Οι ματιές του ήταν ουράνιες
και ’συ με ψεύτικες μετάνοιες,
πάσχιζες «μάταια» να τον συνεφέρεις.
Οι προσμονές σου ήταν στα λόγια,
δεν είχες σχέσεις με ρολόγια,
μετρούσες ό,τι σου ’λεγε ο τρικέρης
Οι ματιές σου ήταν στο στρώμα
κι αυτός γονάτιζε ακόμα,
νόμιζες γόησσα πως θα προκόψεις.
Οι προσμονές σου νοθευμένες
και με τις σκέψεις σου αλλαγμένες,
τον κόσμο του κομμάτια θα τον κόψεις.
Απλώνω το καραβόσχοινο του ορίζοντα
για να φυλακίσω τις σκέψεις μου
και με τη δύναμη της φουρτουνιασμένης
θάλασσας, ν’ αποκρούσω τα βλέμματα
των γλάρων, που κοιτούν περίεργα, χωρίς
να εξηγούν την επιμονή τους…
Ο ήλιος προχωράει απρόσκλητος στις
αμμουδιές της καρδιάς και των Κυθήρων,
σιγοψήνοντας τ’ ανέμελα, καλλίγραμμα,
κορμιά των κοριτσιών του μεσημεριού.
Δεν ανταποκρίνεται ο φλογερός, ερωτικός
βράχος στα καλέσματα της ηδονικής ομίχλης.
Υπομένει καρτερικά τα ύπουλα χτυπήματα
των κυμάτων, προσμένοντας το πολυπόθητο
σφυχτ’ αγκάλιασμα των παθιασμένων βοριάδων.
Περιμένει τις εξηγήσεις του στοιχειωμένου
κάστρου και των απόρθητων τειχών,
που είναι καρφωμένα στην καταγάλανη
τρίαινα του Ποσειδώνα, αιώνες τώρα…
Μηρυκάζει ιστορίες, αγωνίες, διηγήσεις,
παθήματα, κακοδαιμονίες, επιτυχίες,
αποτυχίες και σωρεία λαθών
κάλπικων ηρώων και χυδαίων καιροσκόπων…
Ο κατάκοπος αγωγιάτης του χρόνου,
προσπαθεί να περισώσει ό,τι απέμεινε
από την αρμύρα της θάλασσας κι απ’
των φυκιών τις αποχρώσεις, για να
ζωγραφίσει μελλοντικές στιγμές.
Τα χρώματα του δειλινού καθρεφτίζουν
τις αγωνίες παιδικών ονείρων, απαθανατίζουν
γιαγιάδων παροιμίες και συμφιλιώνουν
αντιθέσεις κυμάτων, με την Ιώβιο
υπομονή και καρτερικότητα της ερωτευμένης
αμμουδιάς…
Φεύγει κι ο ήλιος,
για το μακρινό του, μοναχικό ταξίδι.
Θα φωτίσει κι άλλες πικροταξιδεμένες νύχτες,
θα μαυρίσει κι άλλα κορμιά κοριτσιών,
θα ζεστάνει ανήμπορους κι ονείρων ελπίδες.
Θα γνωρίσει κι άλλες φτωχογειτονιές
κι άλλα κάστρα, θ’ ανακαλύψει κρυμμένα
σημάδια και ψεύτικα ντοκουμέντα.
Θα ξεσκεπάσει δήθεν και ημιμαθείς, εχθρούς
του πολιτισμού, θα τους καταδικάσει στην
πυρά της απαξίωσης και της λησμονιάς.
… Θα επιστρέψει σοφότερος…
Στους δρόμους της ζωής
θα βρεις καλούς, κακούς και πονηρούς,
καταφερτζήδες, ποταπούς και οκνηρούς.
Θα βρεις αγκάθια, κατακάθια και ωραίους,
παπαγαλάκια, αεριτζήδες κι αρουραίους.
Θα βρεις εκτρώματα, μορφώματα,
μ’ ωραίους κοιλιακούς και γυμνασμένα σώματα.
Θα βρεις ανθούς, ευωδιαστούς και ρυπαρούς,
παραδεισένια ουρί, που δε χωράει ο νούς.
Θα βρεις αγγέλους, άγιους και δαιμόνους,
καθάρματα που κρύβουν στα εσώψυχά τους υπονόμους.
Θα βρεις αστέρια, ήλιους και φεγγάρια,
μανάδες άξιες, γονείς, πανώρια παληκάρια.
Θα βρεις τις πίκρες αγκαλιά με τις χαρές,
τις αδικίες με το δίκιο, σε εγκαίνια, σε γιορτές.
Θα βρεις ανίκανους ν’ ασκούνε εξουσία,
χιλιάδες τα «μπλά – μπλά» δίχως καμιά ουσία.
Θα βρεις και έρωτες χλωμούς, μαρμαρωμένους,
ή να πουλάνε το κορμί και την ψυχή, μαστουρωμένους.
Θα βρεις αθλητισμό χτισμένο με χαπάκια
και διακρίσεις που εγκρίνουν σε καφέ ή σε μπαράκια.
Θα βρεις κι επώνυμους χωρίς καμιά αξία,
που επιβάλουν «κέντρα» των «Μίντια» η εξουσία.
Θα βρεις προϊσταμένους, διευθυντές και οφφικιούχους,
καρεκλοκένταυρους, «μαϊμού» συνταξιούχους.
Θα βρεις δικαιοσύνη και θρησκείες στην απάτη,
γνωστούς να σε καρφώνουν, να σου βγάζουνε το μάτι.
Θα βρεις σχολεία, φροντιστήρια, της αράδας,
που καταστρέφουνε τα νιάτα της Ελλάδας.
Θα βρεις σκυλάδικα, μπαράκια καφετέριες,
απελπισία, γκρίνια, άγχος και μιζέριες.
Θα βρεις καζίνο, τζόγους και λαχεία,
κουτόχορτο, ναρκωτικά και μαλακία.
Θα βρεις χρηματιστήρια με φούσκες και με μπλόφες,
να μην παράγει η χώρα μας λεμόνια ή παντόφλες.
Θα βρεις τα προϊόντα νοθευμένα, αλλοιωμένα
και με ορμόνες, βλαβερά, μεταλλαγμένα.
Θα βρεις και τον πολιτισμό, σωστό μπουρδέλο,
μήτε να πω ότι είμαι Έλληνας δε θέλω.
Θα βρεις τις πόρτες σφαλιστές στα υπουργεία,
για ίσες ευκαιρίες, στις αξίες, στην υγεία.
Θα βρεις οράματα, ελπίδες, σκουριασμένα,
τον έρωτα, το μέλλον, την αγάπη, γκρεμισμένα.
Θα βρεις ανθρώπους να πουλάνε την ψυχή τους,
για ν’ αγοράσουν πλαστικά, σε DVD την ηδονή τους.
Θα βρεις ανέραστους να ψάχνουν στο διαδίχτυο,
servis να κάνουν, μπανιστήρι ολονύχτιο.
Θα βρεις ζητιάνους, με μπεμβέ, με τζίπ και μερσεντές,
σωστούς δημιουργούς εργάτες, να έχουνε το βλέμμα απλανές.
Θα βρεις θρησκόληπτους, αγύρτες, λαοπλάνους
κορόιδα, ή βαθύπλουτους ζητιάνους.
Θα βρεις νεόπλουτους, καθίκια, μπαταξήδες,
αμόρφωτους παιδαγωγούς, ψαγμένους ταξιτζήδες.
Θα βρεις αλήτες, μπεσαλήδες με προσόντα,
σίριαλς, προγράμματα, κους – κους κι ισόβια τσόντα.
Θα βρεις ταβέρνες, τσιπουράδικα, ουζάκια,
με πλαστικά εδέσματα, για δήθεν μεζεδάκια.
Θα βρεις αγόρια και κορίτσια στα χαμένα,
γερόντια παθιασμένα, να φυλάνε τα καμένα.
Θα βρεις αρχιμανδρίτες, δεσποτάδες, σα μπουλντόζες,
σωστά θηρία να ξεσκίζουν παϊδάκια και μπριζόλες.
Θα βρεις καλόγριες, μοναχούς και μοναστήρια,
του Μαμμωνά να κάνουν όλα τα χατίρια.
Θα βρεις πολιτικάντηδες και νόθες κυβερνήσεις,
αν λύσουνε προβλήματα, τότε να με γαμ…
Θα βρεις κρατικοδίαιτους με μίσος στους πολίτες,
άχρηστους, κομματόσκυλα, λογής – λογής αλήτες.
Θα βρεις και τους μηχανικούς, τεχνίτες δίχως γνώσεις,
να τρέχουν τα υδραυλικά και τί να πρωτοσώσεις;
Θα βρεις σικέ διαγωνισμούς, γλειψίματα, κομπίνες,
πρώτος να είσαι στη σειρά και να σου μπαίνουν σφήνες.
Θα βρεις τροχαία στα χαρτιά, στους δρόμους αναρχία,
τα εγκλήματα στην άσφαλτο να είναι στα αρχεία.
Θα βρεις τους δρόμους να γελούν, με τα δικά μας χάλια,
να λοιδορούν τους οδηγούς, να τους μασούν… Στραγάλια.
Θα βρεις αγάπες ψεύτικες, να μη μετρούν τα λόγια,
θα εύχεσαι να τρελαθούν, του χρόνου τα ρολόγια.
Θα βρεις αγόρια ασίκικα, κορίτσια ευλογημένα,
πάνω τους να βασίζεσαι και όχι … Στα χαμένα.
Θα βρεις χρυσές ακρογιαλιές, απάνεμα λιμάνια,
ανθώνες με τριαντάφυλλα και τ’ ουρανού γεράνια.
Μόνο με προσπάθεια, με σκληρή δουλειά
και με γνώσεις θα προχωρήσουμε τον κόσμο
μας ψηλότερα, αρτιότερα, ομορφότερα.
Για νέες κατακτήσεις και επιτεύματα
πολιτισμικών άθλων, για ψυχικές ωριμάνσεις.
Μόνο με προσπάθεια, με αλήθειες, με επαγρύπνηση,
με ιδρώτα, θα νοιώσουμε την ηδονή της
δημιουργίας και θ’ απολαύσουμε τους αμύθητους
θησαυρούς της ζωής εντελώς δωρεάν…
Μόνο με προσπάθεια, αγάπη, πάθος, έρωτα,
δικαιοσύνη, όνειρα, οράματα, ελπίδες και καλή
καρδιά, η ζωή μας θα γίνει σωστός παράδεισος…
Μόνο με προσπάθεια, μόνο με προσπάθεια,
μόνο με προσπάθεια, μόνο με προσπάθεια,
κερδίζονται στόχοι και όποιες αγνές φιλοδοξίες.
Ποτέ κατάθεση των όπλων και ποτέ λιποταξίες
από τη ζωή και τα προβλήματά της…
Όχι προσπάθειες άτολμες, ανιαρές, άκομψες,
απερίσκεπτες, αναχρονιστικές, αχαρακτήριστες.
Όχι προσπάθειες χωρίς αντίκρισμα και δίχως
δημόσιο και φυσικό όφελος…
Όχι προσπάθειες βεβιασμένες και εν θερμώ.
Γιατί τα αποτελέσματα θα είναι αρνητικά εκατέρωθεν.
Όχι προσπάθειες εκμετάλλευσης σε βάρος αδύναμων,
κατατρεγμένων, αναξιοπαθούντων και ναυαγών της ζωής.
Όχι προσπάθειες που μας κάνουν αντιπαθείς στους
συνανθρώπους μας, στους γνωστούς μας, στους φίλους μας.
Η καλή μας εικόνα βοηθάει τον εαυτό μας,
τη φαμίλια μας και την ανυπεράσπιστη κοινωνία…
Όχι προσπάθειες αυτοϊκανοποίησης ανώμαλων
ταπεινών μας ερεθισμάτων. Χυδαίων και ποταπών
ερωτοδιεγέρσεων, που μας παραδίδουν
στην πυρά της φύσης και στην οικογένεια των κτηνών…
Δεν προσπάθησαν να κλείσουν τους λογαριασμούς
τους με την συντήρηση και με κάθε λογής
σαλτιμπάγκους…
Δεν προσπάθησαν να διακωμωδήσουν πρόσωπα
ανάξια κάθε συζήτησης, σε καταστάσεις φαιδρές.
Πίστευαν στους «λεκέδες» και στα κνώδαλα.
Δεν προσπάθησαν να προωθήσουν νέους τρόπους
αντιμετώπισης της λαίλαπας, των ξενόφερτων
μοντέλων πολιτισμού και αποχαύνωσης.
Δεν προσπάθησαν να διδαχθούν από λάθη
και πάθη τους, γιατί απλά είναι εθελοντές
της μιζέριας και της οπισθοδρόμησης.
Δεν προσπάθησαν να χαμογελάσουν σε
αντίξοες συνθήκες και σε παιχνίδια της ζωής.
Όλα τ’ αντιμετώπιζαν με απαισιοδοξία,
γι’ αυτό και είναι: ΑΞΙΟΙ ΤΗΣ ΤΥΧΗΣ ΤΟΥΣ…
Αρκεί η προσπάθεια για ένα καλό αποτέλεσμα
στον αθλητισμό ή στον πολιτισμό. Σημασία
δεν έχουν μόνο οι νίκες, οι τιμητικές διακρίσεις,
οι πλακέτες, τα διπλώματα, αλλά μόνο η συμμετοχή.
Αρκεί η προσπάθεια για μιά εκδρομή στην κορυφή
του Ταϋγέτου. Εάν φθάσεις στο δάσος της Βασιλικής,
το κέρδος σου είναι πολύ μεγάλο. Στη δεύτερη
απόπειρα νάσαι βέβαιος πως θα διαβείς του
Προφήτη Ηλία τις μαδάρες και θ’ αντικρύσεις
τη Μεγαλόνησο. Θ’ αποζημιωθείς πλουσιοπάροχα.
Αρκεί η προσπάθεια με τα κοινά προβλήματα
και η ενασχόλησή σου με τον Άνθρωπο.
Προσφέρεις σπουδαίες υπηρεσίες στο κοινωνικό
σύνολο και στο οικοδόμημα του αύριο για τα παιδιά σου.
Αρκεί η προσπάθεια για να πείσεις την αγριεμένη
θάλασσα να κοπάσει το θυμό της ή τη βαρυχειμωνιά
να γλυκάνει την ψύχρα της.
Αρκεί η προσπάθεια για ν’ απολαύσεις τους χρωματισμούς
των λουλουδιών από τους κάμπους του νου και τις ευωδιές
της ψυχής, από τα μάτια που αγαπάμε…
Ας προσπαθήσουν οι διαφορές μας να μεταλλαχθούν
σε σημείο αναφοράς γι’ αλλαγή πορείας.
Αυτές γνωρίζουν καλλίτερα από κάθε άλλον
τις διαδρομές και τις αφετηρίες…
Ας προσπαθήσουν οι χαρές μας ν’ ανοίξουν
ευωδιαστούς μπαχτσέδες και ανθόστρωτα δρομάκια
που θα οδηγούν στην αγάπη και στον έρωτα…
Ας προσπαθήσουν και οι εμμονές μας ν’ αλλάξουν
τακτική, δεν είμαστε υπεύθυνοι μόνο εμείς
για την κατάντια τους…
Ας προσπαθήσουν και τα πουλιά να πάρουν
την τύχη τους στα δικά τους φτερά.
Έχουν αυτή την πολυτέλεια να πετάξουν
σε χώρους απάτητους, που δεν έχουν αλλοιωθεί
από την ανθρώπινη παρουσία…
Ας προσπαθήσουν και οι στεριές να ξεκουράσουν
λίγο τις θάλασσες, γιατί η ρύπανσή τους θα έφθανε
έως το Έβερεστ, δίχως τη μεγαλοψυχία του υγρού στοιχείου.
Ας προσπαθήσω να συγκεντρώσω τις αναμνήσεις μου,
σε στοίχους και σε χαραμάδες φωτός και πείρας.
Το κέρδος μου θα είναι χρήσιμο, σπουδαίο,
μελλοντικό και αφετηρία για νέες αναμνήσεις
που θα μεταλλαχθούν σε τροφή της ψυχής
και της δημιουργίας μου, στη λογοτεχνία και μουσική.
Ας προσπαθήσω να χαρώ με τα ισχνά έως
ανύπαρκτα σενάρια πολιτισμού, με τους δήθεν
ειδικούς των τεχνών, με τους εγκάθετους.
Αλλά θα βρίσκω πάντα ψαγμένους, άξιους,
σκεπτόμενους, εργάτες της τέχνης, ειδικούς
και Ανθρώπους…
Ας προσπαθήσω να γίνω καλλίτερος στη
δουλειά μου, στην πόλη μου, στη συμπεριφορά μου,
στις υποχρεώσεις μου, στον πλανήτη μου.
Ας προσπαθήσω να διορθώσω λάθη μου,
παραλείψεις μου, κενά μου, εκτιμήσεις μου.
Πάντοτε υπάρχει καιρός αλλαγών, πάντα
υπάρχουν χώροι διαφυγής, πάντοτε υπάρχουν
ερεθίσματα και αφορμές ρήξεων…
Ας προσπαθήσω να ταξιδέψω με τα
φτερά μου, μ’ αυτά που μου χάρισε
η φύση και η επιμονή μου. Δεν έχει
σημασία αν με ταξιδέψουν σε γνωστά,
σε άγνωστα, σε μακρυνά, σε παραμυθένια,
ή σε φτωχά σπιτικά και φαμίλιες.
Το κέρδος μου θα είναι στο ταξίδι,
στις εναλλαγές με το καινούργιο, στις εικόνες
απ’ τα ψηφιδωτά των πολιτισμών,
στη γνωριμία με το Θεό…
Προσπαθούν με μυριάδες τρόπους να μας
κλέψουν το νού, την καρδιά και τα όνειρα.
Δεν αντιστεκόμεθα, δεν αντιδρούμε,
δε νοιαζόμαστε, δε σκεπτόμαστε.
Έχουμε οχυρωθεί στης μοναξιάς μας τα σαθρά
τείχη και με πλαστικές κάρτες ξεσκίζουμε τις
σάρκες μας, την ψυχή και το μέλλον μας.
Προσπαθούν να μας διδάξουν άλλους τρόπους
«ψυχαγωγίας» που έχουν εφευρεθεί από παγκόσμια
κέντρα σκοταδισμού και διαπλοκών…
Προσπαθούν να μας αποδείξουν ότι Δημοκρατικές
διαδικασίες είναι το ξεβράκωμα στα τηλεπαράθυρα
και στ’ ανώμαλα ψευτογαμ… των σίριαλς.
Προσπαθούν να φυλακίσουν κάθε τους ψυχική
άρρωστη «ευφορία», κάθε τους απανθρωπιά και
μίσος για τη μητέρα φύση, σε βίλες χλιδής και μπόχας.
Σε κάμπριο σιδηρικών, επιδερμικών διαφημίσεων
και πνευματικών ανίατων ιώσεων…
Προσπαθούν να μας παρουσιάσουν τα χυδαία
ως Πανάγια, τα αισχρά ως φυσιολογικά,
τα σχιζοφρενή σαν καλλιτεχνικές δημιουργίες,
τους κανιβαλισμούς σαν διεθνείς μουσικές επιτυχίες…
Προσπαθούν με την αμέριστη βοήθεια της ανοχής
και ενοχής μας, να μας αποδείξουν πως οι εν ψυχρώ
δολοφονίες αμάχων, είναι αγώνας κατά της τρομοκρατίας.
Προσπαθούν να μας παρουσιάσουν ατάλαντους,
ρυπαρούς, ανώμαλους, εχθρούς της φύσης και της ζωής,
σαν προοδευτικούς καλλιτέχνες με όραμα.
(Φυσικά στο θάψιμο κάθε ομορφιάς και κάλλους)