Μας έκλεισαν σε κάγκελα,
Μας δέσαν μ’ υποσχέσεις.
μας χώρισαν κι αφόρισαν,
γι’ αξίες αδιαφόρησαν
και πίσω… Σ’ άδειες λέξεις…
Φυλάκισαν τις σκέψεις μας,
πορείες στα χαμένα.
Πούλησαν και ξεπούλησαν,
ελπίδες ’ματοκύλησαν
κι όνειρα… Ξωφλημένα…
Για της αγάπης το σκοπό,
ασχήμιες, βάσανα, σωρό.
Και πώς να τραγουδήσεις;
Για της ζωής τις ομορφιές,
οι σκουριασμένες ζωγραφιές,
πώς να τις αναστήσεις;
