλοκλειδώνει,

τις άσπρες, τις μοναχικές βραδιές,

στου χρόνου το σεντόνι…

127

… Έχ’ η στιγμή χίλιες στιγμές,

που καρτερούν το δείλι,

να τρελαθεί το εκκρεμές,

ν’ ανάψουνε τα χείλη…

128

… Έχ’ η ευχή δυό κλειδαριές,

κλειδώνει, ξεκλειδώνει.

Άλλες κλειδώνει την αυγή,

άλλες σε σχόλες, σε γιορτή

κι άλλες τις βαλαντώνει…

129

… Έχ’ η ζωή και τους ασκούς,

φουσκώνει, ξεφουσκώνει.

Για πλούσιους και για φτωχούς,

για ιστορίες που ακούς,

γι’ άλλες που κρυφολιώνει…

130

… Τρέχω στ’ Απρίλη τη γιορτή,

δυό χείλη να τρυγήσω

κι από της λεύκας το χαρτί,

τρεις κόρες να κεντήσω.

Όμορφες σαν την Άνοιξη,

σαν της ψυχής κατάνυξη…

131

… Απ’ τα γαλανά του Αιγαίου

κι από τα λευκά τ’ Ολύμπου.

Στο θυμίαμα του ωραίου

και στο άγγιγμα τ’ ονείρου…

132

… Και οι παλιές αγάπες;

Ναρκώθηκαν κι αυτές,

μέσα σε αυταπάτες

και κάρτες πλαστικές…

133

… Αν θες φιλί, γλυκό πολύ

και βόλτα στο φεγγάρι,

ο μπάτης θα σε πάρει,

στην αμμουδιά στο Πανταζί,

να ιδείς τον έρωτα πως ζει,

ντυμένος με τη Μάνη…

το όνειρο δεν φθάνει…

134

… Αν θες φιλί, καυτό πολύ,

και βόλτα ως τη Μάνη,

το Λεύκτρο θα σε κάνει,

να βρείς φωτιές στην Καλογριά

και αναμμένα τα κορμιά,

το όνειρο δεν φθάνει…

Έτσι αγαπούν στη Μάνη…

135

… Θα σου ψιθυρίσω με μια κιθάρα,

τώρα που τελειώνει του καημού μας

η μέρα και πλαγιάζει ο ήλιος…

136

… Θα σου ζωγραφίσω με ηχοχρώματα,

τώρα που ματώνει τ’ ουρανού μας η άκρη

κι ωριμάζει η ζωή μας…

137

… Θα σου ιστορίσω για κατορθώματα,

τώρα που μικραίνει των ονείρων το ύψος

κι έρχεται λήθη για όλα…

138

… Στου έρωτά μας την κρυφή σπηλιά,

μούσες κι αστέρια αγκαλιά.

Κουβεντολόι με τους γλάρους,

στους ταρσανάδες και στους φάρους…

139

… Ο έρωτας είναι φωτιά,

που καίει πρώτα την καρδιά

και ύστερα το σώμα.

Ο έρωτας είναι Θεός,

γίνεται όμως και γκρεμός,

απρόβλεπτος ακόμα…

140

… Στην αμμουδιά σε γνώρισα,

γλαρόνια καλώς όρισα,

βότσαλα και κοχύλια,

τον ουρανό την Πούλια…

141

… Χαίρεται η ακρογιαλιά,

τις αγκαλιές και τα φιλιά,

Χορεύουνε τα φύκια,

γελούν τα αλμυρίκια…

142

… Ξελόγιασαν τα κύματα,

τους κάβους της αγρύπνιας

και της γιορτής τα χαϊμαλιά.

Χρωμάτισαν οι έρωτες

τα βράχια της καρδιάς μας,

της χαραυγής την αγκαλιά…

143

… Όσο και αν πληγώθηκα,

με κάλπικες αγάπες,

ποτέ δεν θα γυρίσω,

στον έρωτα τις πλάτες…

144

… Οδήγησαν τις νύχτες μας,

στης γης το πανηγύρι

και στης χαράς μας τα σκαλιά.

Ταξίδεψαν οι πόθοι μας,

στου νου το τρεχαντήρι,

με του έρωτά μας τα πανιά…

145

… Εγώ θα αγαπώ

και θ’ αγαπώ

και πάλι θ’ αγαπώ.

Όσο υπάρχω, όσο ζώ…

Και θα ξαναγαπήσω,

στη γή, στον ουρανό,

όσες φορές κι αν ζήσω…

146

… Ήλθε απόψε το φεγγάρι

για να πεί στο παλικάρι,

μην καρδιοχτυπά.

Την αγάπη να προσέχει,

μέσα στην καρδιά να έχει

κι ας φτεροκοπά…

147

… Η αγάπη θέλει, χάδια και φιλιά,

ένα κονάκι και μια ζεστή αγκαλιά.

Η αγάπη θέλει, βήματα στα ύψη

κι όχι προβλήματα και θλίψη…

148

… Θέλω μια νύχτα να σ’ ονειρευτώ,

σ’ ακρογιαλιές, σε παραδείσους…

Να μην τελειώνει τ’ όνειρο,

να μην τελειώσ’ η νύχτα.

Μέσ’ στο γλυκό χαμόγελο

και στου κορμιού τη γλύκα…

Πάντα να ζω το όνειρο,

για πάντα μέσ’ στη νύχτα.

Θέλω μια νύχτα να σ’ ονειρευτώ,

σ’ ακρογιαλιές, σε παραδείσους…

Θέλω μια νύχτα…

149

… Το πρώτο ερωτικό φιλί,

ποτέ δεν ξεθωριάζει.

Με χρώματα ανεξίτηλα

δυό αρχικά, χαράζει…

150

… Μιά καλημέρα στείλε μου,

με του καπνού τις ζωγραφιές,

με της φωτιάς τις στάχτες.

Ένα χαμόγελο ήλιε μου,

αυτό που στέλνουν οι καρδιές,

όταν τους βάζουν φράχτες…

151

… Μιά καλημέρα στείλε μου,

με τη δροσούλα απ’ την αυγή,

με τα φτερά της σκέψης.

Ένα χαμόγελο ήλιε μου,

βάλσαμο, μύρο στην πληγή,

που δεν μπορείς ν’ αντέξεις…

152

… Μιά καλημέρα στείλε μου,

με το παράπονο αηδονιού,

με την ηχώ καμπάνας.

Ένα χαμόγελο ήλιε μου,

με γλυκοδοξαριά βιολιού,

με προσευχή της μάνας…

153

… Μιά καλημέρα στείλε μου,

με τις φτερούγες αετού,

με ευωδιές τ’ Απρίλη.

Ένα χαμόγελο ήλιε μου,

απ’ την αυλίτσα του σπιτιού

κι αγαπημένα χείλη…

154

… Μιά καλημέρα στείλε μου,

με παραμύθι της γιαγιάς,

σ’ ονειρεμένο βράδυ.

Ένα χαμόγελο ήλιε μου,

με κρυφοσκίρτημα καρδιάς

και φεγγαριού το χάδι…

155

… Μιά καλημέρα στείλε μου,

με τα λουλούδια της ζωής,

του Ολύμπου ομορφάδα.

Ένα χαμόγελο ήλιε μου,

με τα τραγούδια της ψυχής

και φώς απ’ την Ελλάδα…

156

… Μιά καλημέρα στείλε μου,

με της γοργόνας τα φιλιά,

με τ’ Αλεξάνδρου λόγια.

Ένα χαμόγελο ήλιε μου,

με τους αγώνες αγκαλιά

και αιώνων δρομολόγια…

157

… Μιά καλημέρα στείλε μου,

με τις Διονυσιακές γιορτές,

με του έρωτα τα βέλη.

Ένα χαμόγελο ήλιε μου,

με της Ακρόπολης ματιές,

το Αιγαίο ν’ ανατέλει…

158

…Μιά καλημέρα στείλε μου,

με τους ανθούς της λεμονιάς,

με τα φιλιά του Μάη.

Ένα χαμόγελο ήλιε μου,

με μυρωδιές της γειτονιάς,

εκεί που ο νούς σε πάει…

159

.. Μιά καλημέρα στείλε μου,

με τ’ αρμυρίκια του γιαλού,

με του πελάγου αέρα.

Ένα χαμόγελο ήλιε μου,

με τις εικόνες του μυαλού…

Στου γυρισμού τη μέρα…

160

… Πως με φιλούσες, ονειρεύτηκα,

τις ευωδιές του κόσμου,

στα χείλη σου τις γεύτηκα.

Κόκκινα χείλη, άλικες φλόγες,

σκίζουν τα κύματα του πόθου πιρόγες…

161

… Πως με κρατούσες ονειρεύτηκα

και σε κρυφές ομίχλες,

μαζί σου ξενιτεύτηκα.

Κόκκινα τείχη, άλικες μπόρες,

τρέχουν τα όνειρα

να προφθάσουν τις ώρες…

162

… Είσαι ’συ, τα όνειρα…

Είσαι ’συ, οι θάλασσες…

Είσαι ’συ ο έρωτας…

Είσαι ’συ, η Αρχόντισσα…

163

… Είσαι ’συ, τα Άγια…

Είσαι ’συ, τα Άχραντα…

Είσαι ’συ τα Πλούτη μου…

Είσαι ’συ τα Πάθη μου…

164

… Είσαι ’συ, οι άγκυρες…

Είσαι ’συ, οι γέφυρες…

Είσαι ’συ, οι δρόμοι μου…

Είσαι ’συ, οι κόσμοι μου…

165

… Είσαι ’συ, οι Άνοιξες…

Είσαι ’συ, οι Μάγισσες…

Είσαι ’συ, οι σκέψεις μου…

Είσαι ’συ, οι θέσεις μου…

166

… Είσαι ’συ, τα ήθη μου…

Είσαι ’συ, οι μύθοι μου…

Είσαι ’συ, τα λάθη μου…

Είσαι ’συ, τα άνθη μου…

167

… Είσαι ’συ, οι στίχοι μου…

Είσαι ’συ, η λήθη μου…

Είσαι ’συ, το όραμα…

Είσαι ’συ, ξημέρωμα…

Είσαι ’συ, η Έμπνευση…

Είσαι ’συ, η Γένεση…

168

… Είσαι ’συ, η αφαίρεση…

Είσαι ’συ, η πρόσθεση…

Είσαι ’συ, το δύσκολο…

Είσαι ’συ, το εύκολο…

169

… Είσαι ’συ, το άστοχο…

Είσαι ’συ, το εύστοχο…

Είσαι ’συ, το κάλπικο…

Είσαι ’συ, τ’ ολόχρυσο…

170

… Είσαι ’συ, το άγριο…

Είσαι ’συ, το ήμερο…

Είσαι ’συ, η έρημος…

Είσαι ’συ, η όαση…

Είσαι ’συ, η κόλαση…

Είσαι ’συ, ο Παράδεισος…

171

Τα μαγεμένα βράδια,

στις ακροθαλασσιές,

όλο φιλιά και χάδια

και χίλιες αγκαλιές…

172

… Ονειρεμένες νύχτες,

στην άμμο, στα βραχάκια,

διώχνουν οι λεπτοδείχτες,

της μέρας τα φαρμάκια…

173

… Και χτίζουν τα γλαρόνια

σ’ ερωτικές φωλιές,

τ’ ανέμελά μας χρόνια,

γι’ αγόρια, κοπελιές…

174

… Να μην τελειώσ’ η νύχτα,

ν’ αργήσει το πρωί,

τ’ Αυγούστου η ορχήστρα,

να φέρει, Κυριακή…

175

… Της νύχτας τ’ αξημέρωτα,

νεράιδες βλέπουν και ζηλεύουν,

στου νου τα χαρακώματα,

ξυπνούν τα όνειρά μας και χορεύουν…

176

… Της νύχτας τ’ αφανέρωτα,

μ’ αστέρια και γυμνά φεγγάρια,

κρατούν γερά στον έρωτα,

πανέμορφης ζωής, μαργαριτάρια…

177

… Κορίτσια του ονείρου,

κοπέλες της βροχής,

η ευωδιά του μύρου

μιάς άλλης εποχής.

Σας πλένει τα χειλάκια, τα ματοτσίνορα

κι η έλξη τα βραδάκια,

δεν βλέπει σύνορα…

178

… Με του έρωτα φιλιά,

παίρνεις το αύριο, αγκαλιά…

179

… Μιά κάμαρη σου φτιάχνω με αγιόκλημα,

με κατιφέδες στην αυλή, στο λιακωτό σου.

Θα στρώνω τις στιγμές σου με τριαντάφυλλα,

θα ζωγραφίζω με φιλιά το όνειρό σου…

180

… Μιά όαση σου φτιάχνω με αετόφτερα,

θα κελαηδούν αηδόνια στο προσκέφαλό σου,

οι Μούσες θα χορεύουν με τ’ απόβραδα,

παιδιά θα νανουρίζουν τ’ όνειρό σου…

181

… Μιά θάλασσα σου φτιάχνω με ανθόνερα,

μ’ ένα νησάκι από γιούσερ και μαργαριτάρια,

θα κολυμπάνε οι χαρές σου με τα όνειρα

και οι γοργόνες θα δικάζουν της ζωής

τα συναξάρια…

182

… Μία σπηλιά ζεστή με διαμαντόπετρες,

θα είναι η αιώνια φυλακή μας,

προσκέφαλο γλυκό οι αναμνήσεις μας

και μι’ ανθισμένη μέρα του Μαγιού,

θαβρεί το τέλος…

Τ’ όνειρό μας κι η Ζωή μας…

183

… Είδα την πρώτη αγάπη μου,

χθες βράδυ στ’ όνειρό μου.

Στα μάτια είχε θάλασσες

κι από χρυσάφι τα μαλλιά.

Τα χείλη της θυμίζανε

από ηφαίστειο λάβες

και το κορμί της,

έβγαζε, φλόγες και ομορφιά…

184

… Θέλω να μείνω στ’ όνειρό μου,

να μην ξυπνήσω το πρωί,

θέλω να ζήσω στ’ όνειρό μου,

αυτό που μου ’κλεψε η ζωή…

185

… Σε περιμένω μην αργείς,

χάνω τα λογικά μου.

Δε με χωράει ο καημός,

φωτιά στην κάμαρά μου.

Γύρνα χαμόγελό μου,

Μοσχοτριαντάφυλλό μου…

186

… Σε περιμένω και ρωτώ,

σύννεφα, γλαροπούλια,

μη σ’ έχει πάρει ο βοριάς;

Μη σε κοιμίζει η Πούλια;

187

… Σε είδα στ’ όνειρό μου,

μικρό παράπονό μου.

Κρατούσες το κορμί μου,

τα μάτια, την ψυχή μου…

188

…Σε είδα στ’ όνειρό μου,

μικρό μελαχρινό μου.

Καθόσουν σ’ ένα θρόνο,

πιο κάτω εγώ, να λιώνω…

189

… Στο τρεχαντήρι θα σε πάρω,

γοργόνα μου, γοργόνα μου.

Μόνο για σένα θα σαλπάρω,

εικόνα μου, εικόνα μου…

190

… Σε θάλασσες, σε κύματα,

καρδούλας φτερουγίσματα…

191

… Έλα στ’ ονείρου το νησί,

με της αγάπης το κρασί.

Να ’βρεί η ψυχή σεργιάνι

και η καρδιά λιμάνι.

Μαργαριτάρι μου – Ήλιε – Φεγγάρι μου.

192

… Στου Παραδείσου το γιαλό,

Αρχόντισσα θα σε φιλώ.

Στον ταρσανά το βράδυ,

θα σε στολίζουν γλάροι.

Μαργαριτάρι μου – Ήλιε – Φεγγάρι μου…

193

… Στων αστεριών τη γειτονιά,

με καθετί και πετονιά, θα πιάνουμε

κοράλλια, Αγάπης μαϊστράλια.

Μαργαριτάρι μου – Ήλιε – Φεγγάρι μου…

194

… Όταν περνάς, ξαναπερνάς,

τις ομορφιές της σαν μετράς.

Όταν της γλυκοτραγουδάς, πές μας,

ποια άλλη αγαπάς;

Όταν περνάς, ξαναπερνάς…

Υπάρχει άλλη ν’ αγαπάς;

195

… Αρπάζεις το γαλάζιο,

το κάνεις προσκεφάλι και γλυκοονειρεύεσαι,

πότε θα ζήσω πάλι;

196

… Είσαι φωτιά στην κόλαση

κι είσαι δροσιά στην όαση.

Είσαι κραυγή στα ουράνια,

το χρώμα στα γεράνια…

197

… Νάταν η θάλασσα ρακί,

οι αγκαλιές; Ποτήρια,

για να μεθάμε κούκλα μου,

σ’ αγάπης τρεχαντήρια…

198

… Νάταν τα κύματα χορδές

κι οι αμμουδιές; Κουτούκια,

να αρματώνω αγάπη μου,

του έρωτα μπουζούκια…

199

… Νάταν τα βάσανα γιορτή

και οι καημοί; Λουλούδια,

να σε κοιμίζω μάτια μου,

με της καρδιάς τραγούδια…

200

… Ας ήτανε ο βίος μας,

ίσος με δυό αιώνες

και να γλεντούσαμ’ οι θνητοί,

σε κάμπους και σ’ ανθώνες…

201

… Ας κράταγε ο Αύγουστος,

τουλάχιστον δυό χρόνια,

γεμάτες οι ακρογιαλιές,

μ’ έρωτες και γλαρόνια…

202

Ας άνθιζε η Άνοιξη,

Χειμώνες, Καλοκαίρια

και να κομμάτιαζ’ η ζωή,

το χάρο μ’ αποκέρια…

203

… Ας μην υπήρχαν βάσανα,

στ’ αζήτητα κι οι πόνοι

και να γινόταν η ψυχή,

της θάλασσας γλαρόνι…

204

… Έρωτες του Καλοκαιριού

κι οι πόθοι του μεσημεριού,

γεμίζουν παραλίες.

Βράδια μας, της ανεμελιάς

και ανθισμένης αγκαλιάς,

μυρώνουν αγρυπνίες…

… Είναι γιορτή το Καλοκαίρι,

φέρνουν χαρές τα κύματα,

όταν γλυκά φυσάει τ’ αγέρι,

σου παίρνει τα προβλήματα…

205

… Στα μάτια σου αρμένιζα,

στα χείλη σου τρυγούσα,

στα μάγουλα και στο λαιμό,

τον κόσμο κατακτούσα…

206

… Στα βλέφαρα ταξίδευα

κι άραζα στα μαλλιά σου

και στου λαιμού σου την ελιά,

έκρυβα τα φιλιά σου…

207

… Μ’ ένα όμορφο καράβι,

εξεκίνησα και στου κόσμου τις γιορτές,

στου Θεού τις ζωγραφιές,

σ’ αποθύμησα…

208

… Ο έρωτας έχει φωτιές,

έχει πληγές, είναι μια κόλαση…

Χιλιάδες πόνοι και φαρμάκια…

Ο έρωτας έχει δροσιές,

έχει χαρές, είναι μια όαση…

Μυριάδες άνθη και πουλάκια…

209

… Σε μαγεμένα ακρογιάλια

και στου κορμιού φωτιές,

ανοίγουν τα κανάλια,

του έρωτα οι ματιές…

210

… Σε ανθισμένα μονοπάτια,

των αετών φτερά,

ανοίγουν σκαλοπάτια,

στου πόθου τη χαρά…

211

… Σε φλογισμένα πρωτοβρόχια,

με της ψυχής σπαθιά,

κομμάτιασες τα βρόχια

κι όρμησες στα βαθιά…

212

… Στο χαμόγελο της λίμνης,

μαγευτήκαμε

και στων νούφαρων τα κάλλη,

αφεθήκαμε…

213

… Με το ξύπνημα του ήλιου,

πορευθήκαμε

και στο πέταγμα του κύκνου,

αγαπηθήκαμε…

214

… Έλα μικρό, μικρό μου,

γλυκό παράπονό μου,

στ’ ονείρου τα σκαλιά.

Θέλω ναρθείς λιγάκι,

απ’ το παραθυράκι,

στου νου την αγκαλιά…

215

… Έλα κουκλί, κουκλί μου,

γλυκιά αναπνοή μου,

μ’ αστέρια τ’ ουρανού.

Θέλω ναρθείς σαν πρώτα,

στου έρωτα την πόρτα,

στην αγκαλιά του νου…

216

… Γίνηκαν τα κύματα λουλούδια

και οι βράχοι; Ερωτομεσήμερα.

Τα θαλασσοπούλια, άρχισαν τραγούδια

κι έστησαν χορό τα ματοτσίνορα…

217

… Γίνηκαν τα φύκια σκουλαρίκια

κι οι αμμούδες; Χρυσοστόλιστες.

Γίνηκαν τα βότσαλα καΐκια

και οι νύχτες; Αλησμόνητες…

218

… Ζωγραφιές, με νότες και πεντάγραμμα,

Μελωδίες, από χρώματα και θαύματα,

χιλιάδες ομορφιές.

Αγκαλιές, μ’ έρωτες και χαρμόσυνα,

Αρμονίες, από γήινα και βιώσιμα,

μακριά οι συννεφιές…

219

… Στο θαύμα της ζωής,

στην αγκαλιά της γής…

Στου κόσμου τις χαρές,

στου νου τις ομορφιές…

220

… Τ’ αστέρια καρτεράνε,

της νύχτας τα φιλιά,

γελάει το φεγγάρι,

τα παίρνει αγκαλιά…

221

… Η ζωή χωρίς εσένα,

μοιάζει, με απάτητη έρημο…

222

… Η ζωή χωρίς εσένα,

μοιάζει, με καμένο δάσος…

223

… Η ζωή χωρίς εσένα,

μοιάζει, με φουρτουνιασμένη θάλασσα…

224

… Η ζωή χωρίς εσένα,

μοιάζει, με ναρκωμένη καρδιά…

225

… Η ζωή χωρίς εσένα,

μοιάζει, με γιορτή δίχως τραγούδια…

226

… Η ζωή χωρίς εσένα,

μοιάζει, με λουλούδι άχρωμο και άοσμο…

227

… Η ζωή χωρίς εσένα,

μοιάζει, με Παράδεισο δίχως πουλιά…

228

… Η ζωή χωρίς εσένα,

μοιάζει, με νούφαρο δίχως λίμνη…

229

… Η ζωή χωρίς εσένα,

μοιάζει, με όαση δίχως νερά και δένδρα…

230

… Η ζωή χωρίς εσένα,

μοιάζει, με κόλαση, που όμοιά της

δεν υπάρχει και ούτε θα υπάρξει…

231

… Νάχα ομορφιές, να ξόδευα,

χαρές, να σπαταλούσα.

Τα όνειρα θα βόλευα

και νιάτα θα σκορπούσα…

232

… Νάχα καρδιές, πολλές καρδιές,

για να χαρίζω δυό φορές.

Στη μιά ζωή; Να μάθεις,

στην άλλη; Μην την πάθεις…

233

… Νάχα χρυσά, να μοίραζα,

διαμάντια, να σκαλίζω.

Στις γειτονιές θα γύριζα,

τον κόσμο να στολίζω…

234

… Θαρθώ στη γειτονιά σου,

μου τόπαν στον καφέ.

Όταν θα βγούνε τ’ άστρα,

βάλε το κλειδί στη γλάστρα,

κάτω απ’ τον κατιφέ…

235

… θαρθώ στην κάμαρά σου,

μου τόπαν στα χαρτιά.

Θα φέρει το φεγγάρι,

αγάπης μαξιλάρι,

να λάμψει η καρδιά…

236

… Τ’ αηδόνια θα μας τραγουδούν

κι οι πόθοι θα μας οδηγούν,

σ’ ερωτικές βεγγιέρες.

Θα στησ’ η νύχτα μας γιορτή,

μέσα σε μαγικό κουτί,

σε κόσμους και σ’ αιθέρες…

237

… Στους δρόμους, στις πλατείες,

σ’ όλες τις συνοικίες,

νοιώθεις τον έρωτα.

Στα μάτια και στα χείλη,

απ’ την αυγή ως το δείλι,

τα αφανέρωτα…

238

… Τα βράδια το φεγγάρι,

παίρνει όλη τη χάρη,

από τα μάτια σου.

Και διώχνει κάθε πόνο

και σταματά το χρόνο,

μέσα στα χάδια σου…

239

… Δώς μου το χαμόγελό σου,

για ν’ ανοίξω δρόμους,

τα γλυκά σου μάτια, να φωτίζω τον καιρό.

Δώς μου τα καυτά σου χείλη

προσκεφάλι,

στο ταξίδι της ζωής μου, να σε βρώ…

240

… Δώσε μου τα δυό σου χέρια,

να κρατάω τις φωτιές,

στου μυαλού τα Καλοκαίρια

και στ’ Απρίλη τις ματιές…

241

… Δώσε μου τα δυό σου χέρια,

να κρατάω τον καιρό,

της ψυχής μας περιστέρια,

της καρδιάς μας το χορό…

242

…Πόθοι και έρωτες τραγουδούν,

στα όνειρά μας, για πάντα.

Άνθη κι αστέρια, δεν λησμονούν,

του κορμιού , την πανέμορφη μπάντα…

243

… Δύο παιδιά πάνω στο κύμα,

κάναν τις καρδιές τους, ποίημα

κι ερωτεύτηκαν.

Έτσι απλά, αγαπηθήκαν,

οι καρδούλες τους τα βρήκαν

και μαγεύτηκαν…

244

… Ταξίδεψα στα μάτια σου,

με τα φτερά του κύκνου

και έκλεψα τα χάδια σου,

απ’ τ’ άδυτα του ύπνου…

245

… Τραγούδι είναι το γέλιο σου,

ρυθμός το βάδισμά σου,

διαβάζω το ευαγγέλιο σου,

νοιώθω το κάλεσμά σου…

246

… Ταξίδεψα στα λόγια σου,

με τις φωνές των γλάρων

και πήγαινα στο διάβα σου,

απ’ τις φωτιές των φάρων…

247

… Με φανάρια του βαρκάρη,

πάει βόλτα το φεγγάρι

στ’ αφανέρωτα…

248

… Στα όμορφα ματάκια σου,

στα φλογερά χειλάκια σου,

χαρίζω ό,τι έχω…

Είναι η ματιά σου όαση,

τα χείλη σου μιά κόλαση,

τη λάβα δεν αντέχω…

249

… Στα χέρια σου, είμαι ναυαγός,

είσαι για ’μένα οδηγός,

μόνο εσύ μ’ ορίζεις.

Στα χάδια σου, είμαι παιδί,

παίρνω από ’σένα τη ζωή,

τα λάθη μου φροντίζεις…

250

… Νάχα χρυσά να στόλιζα,

της μοίρας σου τους δρόμους,

να πάρω κι απ’ τη σκέψη σου,

του έρωτα τους νόμους…

251

… Νάχα νησιά να κράταγα,

του νού σου τις φουρτούνες,

να βλέπω στα ματάκια σου,

του έρωτα τις σκούνες…

252

… Νάχα φτερά να πέταγα,

να ’ρχόμουν στη φωλιά σου,

να πάρω απ’ τα χειλάκια σου,

τα ρόδα, τ’ άρωμά σου…

253

… Για Κύθηρα χρυσέ αητέ,

άνοιξε τα φτερά σου,

με τα παιδιά του ουρανού,

σκάλισε τη φωλιά σου…

254

… Τριγυρίζω στα αμπέλια

και στα καυτά σου γέλια.

Γλυκόπιοτοι χυμοί,

μεθάνε οι καημοί…

255

… Ψαρεύω στα νησιά σου

και στα γλυκά φιλιά σου.

Ανοίγουμε φτερά,

ταξίδια στη χαρά…

256

… Νάταν οι αγάπες περιγιάλι

και τα γλαρόνια οι αντοχές.

Τα κύματα ερωτική αγκάλη

και οι αμμούδες; Χίλιες προσευχές…

257

… Τα μάτια μας στον ουρανό

σταθήκανε ακίνητα,

τα χείλη μας αμίλητα

και η καρδιά ζωγράφος.

Να ζωγραφίζει τον καιρό,

το δάκρυ μας το αρμυρό

και τη ζωή με πάθος…

258

… Θα στείλω χιλιαρώματα

στο λιακωτό του νού σου

και ρόδινα χαμόγελα,

στ’ άδυτα του κορμιού σου.

259

… Της γης όλα τ’ αρώματα,

για σένα θα σκορπίσω.

Της Άνοιξης τα χρώματα,

της Πούλιας τα φιλιά.

Και ως τα ξημερώματα

τις ξόβεργες θα στήσω,

να πιάσω τις συνήθειες σου

και τ’ όνειρο αγκαλιά…

260

… Του έρωτα πυξίδα

όλη η γή.

Μι’ αόρατη αχτίδα,

σ’ οδηγεί…

261

… Η μοίρα σου χτυπιότανε

από τις καταιγίδες,

στα δύσκολα χαιρότανε

και άνοιγε φτερά.

Στις κορυφές καθότανε

μάζευε ηλιαχτίδες,

για όνειρα τους έλεγε,

ταξίδια στη χαρά…

262

… Τ’ άσχημα να μην κρατήσεις

στης ζωής το μακελειό.

Ομορφιές αν συναντήσεις,

να τις κάνεις οδηγό σου

και σχολειό…

263

… Σου στέλνω με τους γλάρους,

φιλιά κι αρώματα,

με του έρωτα τους φάρους,

της γης τα χρώματα…

264

… Θαλασσιν’ όνειρό μου

και του πελάγου μοίρα,

να σ’ είχα στο πλευρό μου,

στα σωθικά μου αρμύρα

265

… Σου στέλνω με τον μπάτη

καλώς ορίσματα,

με του χρόνου το αδράχτι,

της νιότης πείσματα…

266

… Του έρωτα μοσχοβολιά,

στη μοναξιά μας άφησε

τη γύρη της και άνθησε,

ανοίξαν τα ουράνια.

Μας ταξιδεύουνε πουλιά

με του ανέμου τα φιλιά,

γι’ απάνεμα λιμάνια…

267

… Είναι το γέλιο σου, χορός,

το κλάμα σου ταξίμια

και τα τραγούδια σου, γιορτή,

μερώνουν και τ’ αγρίμια…

268

… Το βάδισμά σου, πυρετός,

τα νάζια σου, κομήτες

και τα καυτά σου τα φιλιά,

της «κόλασης» μαγνήτες…

269

… Οι αγκαλιές σου, ουρανός,

τα χείλη σου, οι δρόμοι

και οι ματιές σου, πυρκαγιές,

με «ψήνουνε» ακόμη…

270

… Η ζωή έχει ομορφιές

και χίλιες δυό κακοτοπιές,

λακούβες και ευθείες.

Η ζωή έχει σκαλιά

και μια μεγάλη αγκαλιά,

έχει και αγωνίες…

271

… Η ζωή έχει φωτιές

και δροσερές ακρογιαλιές,

έχει κι ερημονήσια.

Η ζωή έχει καρπούς

μ’ αρρωστημένους οργασμούς

κι εκούσια μεθύσια…

272

… Η ομορφιά της Κυριακής

γεμίζει το κορμί μου.

Μα στην καρδιά μου, ένα κενό,

δεν είσ’ εσύ μαζί μου…

273

… Πάντοτε η καρδιά νικά,

φορώντας τα καλά της.

Ποτέ της δε λιποψυχά

και κάνει τα δικά της…

274

… Σε κάθε μου βήμα, σε κάθε λεπτό μου,

εσύ δε φεύγεις, εσύ δε λείπεις,

καθόλου απ’ το μυαλό μου…

275

… Είσαι κοντά μου, με ζέστες,

με κρύο, με χιόνια,

μου συντροφεύεις τις σκέψεις,

τα όνειρα, τώρα κι αιώνια…

276

… Δειλινό, χαραυγή μου και φώς μου,

είσ’ ο Θεός, η Ζωή κι ο Άνθρωπός μου…

277

… Με του μπάτη τ’ αεράκι

κι ένα τριανταφυλλάκι,

σού ’στειλα τα φιλιά μου,

κομμάτια απ’ την καρδιά μου.

Αστέρι μου – Νυχτέρι μου,

άσπρο περιστέρι μου.

… Πότε θα γίνεις ταίρι μου;

278

… Με της Άνοιξης τ’ αρώματα,

της Ίριδας τα χρώματα,

σού ’στειλα την ψυχή μου,

χαρές απ’ τη ζωή μου.

Αστέρι μου – Νυχτέρι μου,

άσπρο περιστέρι μου.

… Πότε θα γίνεις ταίρι μου;

279

… Δρόμους ανοίγεις,

της ψυχής μας περάσματα.

Τα μεσημέρια, τα Καλοκαίρια,

κακίες σβήνεις, της ζωής τα χαλάσματα…

280

… Δρόμους ανοίγεις,

του μυαλού μας παράδεισους.

Τα μεσημέρια, τα Καλοκαίρια,

φτερούγες ανοίγεις, μ’ αγάπες και νάρκισσους…

281

… Δρόμους ανοίγεις,

σε ολάνθιστους κήπους, τα μεσημέρια,

τα Καλοκαίρια, στην καρδούλα σου κλείνεις,

ευτυχίας ερωτοχτύπους…

282

… Άνοιξα τα παραθύρια τ’ ουρανού,

οι πέρδικες να λιάσουν τα προικιά τους.

Στόλισα τα τρεχαντήρια του μυαλού,

να βάλουν οι γοργόνες τα φλουριά τους…

283

… Άνοιξα πηγάδια σε ωκεανούς,

οι θαλασσοδαρμένοι μη διψάσουν.

Στόλισα Φεγγάρια και Αυγερινούς,

όλες οι αγάπες να φωλιάσουν…

284

… Άνοιξα τα καλντερίμια της καρδιάς,

άδοντας η αγάπη να διαβαίνει.

Στόλισα μ’ αστέρια της χαράς,

την Άνοιξη νάναι λουλουδιασμένη…

285

… Είσαι πουλί, είσαι λουλούδι,

είσαι του έρωτα τραγούδι.

Να ζήσεις χίλια χρόνια,

για να σ’ αγαπώ αιώνια…

… Το μεσημέρι σιωπηλό,

το σούρουπο αμαρτωλό

και η ματιά να καίει.

Γεμίζει πόθο η καρδιά

και το κορμί σου πυρκαγιά,

η Άνοιξη θα φταίει…

286

.. Τα μάτια σου είναι θάλασσες,

τρελαίνουν και τις μάγισσες

και η καρδιά σου μέλι,

σ’ ερωτεύονται οι Αγγέλοι…

287

… Μάτια του κόσμου, άστρο, βλαστάρι μου,

ρόδο του ήλιου, σπλάχνο, φεγγάρι μου.

Άνθη της μοίρας να σε στολίζουνε,

μούσες κι αηδόνια να σε κοιμίζουνε…

288

… Δρόμοι βαγιόκλαδοι, μύρο, λατρεία μου,

γέλιο στα χείλη νάχεις μαγεία μου.

Ήχοι χαρμόσυνοι, κρίνα στο διάβα σου,

χρόνια κι αιώνες να φέγγει η δάδα σου.

289

… Σε πελάγη πνιγμένος, μου χαρίζεις πνοή.

Ναυαγός ξεχασμένος και μου δίνεις νησί.

Σ’ ερημιές διψασμένος κι έχεις γίνει δροσιά.

Μ’ αμαρτίες ντυμένος και γίνεσαι Παναγιά…

290

… Με σπασμένες φτερούγες, μου γιατρεύεις πληγές.

Σε κλουβί πεινασμένος, με γυρίζεις στο χθές.

Από κόσμους διωγμένος και μου δίνεις φτερά.

Απ’ αδικίες δεμένος κι έφθασες λευτεριά…

291

… Πληγωμένος τα βράδια, με γιατρεύεις αυγή.

Σε καρδιάς ξηρασία, ζωογόνος βροχή.

Στα σκοτάδια χαμένος, γίνεσαι Πασχαλιά.

Στο χιονιά παγωμένος, μια ζεστή αγκαλιά…

292

Στη ζωή γερασμένος

και με πλάθεις παιδί…

Από παντού τελειωμένος

και μου κάνεις αρχή…

293

… Τα σύννεφα ζωγράφισαν,

ματάκια διαμαντένια,

καρδιά μαλαματένια

και στην αυλή μου τ’ άφησαν…

294

… Τα σύννεφα ζωγράφισαν,

μαλλάκια κοραλένια,

χείλη μενεξεδένια,

στην κάμαρή μου τ’ άφησαν…