Παρατηρώ το γαλάζιο της θάλασσας,
που σμίγει με τα χρώματα της σκέψης μου
και ταξιδεύουν με τα κύματά της,
η Σοφία του Σύμπαντος, με την Αύρα του Δημιουργού.
Παρατηρώ την αέναη ομορφιά του Ορίζοντα,
που διαφεντεύει με το βλέμμα του, όλα τα πλεούμενα.
Καθοδηγεί τ’ αθώα γλαρόνια και εξαγνίζει
τα συναισθήματα.
Παρατηρώ το Ηλιοβασίλεμα που γεμίζει
χρυσάφι τον Ταΰγετο και τον Μεσσηνιακό.
Που ξεκουράζει την εργατιά και οδηγεί
πουλιά, ζώα κι έρωτες, στην αγκαλιά του Μορφέα.
Παρατηρώ τις ενορχηστρώσεις της φύσης,
βατράχων κι αηδονιών τις Αρμονίες,
τα ηχοχρώματα στις πενιές του Ζαμπέτα…
Όλα χαρούμενα, φωτεινά, αισιόδοξα,
αρμονικά κι ευλογημένα…
