Author: astrolabos

Στο καταχείμωνο, στα παγωμένα σίδερα,

σαν οπτασία ήλθες και σήμερα,

στο κελί της άχαρης μου φυλακής,

σαν ξύπνημα γλυκό της Κυριακής.

 

 

Είσαι πουλί, είσαι λουλούδι,

είσαι του έρωτα τραγούδι.

Να ζήσεις χίλια χρόνια,

για να σ’ αγαπώ αιώνια.

 

 

Στα τειχίσματα της αποξηραμένης λίμνης μας,

σα βροχούλα βάλσαμο της μνήμης μας.

Με τέθριππο σ’ ολάνθιστα λιβάδια γης,

στης νιότης μας τα χάδια θα με βρεις.

 

 

Είσαι πουλί, είσαι λουλούδι,

είσαι του έρωτα τραγούδι.

Να ζήσεις χίλια χρόνια,

για να σ’ αγαπώ αιώνια.

Έλα στ’ ονείρου το νησί,με της αγάπης το κρασί,

να βρεί η ψυχή σεργιάνικαι η καρδιά λιμάνι

και η καρδιά λιμάνι,να βρει η ψυχή σεργιάνι.

Μαργαριτάρι μου,Ήλιε φεγγάρι μου (δις)

 

 

 

Στου παραδείσου το γιαλό,Αρχόντισσα θα σε φιλώ,

στον Ταρσανά το βράδυ,θα σε στολίζουν γλάροι,

θα σε στολίζουν γλάροι,στον Ταρσανά το βράδυ.

Μαργαριτάρι μου,Ήλιε φεγγάρι μου (δις)

 

 

 

Στων αστεριών τη γειτονιά,με καθετή και πετονιά,

θα πιάνουμε κοράλια,Αγάπης μαϊστράλια,

Αγάπης μαϊστράλια,θα πιάνουμε κοράλια.

 

 

 

Μαργαριτάρι μου,

Ήλιε φεγγάρι μου,

Μαργαριτάρι μου,

Ήλιε φεγγάρι μου.

Άνοιξα τα παραθύρια τ’ ουρανού,

οι πέρδικες να λιάσουν τα προικιά τους.

Στόλισα τα τρεχαντήρια του μυαλού,

να βάλουν οι γοργόνες τα φλουριά τους.

 

 

 

Άνοιξα πηγάδια σε ωκεανούς,

οι θαλασσοδαρμένοι μη διψάσουν.

Στόλισα Φεγγάρια και Αυγερινούς,

όλες οι αγάπες να φωλιάσουν.

 

 

 

Άνοιξα τα καλντερίμια της καρδιάς,

άδοντας η αγάπη να διαβαίνει.

Στόλισα μ’ αστέρια της χαράς,

την Άνοιξη, νάναι λουλουδιασμένη.

Δρόμους ανοίγεις

της ψυχής μας περάσματα,

τα μεσημέρια,

τα Καλοκαίρια,

κακίες σβήνεις,

της ζωής τα χαλάσματα.

 

 

 

Δρόμους ανοίγεις

του μυαλού μας παράδεισους,

τα μεσημέρια,

τα Καλοκαίρια,

φτερούγες ανοίγεις,

μ’ αγάπες και νάρκισους.

 

 

 

Δρόμους ανοίγεις

σε ολάνθιστους κήπους,

τα μεσημέρια,

τα Καλοκαίρια,

στη καρδούλα σου κλείνεις,

ευτυχίας ερωτοχτύπους.

Θα σου ψιθυρίσω με μια κιθάρα,

τώρα, που τελειώνει

του καημού μας η μέρα

και πλαγιάζει ο ήλιος …

 

 

 

Θα σου ζωγραφίσω με ηχοχρώματα,

τώρα, που ματώνει

τ’ ουρανού μας η άκρη

κι ωριμάζει η ζωή μας …

 

 

 

Θα σου ιστορίσω για κατορθώματα,

τώρα, που μικραίνει

των ονείρων το ύψος

κι έρχεται λήθη για όλα …

Με του μπάτη τ’ αεράκι

κι ένα τριανταφυλλάκι,

σού ‘στειλα τα φιλιά μου,

κομμάτια απ’ την καρδιά μου,

αστέρι μου,

(νυχτέρι μου)

άσπρο περιστέρι μου,

(πότε θα γίνεις ταίρι μου).

 

 

 

Με της Άνοιξης τ’ αρώματα,

της Ίριδας τα χρώματα,

σού ‘στειλα την ψυχή μου,

χαρές απ’ τη ζωή μου,

αστέρι μου,

(νυχτέρι μου)

άσπρο περιστέρι μου,

(πότε θα γίνεις ταίρι μου).