«Καλημέρα»
(Ι)
Καλημέρα στα χαμόγελα
και στην αισιοδοξία.
*
Καλημέρα στις δημιουργίες,
στο κάλλος και στην ομορφιά.
*
Καλημέρα στα όνειρα
και στις έντιμες επιδιώξεις.
*
Καλημέρα στην καλή καρδιά
και στις συμμετοχές στα κοινά.
*
«ΝΕΑΝΕΣ»
(ΙΙ)
Καλημέρα στους ισόβιους αγώνες
και στις υγιείς σκέψεις.
*
Καλημέρα στη μητέρα φύση
και στο Θεϊκό κάλλος.
*
Καλημέρα στις απέραντες θάλασσες
και στα θαύματα της ζωής.
*
Καλημέρα στα ατίθασα νιάτα
και στα πάνσοφα γηρατειά.
*
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
(ΙΙΙ)
Καλημέρα στα γράμματα
και στις τέχνες.
*
Καλημέρα στον αθλητισμό
και στον Πολιτισμό.
*
Καλημέρα στις ελεύθερες σκέψεις
και στην ελευθερία του λόγου.
*
Καλημέρα στις ευωδιές της ψυχής
και στ’ αρώματα του κορμιού.
*
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
(ΙV)
Καλημέρα στις αχτίδες του ήλιου
και στο ηχόχρωμα της καμπάνας.
*
Καλημέρα στα τιτιβίσματα των πουλιών
και στην εργατικότητα της μέλισσας.
*
Καλημέρα στη φλόγα του κεριού
και στου όρθρου τις μελωδίες.
*
Καλημέρα στις δυνάμεις του δασκάλου
και στων μαθητών την υπομονή.
*
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
(V)
Καλημέρα στο πέταγμα του κύκνου
και στην ηρεμία των νούφαρων.
*
Καλημέρα στον ιδρώτα του εργάτη
και στου φτωχού το ψωμί.
*
Καλημέρα στη μάνα μου
και στην πανέμορφη Μάνη μας.
*
Καλημέρα στον Σωτήρα μας,
στα Λάγκουνα και στο Πανταζί.
*
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
(VΙ)
Καλημέρα στους ζωντανούς
και στους συγχωρεμένους.
*
Καλημέρα στα χαμένα νιάτα μας
και στα θαμμένα όνειρά μας.
*
Καλημέρα στους φίλους μας
και στους ορκισμένους εχθρούς μας.
*
Καλημέρα στη φωτιά της πίστης
και στην πυρκαγιά της θέλησης.
*
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
(VΙΙ)
Καλημέρα στα όμορφα τραγούδια
και στα σπουδαία λόγια.
*
Καλημέρα στο φύσημα του αέρα
και στην ηχώ των κυμάτων.
*
Καλημέρα στις κρωξιές των γλάρων
και στη λαχτάρα των ψαριών.
*
Καλημέρα στους χτύπους της καρδιάς
και σε μιάς παρθένας τις ντροπούλες.
*
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
(VΙΙΙ)
Καλημέρα στων αγοριών τις απορίες
και στων ανδρών την αμάθεια.
*
Καλημέρα στων κοριτσιών την περιέργεια
και στων γυναικών τα μισόλογα.
*
Καλημέρα στου ήλιου τις γνώσεις
και στ’ ουρανού την εχεμύθεια.
*
Καλημέρα στης λογοτεχνίας τον οίστρο
και στον αμύθητο πλούτο της ποίησης.
*
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
(ΙX)
Καλημέρα στις ευαίσθητες χορδές
και στις ευχάριστες μνήμες.
*
Καλημέρα στα πρωτοβρόχια
και στης βροχής το τραγούδι.
*
Καλημέρα στα σύννεφα
και στο εφήμερο ταξίδι τους.
*
Καλημέρα στο γάργαρο νερό της πηγής
και στου πετροκότσυφα το κελάηδημα.
*
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
(X)
Καλημέρα στα μυστήρια του Ολύμπου
και στου Ευρώτα τη ρώμη.
*
Καλημέρα στου Καβάφη την ποίηση
και στου Γκάτσου τις δημιουργίες.
*
Καλημέρα στου Μίκη τις μελωδίες
και στου Μάνου τις ευαισθησίες.
*
Καλημέρα στον Παρθενώνα του κόσμου
και στα φώτα του Ελληνικού Πολιτισμού.
*
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
(XΙ)
Καλημέρα στο ξύπνημα της Κυριακής
και στον πρωινό καφέ μας.
*
Καλημέρα στην απόλαυση της ανατολής
και στη μαγεία μιάς ξέγνοιαστης ημέρας
*
Καλημέρα στο ρυθμό του Καλαματιανού
και στη λεβεντιά του Τσάμικου.
*
Καλημέρα στον πεντοζάλη της λεβεντογέννας
και στον Ηπειρωτικό πεντάτονο.
*
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
(XΙΙ)
Καλημέρα στη θωριά του ακκορντεόν
και στη δοξαριά του βιολιού.
*
Καλημέρα στους εμπνευσμένους στίχους
και στις κλασσικές μελωδίες.
*
Καλημέρα στ’ ανθισμένα κλώνια της αμυγδαλιάς
και στου φοβερού χιονιά τον οργασμό.
*
Καλημέρα στον ερχομό της Άνοιξης
και στις ευωδιές της Πασχαλιάς.
*
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
«Οι λυγμοί των φάρων»
Στα σύνορα της τρέλας
με την αρχή του τέλους,
βρήκα τον εαυτό σου,
λαβή σπασμένου βέλους.
Δε ζήτησες βοήθεια
για τις φωτιές των βράχων,
μπήκες στο διαδίχτυο
στις μοναξιές μονάχων.
Δεν έβγαλες κουβέντα
με τις φωνές των γλάρων,
έδιωχνες τα σκοτάδια,
με τους λυγμούς των φάρων.
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
«Η κόρη του Γαρμπή»
Μάγεψαν τα λόγια τις φουρτούνες
και πλάνεψαν καράβια της γραμμής.
Στόλισαν γλαρόνια τις μαούνες,
την κόρη του παντρεύει ο Γαρμπής.
Από τη Θράκη ήρθανε ζυγιές
και τα βιολιά από τη Σμύρνη.
Του Χιώτη, του Ζαμπέτα οι πενιές,
μετάλλαξαν το γάμο σε καμίνι.
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
«Η Τάνια»
Προσπάθησε να κοιμηθείς,
τα όνειρα για να στολίσεις.
Όταν την αύρα τους ακολουθείς,
πάντοτε θα βρίσκεις λύσεις.
Η ζωή είναι μικρή βρε Τάνια,
μα δε χωράει στα Βαλκάνια.
Οι άρχοντες και οι ταγοί καλά το ξέρουν,
πως μόνο οι μανάδες υποφέρουν.
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
«Τρέχουν οι δρόμοι»
Είμαι ακοίμητος φρουρός,
στο μαξιλάρι των ονείρων σου.
Της μοναξιάς σου; Αχώριστη παρέα.
Είμαι ακούραστος ρυθμός,
στο καλαντάρι των ελπίδων σου.
Στίχος και Μουσική; Καημοί του Λουκαρέα.
Τρέχουν οι δρόμοι στις λεωφόρους
μέσ’ στα καμιόνια της Κυριακής.
Τρέχουν οι δρόμοι μέσ’ στα συντρίμμια
και στις αντένες της σάπιας ζωής.
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
«Πανέμορφη μου κόρη»
Μια νύχτα του Μαγιού ψάχνω στη Σόφια
βοτάνια της καρδιάς και γιατροσόφια.
Χαμογελούσε μια μικρή γαρδένια
και τα ματάκια της τα κοραλένια.
Πανέμορφή μου κόρη, Βουλγαρία,
γράψε μου μιά τρυφερή ιστορία.
Στα μάτια της, στα χείλη να διαβάζω,
καημούς και πίκρες να δαμάζω.
«ΝΕΑΝΕΣ»
«Η ζωή και οι ματιές»
Αλήθειες βγάζουν οι ματιές,
καημούς σαν πικροθάλασσες.
Μαντέματ’ από μάγισσες,
καπνούς και μπόρες.
Του έρωτα κληματαριές
δίνουν κρασί για λειτουργιές,
μυαλών αιώρες.
Η ζωή; Απ’ τα Μεγάλα Θαύματα
και την κερνάμε, πόνο και τραύματα.
Η ζωή; Περνάει σαν αγέρας,
όπως κι ένα ταξίδι μιάς ημέρας.
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
«Μήπως θέλουνε φοβέρα;»
Έστειλα γράμμα στο Θεό
καιfax στον Άη – Γιώργη
και ερωτώ, ποιός είμ’ εγώ;
Σ’ αυτό το καταγώγι,
μ’ αυτό το σκυλολόι…
Αλλάξανε οι ρόλοι,
μας παίζουν κομπολόι,
σ’ αυτό το καταγώγι…
Μου ’στειλαν αναπάντητη
για να μη χρεωθούνε.
Αράξανε στους θρόνους τους,
τα γένια ευλογούνε,
δε μας τηλεφωνούνε,
για να μη ξοδευτούνε.
… Μήπως θέλουνε φοβέρα
και τη λαϊκή μαχαίρα;
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
«Είναι η ζωή για γέλια»
Ήρθα το γλυκοχάραμα
με τα φτερά του κύκνου
και πήρα τις λαχτάρες σου,
απ’ τ’ άδυτα του ύπνου.
Να μην την πέρνεις σοβαρά,
είναι η ζωή για γέλια.
Να την ρουφάς σαν το κρασί,
να της θυμίζεις είσ’ εσύ:
«Παπά αλλουνού ευαγγέλια».
Σ’ είδα το ηλιοβασίλεμα
στ’ ορίζοντα το αίμα
και έκλεψα τα μάτια σου,
χαθήκαμε στο ψέμα.
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
«Η αγάπη σου»
(Ι)
Μην ψάχνεις για την αγάπη
σε κομπιούτερς, σε διαδίχτυα,
σε τηλεφωνικούς καταλόγους,
σε νυχτερινά κέντρα.
Μην ψάχνεις για την αγάπη
σε δεξιώσεις, σε συναυλίες,
σε ταξίδια, σε ξένες χώρες,
στον ουρανό, στους ωκεανούς.
Μην ψάχνεις για την αγάπη
στα όνειρα, στους εφιάλτες,
στα σίριαλ, στα τηλεπαιχνίδια,
στα τζάκ-ποτ, στο τζόγο.
Μην ψάχνεις για την αγάπη…
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
(ΙΙ)
Η αγάπη είναι και πλάι σου
και στην αγκαλιά σου και στη ματιά σου
και στα χείλη σου και στην προσευχή σου.
Η αγάπη είναι και μπροστά σου
και την αγγίζεις και της μιλάς
και την προσέχεις και την ακούς
και την καμαρώνεις.
Η αγάπη είναι στη ζωή σου,
στα όνειρά σου, στην ανάσα σου,
στο γέλιο σου, στη σκέψη σου,
στην ανιδιοτέλειά σου.
Η αγάπη είναι στα πάθη σου,
στα λάθη σου, στους καημούς σου,
στα οράματά σου, στα πιστεύω σου,
στις επιδιώξεις σου.
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
(ΙΙΙ)
Η αγάπη πηγάζει
μέσ’ από ένα λευκό χαρτί
που το γεμίζεις με τα αισθήματά σου,
με τις στιγμές σου, με τις εμμονές σου,
με τη μοναξιά σου.
Η αγάπη είναι μέσα στις μελωδίες σου,
σε μιά ψυχούλα που σε σκέφτεται.
Είναι σε δυό μάτια που δακρύζουν
για σένα, σε ένα ποτήρι νερό.
Είναι σε μιά καρδιά που σε νανουρίζει
με τους τηλεχτύπους της.
Η αγάπη είναι σε ό,τι βλέπεις
σε ό,τι αγγίζεις, σε ό,τι σκέφτεσαι,
σε ό,τι επιθυμείς… «Η ΑΓΑΠΗ ΣΟΥ…»
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
«Ήσουν στα παροπλισμένα»
Δε λογάριαζες θυσίες
κι ό,τι έκανα για σένα.
Δε «χαράμισες» δυό λόγια,
νάναι βάλσαμο στα ξένα.
Δε λησμόνησες τι ήσουν
όταν σκότωνες εμένα.
Δε λυπήθηκες στ’ αλήθεια,
όταν μπήκα στην αρένα.
Δε χρεώθηκες σε γιούρω,
ήταν όλα ’ξοφλημένα.
Δε ματώθηκες στις μάχες,
ήσουν στα παροπλισμένα.
Δε φοβήθηκες τη φύση
κι όλα τ’ απαγορευμένα.
Δε βοήθησες τα νιάτα,
είχες μόνο ξεφτισμένα.
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
«Μια τσάρκα στην ξαστεριά»
Μιά ιστορία, μιά αμαρτία,
ένας γλυκός, σκοτεινός, εφιάλτης.
Μιά ευτυχία, μιά αποτυχία,
ένας σκληρός, ποταπός, καρδιοφράχτης.
Μιά θάλασσα, μιά ακτή,
μιά βόλτα στη κουπαστή.
Μιά μάγισσα, μιά χαρακιά,
μιά τσάρκα στην ξαστεριά.
Μία ευχούλα, μιά προσευχούλα,
ένας ψαλμός που πηγαίνει στα ξένα.
Μιά εκκλησούλα, μία βαρκούλα
κι ένα ταξίδι, εντελώς στα χαμένα.
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
«Λάθος κι οι εκδρομές»
Προχωράμε σε λεωφόρους
και τα πιστεύω μας;
Πάντα με όρους,
λάθος κι οι εκδρομές.
Αλυχτάμε στα συνεργεία,
με το διαδίχτυο;
Στα χειρουργεία,
στάσιμες κι οι διαδρομές.
Σ’ άγνωστους τόπους φτερουγάς,
κανένας δε σε θέλει.
Ό,τι με πάθος ακουμπάς,
γίνεται βρόγχου τέλι.
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
«Στα ίδια πάμε»
Με την ψυχή μισή
κι οι ελπίδες στην ομίχλη,
τα όνειρα σε δίχτυ
κι ο ήλιος με βροχή.
Με τα φιλιά πικρά,
χαμόγελα σκοτάδια
και η ζωή μας άδεια,
στο βούρκο κι η χαρά.
Τρέχουν τα σύννεφα,
σπάνε τα σύνεργα,
στα ίδια πάμε.
Φεύγουν τα πάθη μας,
βρίσκουν τα λάθη μας
… Χειροκροτάμε!!
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
«Δεν είναι νόμοι της καρδιάς»
Σήμερα που παντρεύεσαι,
έπρεπε να γιορτάζεις,
τον έρωτα να δοξάζεις,
μη βαριαναστενάζεις.
Στο γάμο σου; Να «φλέγεσαι»
να τραγουδάς και να χορεύεις,
ασχήμιες να ημερεύεις,
τους πόθους να μαγεύεις.
Δεν είναι πράγματα αυτά,
έντιμα και σοβαρά.
Δεν είναι νόμοι της καρδιάς,
αλλά του πόνου και της συμφοράς.
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
«Θύτες κι οι οδηγοί»
Λεωφόροι φονιάδες,
σημάνσεις ανύπαρκτες,
διαβάσεις αφύλαχτες.
Τροχονόμοι αγάδες,
θύτες κι οι οδηγοί,
στην αφιλόξενη γή…
… Όπως κατάντησαν οι ταγοί.
Θύματα οι μανάδες,
η βροχή κι οι βοριάδες.
Λεωφόροι φονιάδες,
οι νέοι στα σύννεφα,
με του θάνατου σύνεργα,
κατάμαυρες Κυριακάδες,
οι βραδιές κι οι γιορτάδες.
Ποιός θα μας πεί
γι’ αυτή την πληγή;
Στην αφιλόξενη γή…
… Όπως κατάντησαν οι ταγοί.
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
«Το άδικο»
Σήμερα που το άδικο ξύπνησε,
με τις ερινύες του δείπνησε,
πονάει και λέει:
Πλήγωσα και έστειλα όνειρα,
ελπίδες, μέσ’ στα λασπόνερα.
… Θυμάται και κλαίει.
Μα το άδικο κυβερνάει
σε όλες τις εποχές.
Στη φαρέτρα του κουβαλάει,
αθώων ανθρώπων πληγές.
Σήμερα που το άδικο έκλαψε,
τα συμφέροντά του έβλαψε,
για μία ημέρα.
Άρχισε ξανά τα ίδια του,
τα ανίερα παιχνίδια του.
… Γνωστή του μανιέρα.
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
«Διάλεξες τους δρόμους σου»
Διάλεξες δρόμους άβατους
και λόγους απαράβατους,
δίχως αρχή και τέλος.
Διάλεξες δρόμους της φωτιάς
της πίκρας και της ξενιτιάς.
Στου πόνου καλντερίμια,
για της ζωής τ’ αγρίμια.
Διάλεξες δρόμους άγριους,
με προορισμούς μακάβριους,
δίχως αρχή και τέλος.
Διάλεξες δρόμους του χαμού,
της βίας και του σκοτωμού.
Στου μίσους τα σοκάκια
με πάθη και χαπάκια.
(… Για κέρδη; Στρατιωτάκια)
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
«Νά ’μουν τιμόνι στα χέρια σου»
Νά ’μουν γυαλιά σου στο διάβασμα,
μέσ’ στη ζωή σου αγλάϊσμα,
στα όνειρά σου ελπίδα,
στα βάσανά σου λυγμός.
Νά ’μουν τιμόνι στα χέρια σου,
κρασί μπρούσκο τα μεσημέρια σου,
στις ακεφιές σου τραγούδι
και στις βραδιές σου χορός.
Νά ’μουν αστέρι στο δρόμο σου
και μια ελίτσα πάνω στον ώμο σου.
Νά’ μουν αηδόνι τα ξημερώματα,
να σε γεμίζω με ήχους κι αρώματα.
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
«Νά ’μουν στη συννεφιά σου ο ήλιος»
Ήθελα νά ’μουν γραβάτα σου
ή το λουράκι στη γάτα σου,
στη συννεφιά σου ο ήλιος,
στην ερημιά σου βροχή.
Νά ’μουν κουτάλι, πιρούνι σου,
στην ιππασία σπιρούνι σου,
στις αγωνίες σου λύση,
σ’ αποτυχίες αρχή.
Νά ’μουν χαντρούλα στο κομπολόι σου
και μερικοί πόντοι από το μπόι σου.
Νά ’μουν ο άσσος μέσ’ στο μανίκι σου
και ο Βαρδάρης στη Σαλονίκη σου.
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
«Χρόνια…»
(Ι)
Χρόνια γύρευα τις διαδρομές σου,
τις συνήθειες και τις δομές σου.
Χρόνια έψαχνα τις ευτυχίες σου
και συναντούσα τις ερινύες σου.
Χρόνια φύλαγα το σπάνιο σου γέλιο
και εσύ γκρέμισες, το ερωτικό μας θεμέλιο.
Χρόνια φρόντιζα όλα του οίκου σου
και έπεσα θύμα του οίκτου σου.
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
(ΙΙ)
Χρόνια πούλαγα κάθε αξία,
για νά ’χεις όνειρα και ευεξία.
Χρόνια στόχευα στην πρόοδό σου
κι εσύ ετοίμαζες τον όλεθρό σου.
Χρόνια μου πλήγωνες κάθε ωραίο,
μ’ αποκαλούσες άτολμο και μοιραίο.
Χρόνια έλεγα, τώρα πού νά ’σαι;
Με ποιόν άλλο μπορεί να κοιμάσαι;
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
«Έρχονται στιγμές»
(Ι)
Έρχονται στιγμές, που νοιώθω μόνος.
Έρχονται στιγμές, που φεύγει ο πόνος.
Έρχονται στιγμές, που ζω στο χάος.
Έρχονται στιγμές, που νοιώθω πράος.
Έρχονται στιγμές, που αγριεύω.
Έρχονται στιγμές, που σε γυρεύω.
Έρχονται στιγμές, πού ’μαι στην άκρη.
Έρχονται στιγμές, στου νού τη νάρκη.
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
(ΙΙ)
Έρχονται στιγμές, πολύ μακριά σου.
Έρχονται στιγμές, πού ’μαι κοντά σου.
Έρχονται στιγμές, δυστυχισμένες.
Έρχονται στιγμές, ευτυχισμένες.
Έρχονται στιγμές, που είμαι ράκος.
Έρχονται στιγμές, που νοιώθω βράχος.
Έρχονται στιγμές, σε τελικό αλισβερίσι.
Έρχονται στιγμές, μ’ ερωτικό μεθύσι.
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
«Σε θέλει τ’ όνειρό μας ψηλά»
Ήρθαν οι Μοίρες να σε μοιράνουνε,
μα χαθήκανε στη θωριά σου.
Ήρθαν οι φλόγες να σε ζεστάνουνε,
μα καήκανε στη ματιά σου.
Γερακίνα μην πετάς χαμηλά,
σε θέλει τ’ όνειρό μας ψηλά.
Γερακίνα να κρατάς συνταγές,
δε θέλει η τιμή αλλαγές.
Ήρθε ο Μπάτης να ταξιδέψετε,
μα τρελάθηκαν οι πυξίδες.
Ήρθε ο Μάρτης για να γιορτάσετε,
μα παγώσαν οι ηλιαχτίδες.
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
«Θέλω…»
(Ι)
Θέλω έναν ήλιο
για να σου στείλω,
στα μάτια σου να καρφωθεί.
Να φωτίζει τα όνειρά σου,
να ζεσταίνει τη χαρά σου,
το γέλιο σου να μη χαθεί.
Μα ο ήλιος είσ’ εσύ,
δε χρειάζεσαι τον άλλο.
Έναν ήλιο πιο μικρό
ή έναν πιο μεγάλο.
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
«Θέλω…»
(ΙΙ)
Θέλω την ελπίδα
για να σου στείλω,
στο νού σου για να καρφωθεί.
Να φροντίζει τη θωριά σου,
να μοιράζει τα φιλιά σου,
να ανοίγει τα φτερά σου,
η ψυχή σου μη χαθεί.
Μα η ελπίδα είσ’ εσύ
δε χρειάζεσαι μιά άλλη.
Να σου θυμίζει «ΤΗ ΖΩΗ!!»
μέσα στης ψυχής την πάλη.
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
«Θέλω…»
(ΙΙΙ)
Θέλω απόψε αγάπη μου,
θέλω απόψε καρδούλα μου,
μαζί να ταξιδέψουμε,
στον όμορφό μας κόσμο
μαζί για να χορέψουμε.
Θέλω τον ήλιο
μέσ’ στη ματιά σου,
θέλω την ελπίδα μέσ’
στην καρδιά σου.
Θέλω, σε θέλω,
μόνο εσένα θέλω…
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
«Οι όρκοι μας»
Τα μάτια μας στον ουρανό
σταθήκανε ακίνητα,
τα χείλη μας αμίλητα
και η καρδιά ζωγράφος.
Να ζωγραφίζει τον καιρό
το δάκρυ μας το αρμυρό
και τη ζωή με πάθος.
Οι όρκοι μας στις φυλλωσιές,
στα δέντρα κιτρινίσανε,
τα όνειρά μας σβήσανε
και χάθηκαν στο χρόνο.
Εικόνες σ’ ερημοκκλησιές,
γέρου ψαρά αρματωσιές
δολώματα; Τον πόνο…
ή (που κυνηγούν τον πόνο)
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
«Ένα παληκαράκι»
(Ι)
Ένα παληκαράκι
γνέφει στη θάλασσα,
ρωτάει για την αγάπη
στου νου τη μάγισσα.
«Θέλω να την ακούσω,
αγόρι σ’ αγαπώ!!
Και πρέπει ν’ αποδείξω,
γι’ αυτή καρδιοχτυπώ»
Στον έρωτα πρωτάκι
όλο μπερδεύεται,
σα βάρκα με πανάκι
θαλασσοδέρνεται.
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
(ΙΙ)
Και το παληκαράκι
έφηβος γίνεται,
τον έρωτα γνωρίζει
στα πάθη πνίγεται.
«Θέλω να τον χορτάσω
κι ας κάνω υπερβολές,
πρέπει να τον δαμάσω,
χωρίς αναβολές».
Στον έρωτα βουλιάζει,
υπερχρεώνεται,
ζωή και ήθη αλλάζει
και χαντακώνεται.
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
(ΙΙΙ)
Αυτό το παληκάρι
έγινε τώρα άνδρας,
στην πρέφα και στα ζάρια
νταής της Αλεξάνδρας.
Θέλει να οικονομήσει,
ξεκούραστα τα ευρά,
παράνομα να χτίσει
«τα ήθη, χαλαρά».
Τον έρωτα τον βλέπει,
για χρήμα εύκολο,
με φύκια για κορδέλες
στο κάθε ξέκωλο.
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
(ΙV)
Τον πήρε η κάτω βόλτα,
τά ’κανε θάλασσα.
Βρίζει την κοινωνία
και τη γριά μάγισσα.
Που τού ’δειξε το δρόμο
για να ερωτευθεί,
δεν τού ’μαθε τον κόσμο
και έχει σταυρωθεί.
Μικρό παληκαράκι
θέλει η ζωή αγώνα,
τι να σου κάνει η μάγισσα
στης ύλης τον αιώνα.
Το εύκολο το κέρδος,
είναι λίγες φορές,
με μαθηματική ακρίβεια
σε βρίσκουν συμφορές.
«ΝΕΑΝΕΣ»
(V)
Ο έρωτας; Είναι μεθύσι
κι η αγάπη; Είναι η φύση.
Ούτε το ένα, μήτε το άλλο
εμπορεύονται και παζαρεύονται.
Με ήθος και συνέπεια
θα πρέπει να ’ξοδεύονται.
Η ζωή μας;
Θέλει αρετές, αίμα κι ιδρώτα
και η αγάπη;
Επαφές, στου νου την πόρτα…
«ΝΕΑΝΕΣ»
«Τα οράματά μας»
Είναι η ζωή μας φυλακή,
οι ελπίδες εξορίστηκαν,
τα όνειρα αφανίστηκαν
κι η φύση; Σε καδράκια.
Τα βράδια μας εδώ κι εκεί,
οι ρήτορές μας; Τουμπεκί,
το κέφι; Με χαπάκια.
Οι έρωτές μαςDVD,
τα οράματά μας χάθηκαν
και οι χαρές σφαγιάσθηκαν,
γεύματα; Σε σακούλες.
Τα δάση στην εντατική,
έγινε η γή μας φυλακή,
το μέλλον; Σε αμπούλες…
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
«Επ’ αορίστου χρόνου απεργία»
Τρέχω στο χθές, στο σήμερα, στο αύριο.
Ψάχνω να βρώ τι φταίει ακριβώς.
Τρέχω στο φως, στο όνειρο, στο θαύμα.
Ψάχνω να βρώ, ποιός είναι ο Θεός;
Τις σκέψεις σ’ αδιέξοδα οδηγούν
και τρέχουν με τα θαύματα να βγούν.
Μα έχει ο Θεός μας κλονισμέν’ υγεία
και οι εκπρόσωποί του;
Επ’ αορίστου χρόνου απεργία.
Βρίσκω πληγές, παθήματα και πάθη.
Νοιώθω τριγμούς και θρήνους στο κορμί.
Βρίσκω καημούς, παράλογα και άγχη.
Νοιώθω φωνές που πνίγουν οι λυγμοί.
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
«Μαθήματα, αισθήματα»
Στων λόγων απαξία,
στο χειροφίλημα.
Στου γέλιου τους
τις στράτες
στου νου τις αυταπάτες,
πορείας δίλημμα.
Στα λάθη και στα πάθη,
χειροκροτήματα.
Στων νόμων τους
τα βρόχια
αρχίσαν πρωτοβρόχια,
ταγών συνθήματα.
Αισθήματα, αιτήματα,
ανένταχτα μαθήματα.
Κλείσαν οι δρόμοι ενοχών
κι ανοίξαν λεωφόροι παροχών…
Μεταλλαγών και διαπλοκών…
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
«Του φάρου σου το σήμα»
Βρήκα των γλάρων τα φιλιά
στου ορίζοντα τα μάτια,
στης αμμουδιάς την αγκαλιά,
σ’ ερωτικά παλάτια.
Βρήκα των βράχων μουσικές
πεντάγραμμα στο κύμα,
να ζωγραφίζουν οι φυκιές,
του φάρου σου το σήμα.
Βρήκα κοχύλια να γελούν
στον ήλιο, στο φεγγάρι
και δυό καρδούλες να μεθούν,
στου έρωτα τη χάρη.
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
«Οπτασία μου»
Θάλασσα ταξιδεμένη
και αντάρτισσα.
Σήμερα ζητώ τη συμβουλή σου,
θέλω τη γνώμη την καλή σου,
γιά μιά γυναίκα απρόβλεπτη,
μικρή σατράπισσα.
Θάλασσα αγαπημένη
και στολίδι μου.
Σήμερα ζητώ να κολυμπήσεις,
τα προβλήματα να λύσεις,
(ή τα μποφώρ να σταματήσεις)
για μιά κυρά πανέμορφη,
στο ταξίδι μου.
Θάλασσα ξενυχτισμένη,
φαντασία μου.
Σήμερα ζητώ απ’ την αρμύρα σου,
απο την πλούσια πείρα σου,
μιά αγάπη αξεπέραστη…
Έστω για λίγο νάρθει… Οπτασία μου…
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
«Ο άγιος – Γκάτσος τόχε πει»
Τα χαμόγελα σκορπίσαν,
σαν τα άχυρα στ’ αλώνι,
σαν τις νότες απ’ τ’ αηδόνι.
Σαν της Άνοιξης λουλούδια,
σαν μιά αγκαλιά τραγούδια.
Τις αγάπες νοσταλγούμε,
όπως τα βουνά τα χιόνια
κι οι ψυχές τα χελιδόνια.
Όπως το παιδί τη μάνα,
το ξωκλήσι την καμπάνα.
Τις ελπίδες μας κρατάμε,
σαν το φυλαχτό στο στήθος,
σαν το εμψυχωμένο πλήθος.
Όπως της γιαγιάς τα χάδια,
τα ανέμελά μας βράδια.
Ο άγιος – Γκάτσος τόχε πει:
«Φεύγουν τα νιάτα σαν αστραπή»
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
«Τ’ όνειρο να διαλέξεις»
Θα στείλω αγριοπερίστερα
στο λιακωτό της σκέψης
και όμορφα τριαντάφυλλα,
τ’ όνειρο να διαλέξεις.
Θα στείλω χιλιαρώματα
στο λιακωτό του νού σου
και ρόδινα χαμόγελα,
στ’ άδυτα του κορμιού σου.
Στα βήματά σου τα γοργά,
βαδίζει η νύχτα μου αργά.
Να ’βρώ τη χαραυγή σου,
τις φλόγες στο φιλί σου…
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
«Στάχτες»
Φωτιές, καπνοί, (παράθυρα) και στάχτες,
στον έρωτα, στα όνειρα,
μην επιτρέψεις φράχτες
και ζεις με αυταπάτες.
Οι φλόγες στις ελπίδες μας,
οι στάχτες στα όνειρά μας,
οι φάμπρικες στο δρόμο μας,
τα σκούρα στη χαρά μας.
Πίκρες, καημοί, χαλάσματα,
δρόμοι γεμάτοι στάχτες,
από το παρελθόν φαντάσματα
και στις ελπίδες φράχτες.
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
«Γιά ’σένα»
Θα δακρύσω
σ’ ένα βλέμμα σου κρυφό
στο χορό
σαν κρατάς
το μαντήλι
και μαζί σου μιά ζωή θα τραγουδώ
θα φιλώ
τα γλυκά σου χείλη
στό ’χω πει ότι σ’ αγαπώ;
Μην αφήνεις
άλλο μόνη την καρδιά
σ’ ερημιά
μια γιορτή
στα γεράνια
σε κρυφή ερωτική αμμουδιά
στη φωτιά
κι η ψυχή στα ουράνια
μιά ζωή θά ’μαστε παιδιά.
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
«Δυό θεριά ανήμερα»
Φώτισε την ψυχή, τη βραδιά σου,
δυό θεριά ανήμερα,
η ματιά σου, η καρδιά σου,
ν’ αγαπήσουν σήμερα.
Πλάγιασαν στα καλντερίμια,
μύθοι, ερινύες και αγρίμια.
Μέσα στον ξενύχτη μαχαλά,
τις ασχήμιες της η ’μέρα κουβαλά.
Άνοιξε διάπλατα τα φτερά σου
να πετάξεις σήμερα,
για να πάρεις τα όνειρά σου,
απο της ζωής τη χίμαιρα.
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
«Δυό, δυό…»
Βρήκα δυό λόγια αδέσποτα
να τριγυρνούν στους δρόμους,
σ’ αλάνες, σε χαμόσπιτα,
σε βίλες κι υπονόμους.
Βρήκα δυό χείλη αφίλητα
να τα φιλούν αστέρια
και με ρωτούν αμίλητα,
κρατώντας μου τα χέρια.
Βρήκα δυό στάλες βάλσαμο
που προσπαθούν να ζήσουν,
τρέχουνε μέσ’ στο μπάχαλο,
ως πότε θα κρατήσουν;
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
«Κλάψανε το φιλαράκι»
(Ι)
Βρήκαν τον πόνο, τη χαρά,
στη Λένορμαν μιά νύχτα.
Είχαν σπασμένα τα φτερά
και λιώναν απ’ τη νύστα.
Περιστέρι και Μπουρνάζι
μιά μικρούλα όλο νάζι,
έχει στο κορμί φωτιά.
Στη Θηβών και στο Χαϊδάρι
στ’ άγιου έρωτα τη χάρη,
σου άφησε λαβωματιά.
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
(ΙΙ)
Βρήκαν την πίκρα, τους λυγμούς,
στο τέρμα Πατησίων.
Κι άλλους αμέτρητους καημούς
Μαιζώνος και Λιοσίων.
Στη Σταδίου, στην Κλαθμώνος,
της Γαβριέλας κάποιος κλώνος,
πού ’μοιαζε αερικό.
Στην Ερμού, Μοναστηράκι,
κλάψανε το φιλαράκι,
πού ’κανε το φονικό.
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
«Κόψανε έρωτα φτερά»
Ήρθανε λέξεις της φωτιάς,
στης μνήμης μας την πόρτα.
Κλέψανε φλόγες της καρδιάς,
μας κάψανε τη ρότα.
Ήρθανε λόγια κοφτερά,
σα δίκοπα μαχαίρια.
Κόψανε έρωτα φτερά,
τα πόδια μας, τα χέρια.
Ήρθανε νύχτες βροχερές,
με κρύα, με χιονιάδες.
Κλείσανε μάτια και χαρές,
του ήλιου τις γιορτάδες.
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
«Σε βρήκα στ’ όνειρό μου»
Λουλούδι, νυχτολούλουδο,
την ευωδιά σου δώς μου.
Ερωτευμένους να μεθώ,
στις γειτονιές του κόσμου.
Και στα φτερά της σκέψης μου
μερόνυχτα ανεβαίνω,
βρίσκω παντού τα χνάρια σου
σεργιάνι τα πηγαίνω.
Σαν σπουργιτάκι πέταξες
σε βρήκα στον καημό μου.
Σαν αηδονάκι λάλησες,
σε βρήκα στ’ όνειρό μου.
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
«Με φιλάς γλυκά»
Ταξίδεψα στα χείλη σου
με του έρωτα φτερούγες,
ονειρευτήκαμε κι οι δυό,
μέσ’ στων φιλιών τις ρούγες.
… Με φιλάς γλυκά στα μάτια,
στ’ ουρανού τα σκαλοπάτια.
… Με φιλάς γλυκά στα χείλη
κι ονειρεύονται οι Ήλιοι.
… Με φιλάς γλυκά στο στόμα
κι ονειρεύομαι ακόμα.
Ταξίδεψα στα μάτια σου
με τα φτερά του κύκνου
και έκλεψα τα χάδια σου,
απ’ τ’ άδυτα του ύπνου.
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
«Η ζωή είναι απρόβλεπτη»
Τον έρωτα δεν γνώρισες
και τί θα πεί αγάπη;
Έχασες τον Παράδεισο
και της ζωής το χάπι.
Η ζωή είναι μικρή, είναι γλυκιά,
είναι απρόβλεπτη.
Μιά τσάρκα, μιά παρέα,
μιά κουβέντα ολιγόλεπτη.
Γιά έρωτα δεν πόνεσες,
στραβές, κακοτυχία;
Έχασες σπάνια αρώματα,
χρώματα κι ευτυχία.
Η ζωή είναι μικρή, είναι γλυκιά,
είναι απρόβλεπτη.
Μιά τσάρκα, μιά παρέα,
μιά κουβέντα ολιγόλεπτη.
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
«Η Πέμπτη»
Η Πέμπτη είναι γιορτή,
της Πασχαλιάς ημέρα.
Ερωτηματικά, γιατί;
Τσακίζονται στην ξέρα.
Κι έτσι προχωράει
το καράβι,
που τους φάρους μας
ανάβει,
σε ωκεανούς, σε θάλασσες.
Σε ερωτικά ταξίδια,
με αρώματα, στολίδια,
που εσύ μπαρκάρισες.
Η Πέμπτη είναι χαρά
και της καρδιάς γιορτάσι.
Η Αγάπη γλυκοτραγουδά
κι ανθίζει όλη η πλάση.
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
«Μαρία του Μπάτη»
Μας είπαν οι γλάροι μιά ιστορία,
που είχαν ακούσει κάποια παιδιά.
Νομίζω πως ήταν για τη Μαρία,
που έκρυβε δάκρυα στην αμμουδιά.
Μαρία του Μπάτη,
της Αύρας,
της πικροθάλασσας και του Βοριά.
Η Μοίρα ό,τι γράφει,
με δάκρυα
δεν αλλοιώνεται και με Νοτιά.
Μα φύγαν τα χρόνια κι οι αναμνήσεις,
οι γλάροι σκορπίσαν και τα παιδιά.
Νομίζω πως τώρα τις εξηγήσεις,
θα δώσει ο έρωτας και η καρδιά.
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
«Η θάλασσα μονάχη»
Οι φάροι ξεμακραίνουν
και τις ματιές μας δένουν,
στης μοίρας τα καρφιά.
Οι πόθοι μας ναυάγια,
οι θύμησες; Μουράγια
κι οι αγάπες μας; Σκαριά.
Η θάλασσα μονάχη
στου ουρανού τη ράχη,
θυμάται ακρογιαλιές.
Στο μώλο τα γλαρόνια
λιθοβολούν τα χρόνια,
χαμένες αγκαλιές.
Οι ώρες σα μαχαίρια
σφάζουν τα μεσημέρια,
στους δρόμους της φυγής.
Τα όνειρα στο χώμα
προσμένουνε ακόμα,
το πλοίο της γραμμής.
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
«Ανάσα μου κι αρμύρα μου»
Δελφίνι, δελφινάκι μου,
θαλασσινό αεράκι μου,
φεύγεις με του καημού πανιά.
Ανάσα μου κι αρμύρα μου
ταξίδεψε τη μοίρα μου,
νά ρθει στου νου τη γειτονιά.
Οι γλάροι σιγοτραγουδούν
της αμμουδιάς τα χρόνια
κι εσύ ξοδεύεις την καρδιά
στης λησμονιάς τ’ αηδόνια.
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
«Ένα… Ένας…»
(Ι)
Ένα κορίτσι, στου μυαλού
τις βεγγέρες,
σκαλίζει τις βέρες.
Για τον καλό της,
για τον Θεό της…
Αψηφώντας καιρούς και φοβέρες.
Ένα αγόρι, στου γιαλού
τα χαλίκια,
σκαλίζει τα φύκια.
Για μία ελπίδα,
μιά ηλιαχτίδα…
Διαλαλώντας Θεών συγχαρίκια.
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
(ΙΙ)
Ένας αγέρας στ’ ουρανού
τους διαδρόμους,
σκαλίζει τους νόμους.
Για υπανθρώπους,
γι’ άλικους τρόπους…
Ψηλαφίζοντας ψυχών υπονόμους.
Ένας διαβάτης, στων γκρεμών
τα σκοτάδια,
σκαλίζει τα βράδια.
Για να λουφάξουν,
πορείες ν’ αλλάξουν…
Χρωματίζοντας λαών τα μαγνάδια…
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
«Θα παλέψω»
Μαζί σου θα παλέψω,
για να γνωρίσω
το φτερούγισμα της ελπίδας,
τη λευτεριά της σκέψης,
τη δύναμη της ψυχής.
Μαζί σου θα παλέψω,
για να κερδίσω
το χαμόγελο του έρωτα,
των ευωδιά της Άνοιξης,
την αξία της μικρής ζωής.
Μαζί σου θα παλέψω,
για ν’ αποχτήσω
αποθέματα αγάπης,
συντροφιά του πνεύματος
μιας γλυκιάς προσμονής…
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
«Εβδομάδα μου»
Δευτέρα καπετάνισσα
κι εσύ ’σαι η φρεγάτα
Η Τρίτη είναι μάγισσα
κι εσύ στο νού μου τράτα.
Που με ψαρεύεις στ’ ανοιχτά,
στην άμμο και στα φύκια.
Μα η καρδιά μου αλυχτά, ή (σπαρταρά)
μέσα σε ξένα δίχτυα.
Η Πέμπτη Μεγαλόχαρη
κι εσύ το φυλαχτό μου.
Παρασκευή Ηλιόχαρη
κι εσύ το ριζικό μου.
Τα Σάββατα να με φιλάς,
ερωτικό γλαρόνι.
Τις Κυριακές να μου κρατάς,
της ρότας το τιμόνι.
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
«Δώσε μου τα δυό σου χέρια»
Δός μου το χαμόγελό σου,
για ν’ ανοίξω δρόμους,
τα γλυκά σου μάτια,
να φωτίζω τον καιρό.
Δός μου τα καυτά σου χείλη
προσκεφάλι,
στο ταξίδι της ζωής μου
να σε βρω.
Δώσε μου τα δυό σου χέρια
να κρατάω τις φωτιές,
στου μυαλού τα Καλοκαίρια
και στ’ Απρίλη τις ματιές.
Δώσε μου τα δυό σου χέρια
να κρατάω τον καιρό,
της ψυχής μας περιστέρια,
της καρδιάς μας το χορό.
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
«Στο γέρικο παγκάκι»
Το πάρκο Ελευθερίας έχω πατρίδα μου,
οι κάδοι απορριμμάτων ζωή, ελπίδα μου.
Το γέρικο παγκάκι είναι το σπίτι μου,
η εκκλησία δίπλα το παραμύθι μου.
Τα τέως πεζοδρόμια
και των σπιτιών οι αυλές,
γίναν σιδεροδρόμια
και θύμησες παλιές.
Με φώτα και λαμπιόνια, με κορναρίσματα,
η λεωφόρος μοιάζει δίχως προβλήματα.
Αδέσποτα στον ύπνο με συντροφεύουνε,
τα όνειρά μου άλλο, δεν κινδυνεύουνε.
Και οι παλιές αγάπες(;)
Ναρκώθηκαν κι αυτές,
μέσα σε αυταπάτες
και κάρτες πλαστικές.
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
«Ανθοτόπι μου»
Τριαντάφυλλα οι σκέψεις σου,
γαρύφαλλα οι καημοί σου.
Ζουμπούλια τα χαμόγελα
και γύρη το κορμί σου.
Ανθησμέν’ οι δρόμοι σου
κι όπου περνάς,
μυρωμέν’ οι κόσμοι σου
κι ό,τι αγαπάς.
Χρυσάνθεμα τα λόγια σου,
γεράνια τα φιλιά σου.
Ανθόκηποι τα όνειρα
και μέθη ο έρωτάς σου.
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
«Στα ελικοδρόμια της μοναξιάς»
Στις εξελίξεις και περιελίξεις
των γήινων αποχρώσεων.
Στα υποπροϊόντα του αφανούς χειμάρρου
και στη χλωρίδα μιάς νεκρικής διαδρομής.
Άφαντοι δρυοκολάπτες καβουρδίζουν
ηλιοτρόπια μιάς ξεχασμένης ερήμου,
χαμογελώντας μηχανικά στην ομίχλη.
Οι εμφανείς πόθοι μιάς ανέντιμης μηχανής
προσκρούουν στις συννεφογραμμές του κάστρου
και στης ανατολής την πρόωρη δύση.
Οι μαχητές των οργίων εξαργυρώνουν
ανώμαλα ένστικτα, στις σιδεροτροχιές
και στα υπόγεια παλάτια της διαπλοκής.
Χαρίζοντας μπόχας υπερκέρδη,
στα ελικοδρόμια της μοναξιάς.
Και νουθετώντας την καρτερικότητα
της άγονης, μικρής, γης του μέλλοντός μας…
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
«Αριθμοί και Νούμερα»
(Ι)
Οι αριθμοί και τα νούμερα,
τα μαθηματικά, οι προσθέσεις,
αφαιρέσεις, διαιρέσεις, πολλαπλασιασμοί.
Σύνολα και άπειρες πράξεις, αδίκως
ματαιοπονούν. Δεν πρόκειται να λύσουν
προβλήματα, να δαμάσουν την ανθρώπινη
βουλιμία. Στα θέλω, στα υπερκέρδη,
στην υπερκατανάλωση, στη ματαιοδοξία,
στα κάθε λογής πισωγυρίσματα στο χάος
και στην τελειωτική καταστροφή της ζωής.
Οι αριθμοί βολεύουν τους δήθεν και
τους ανέντιμους. Ο σοφός λαός μας
έχει καταγράψει στους αιώνες:
«Ο λύκος από τα μετρημένα τρώει»
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
(ΙΙ)
Οι αριθμοί, τα νούμερα, γεωμετρία,
τριγωνομετρία, εξισώσεις, δεκαδικοί,
λογάριθμοι και οι ανθρώπινες εφευρέσεις
αποδεικνύουν – έως σήμερα – πως αδυνατούν
να περισώσουν τη φύση και την ομορφιά.
Αποδεικνύουν ότι αχρηστεύουν τον
ανθρώπινο εγκέφαλο και τις λειτουργίες του.
Οι αριθμοί, τα νούμερα και όλες οι εφευρέσεις,
φροντίζουν για τα βάσανά μας,
για τα πάθη μας και για το γρήγορο τέλος μας.
Φροντίζουν με μαθηματική ακρίβεια,
για τον αφανισμό μας, για την αυτοκτονία μας.
Οι αριθμοί ευημερούν, αλλά οι
μικροί Θεοί λιμοκτονούν…
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
«Πώς γαληνεύει η θάλασσα;»
Πως γαληνεύει η θάλασσα,
με τα ινάτια σου;
Μην είν’ ερωτευμένη
με τα δυό μάτια σου;
Ή ερωτεύτηκε η δόλια
παράφορα,
τ’ απίθανα, τα τρελά μας
και όλα τα «διάφορα».
Που μας συμβαίνουν στη ζωή
και που ομορφαίνουν την ψυχή.
Που τρέχουν πάνω στα κύματα
και που ξεπλένουν χιλιάδες
προβλήματα.
… Πώς γαληνεύει η θάλασσα,
με τα τραγούδια σου;
Μήπως και παίρνει χρώματα,
απο τον έρωτα και τα λουλούδια σου;
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
«Σε είδα…»
(Ι)
Σε είδα στον ορίζοντα
να τραγουδάς στους γλάρους
και να ανάβεις πυρκαγιές,
στου έρωτα τους φάρους.
*
Σ’ είδα γλυκοχαράματα
μέσ’ στου μυαλού τις βόλτες
και άνοιγες με τα φιλιά,
της μοναξιάς μας πόρτες.
*
Σ’ είδα στις ακρογιαλιές
τον ήλιο να μαζεύεις,
για να φωτίζεις τις καρδιές,
τα πάθη να ’μερεύεις.
*
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
(ΙΙ)
Σε είδα τα χαράματα
να τρέχεις στου Κουρνάρου*
Και η θωριά σου φάνταζε,
με πέταγμα του γλάρου.
*
Σε είδα σ’ άγριες θάλασσες
να διώχνεις τα μποφώρια,
να χαιρετάς τους ναυτικούς,
Γοργόνες και βαπόρια.
*
Σε είδα στον Εσπερινό
μέσα στα κεκραγάρια,
Να σου κρατάει το δειλινό,
τ’ αντίδωρου τα χνάρια.
*
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
*Είναι περιοχή στη Μάνη
(ΙΙΙ)
Σε είδα ξημερώματα
στου αηδονιού τις νότες,
να ζωγραφίζεις τις ψυχές,
στου ουρανού τις πόρτες.
*
Σε είδα στον Ταΰγετο
παρέα με γεράκια,
να τους χαρίζεις λαγκαδιές,
φωλιές και σπηλιαράκια.
*
Σε είδα χθές, σαν όνειρο,
άυλο, οπτασία,
μόνος σκορπούσες αγιασμό,
σ’ άθεων εκκλησία.
*
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
(ΙV)
Σε είδα στην Ασέα, φλόγα,
στη γειτονιά του Νίκου Γκάτσου.
Φωτίζεις τις ψυχές στη χώρα,
με στίχους του κι είναι χαρά σου.
*
Σε είδα σαν ξωθιά στον Παρθενώνα,
ήσουν με τις Καρυάτιδες αντάμα.
Σκάλιζες στις καρδιές μιά ανεμώνα,
του Φοίβου και της Αθηνάς το τάμα.
*
Σε είδα στου Ολύμπου τις κορφές,
έψαχνες των δώδεκα Θεών τα χνάρια.
Μα έχουν περάσει του Διογένη οι εποχές
και δεν υπάρχουνε στη γη φανάρια.
*
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
(V)
Σε είδα στο Σαρωνικό
και σταύρωνες χταπόδια.
Έγινε η θάλασσα στεριά
και τό ’βαλα στα πόδια.
*
Σε είδα χθες στην Αίγινα,
πίσω απο το μουράγιο.
Είχες απλώσει «πετονιές»
… Πελάτες για τον Άγιο…
*
Σε είδα στο Λυκαβηττό,
γονατιστή στον Αη – Γιώργη.
Χιλιοπαρακαλούσες το Θεό,
να σ’ αγαπήσει ένα αγόρι.
*
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
(VΙ)
Σ’ είδα γυμνή στη Μύκονο,
έμοιαζες μ’ Αφροδίτη!!
Σε άρπαξα απο τα μαλλιά,
στης ηδονής το δίχτυ.
*
Σε είδα στο μετρό
να τραγουδάς ρετρό,
σ’ ένα φαντάρο.
Σκορπούσες και ματιές
στους φοιτητές,
αχ! Θα σε γδάρω.
Δε χορταίνεις ποτέ τ’ αντρικό φύλο
σίγουρα θέλεις ένα χεράκι ξύλο.
Δε χορταίνεις ποτέ και τους στρατιώτες,
φοιτητές, σώματ’ ασφαλείας και πατριώτες.
Δε χορταίνεις τον έρωταλυσσάρα,
περάσανε τα χρόνια κι είσαι εξηντάρα.
… Όλους τους γράφεις και δε σπαταλάς δεκάρα…
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
(VΙΙ)
Σε είδα χθες που έγραφες
γράμμα ερωτικό.
Έμοιαζες ήλιος κι έλαμπες,
στης γης το λιακωτό.
*
Σε είδα χθες το λιόγερμα,
σου γνέφαν περιστέρια,
για να σου δώσουν γράμματα,
σ’ ερωτικά τεφτέρια.
*
Σε είδα χθες στον Αλμυρό,
κρατούσες ήλιο κι αγιασμό.
Τα μοίραζες σε έρωτες,
σε νύχτες αξημέρωτες.
*
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
(VΙΙΙ)
Σε είδα στης Χαλκίδας
τα τρελά νερά,
ψάρευες μ’ ένα φουκαρά.
Είχε πανσέληνο
και πιάσατε λέπια
κι απο του έρωτα;
Μόνο τα χρέπια…
Σε είδα στον Τύρναβο,
μεζέδες και ούζα.
Μπροστά όμως στον τύραννο;
Ευγένεια και σούζα…
Σε είδα στο Λευκό Πύργο,
φευγαλέα, για λίγο.
Κρατιέσαι χυμώδης κι ωραία,
όπως παλιά στην Περαία…
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
(ΙX)
Σε είδα στη λεωφόρο Αλεξάνδρας,
δεν ήσουν γυναίκα, μα γνήσιος άνδρας.
Κολυμπώντας στην ασωτία,
μόνο τα ευρά κυνηγούσες.
Έκανες πιάτσα ως τα Χαυτεία
κι ό,τι σου ’πεφτε το γαμ…ες.
Σε είδα προχθές στα Προπύλαια,
λες και ζούσες, σε τρώγλες και σπήλαια.
Ρωτούσες, για πού τρέχει ο κόσμος;
Γιατί δεν ευωδιάζει ο δυόσμος;
… Πολύ μοναξιά στην Αθήνα
και ο κόσμος πεθαίνει στην πείνα.
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
(X)
Σε είδα χθες στη Σταδίου,
μεταξύ πέους κι αιδοίου.
Κρατούσες υπό μάλης ομπρέλα
κι ο φίλος σου; Του πάθους κοπέλα.
Σε είδα σε ταβερνάκι της Πλάκας,
σε κρατούσε «βεντούζα» ένας μαλάκας.
Ρετσίνα, σκορδαλιά μετά βακαλάου
και τρεις ’μέρες να γυρίσεις στη Φιλολάου.
Σε πήρανε είδηση Βύρωνα και Παγκράτι,
για διαφορετικούς άνδρες, δεν κάνεις κράτει.
ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΡΕΑ
«ΝΕΑΝΕΣ»
