Ρώτησα

1

…Ρώτησα τον Ήλιο:

Εάν σε γνωρίζει ή αν σε θυμάται.

Μου είπε με χαμόγελο:

–Πως χάνεται τα βράδια

με ’σένα να κοιμάται…!

2

… Ρώτησα τον Ήλιο:

Ποία γυναίκα θέλει

και αν την αγαπάει.

Μου είπε με χαμόγελο:

– Μία γυναίκα αξίζει,

για ’κείνη μόνο λάμπω

και θέλω να γελάει…

Να είναι ευτυχισμένη

και πάντα ερωτευμένη…

3

… Ρώτησα την Πόύλια:

Γυναίκα αν ζηλεύει

και με σφιγμένα δόντια

μ’ απαντά:

– μόνο το ΔΙΑΜΑΝΤΙ σου

αδιάβαστη με στέλνει …

4

… Ρώτησα την Πούλια:

Ποία γυναίκα είναι ομορφότερη;

Μου λέει με μισό χαμόγελο:

– Μόνο μία είναι από ’μένα ωραιότερη.

ΔΙΑΜΑΝΤΙ και ρουμπίνι, στον έρωτα

καμίνι…

5

… Ρώτησα την Άνοιξη:

Πού βρίσκει τόσα χρώματα;

– Τα παίρνω απ’ την αγάπη σου

και τα γεμίζω αρώματα…

6

… Ρώτησα την Άνοιξη:

Γιατί είναι ανθισμένη;

– Έχω γεμάτη την καρδιά

γιατ’ είμαι ερωτευμένη…

7

… Ρώτησα τα νούφαρα:

Λίγο για’ δε σαλεύουν;

– Τα μάτια της λιμνούλας μας,

μερόνυχτα μαγεύουν…

8

… Ρώτησα τον Ταΰγετο:

Γιατί τον λέν’ αρσενικό βουνό

και όρος της αγάπης;

– Μου κλείνει το μάτι πονηρά,

«όταν σ’ ανοίγουν την καρδιά,

πανέμορφα θα μάθεις…»

9

… Ρώτησα το ηλιοβασίλεμα:

Γιατί μ’ αρέσεις Ήλιε μου,

κάθε που πάς στη δύση σου;

– Έχεις νταλκά μέσ’ στη καρδιά

κι είναι η μεγάλη τύχη σου…

10

… Ρώτησα τον ύπνο μου:

Τα όνειρα, ποιός θα μου τα εξηγήσει;

– Αυτή που έχει στο μυαλό σου καρφωθεί,

στο θρόνο της καρδιάς σου έχει καθήσει…

11

… Ρώτησα τα γλαρόνια:

Τη ρότα σου αν γνωρίζουν.

– Μ’ απάντησαν με μιά φωνή!

… Όταν περνάς, σαστίζουν…

12

… Ρώτησα διαβατάρικα πουλιά:

Ποιό δρόμο ακολουθούνε;

– Πιάνουν τους χτύπους της καρδιάς,

εσένα για να βρούνε…

13

… Ρώτησα τον ουρανό:

Πότε, συννεφιάζει;

– Μόν’ όταν βλέπω μια ψυχή,

να βαριαναστενάζει…

… Ψυχή μου μη σε νοιάζει…

… Ποτέ δε συννεφιάζει…

14

Ρώτησα τον Έρωτα:

Πότε Ευτυχίαστέλνει;

– Όταν γελάει μια καρδιά,

στην αγκαλιά μου γέρνει…

15

.. Ρώτησα μια μάγισσα:

Αχ! Πώς να την μαγέψω;

– Μην είσαι τόσο βιαστικός,

τα ΟΧΙ της θα κλέψω…

16

… Ρώτησα τα μάτια μου:

Τι βρίσκουν στη θωριά της;

– Μία Θεά στο βάδισμα,

χρυσάφι στην καρδιά της…

17

… Ρώτησα τα χείλη μου:

Τι σιγοτραγουδάνε;

– Πάντοτε ερωτόλογα,

για ’κείνη π’ αγαπάνε…

18

… Ρώτησα τα χέρια μου:

Ποιά θέλουν ν’ αγκαλιάσουν;

– Μία και μοναδική

αλλοιώς θα με κρεμάσουν…

19

… Ρώτησα τις σκέψεις μου:

Τι βασανίζει τις σκέψεις τους;

– Μου απαντήσαν εν χορώ:

Δυό μάτια, δύο χείλη,

μία ψυχή, μία καρδιά.

Αχ! Να μην τελειώσει η βραδιά…

20

… Ρώτησα τα κύματα:

Γιατ’ είναι αγριεμένα;

– Αυτή που σ’ ορκιζότανε,

είναι σε χέρια ξένα…

21

… Ρώτησα τη θάλασσα:

Πού πάνε τα καράβια;

– Πάνε σε μέρη όμορφα,

για της καρδιάς τα χάδια…

22

… Ρώτησα την αμμουδιά:

Γιατ’ είναι λυπημένη;

– Έρχεται βαρυχειμωνιά

κι οι έρωτές μου, μακριά,

στα τζάκια ξαπλωμένοι.

23

… Ρώτησα ψαροκάικα:

Στα δίχτυα τί θα πιάσω;

– Δεν πιάνονται σε βρόχια οι καρδιές

κι οι έρωτες δε ζουν φυλακισμένοι.

Δε βρίσκονται σε δίχτυα αγκαλιές

και έρωτες ευτυχισμένοι.

24

… Μια ψαροπούλα ρώτησα:

Πού θάβρω μια γοργόνα;

– Έχει γοργόνες στη στεριά,

αρκεί ν’ ανοίξεις την καρδιά.

25

… Ρώτησα τον Αυγερινό:

Ποιό αστέρι να διαλέξω;

– Αυτό που έχεις στην καρδιά,

ερωτοδιαλαγμένο,

μ’ αγάπη φυλαγμένο.

26

… Ρώτησα τον Σείριο:

Λάμψη ποιός του χαρίζει;

– Τα μάτια της, το γέλιο της

κι ο έρωτας π’ ανθίζει.

27

… Ρώτησα τ’ άστρα της αυγής:

Ποιά θάν’ του έρωτά μου η μέρα;

– Δε μπαίνουν σε καλούπια οι έρωτες

και δεν δρομολογούνται.

Ποτέ δεν κάνουν σχεδιασμούς,

ποτέ δεν εξηγούνται

και δεν παρεξηγούνται…

28

… Ρώτησα τον ορίζοντα:

Τί κλείνει στη ματιά του;

– Τον έρωτα που έρχεται,

με τα χρυσά φτερά του.

29

… Ρώτησα την Πανσέληνο:

Ποιούς θέλει να φωτίσει;

– Αυτούς που ερωτεύονται

κι αυτόν που θ’ αγαπήσει.

30

… Ρώτησα την Πανσέληνο:

Ποιούς θέλει να φωτίσει;

– Τις διαδρομές του έρωτα

και στης ζωής τη βρύση,

για ’να γλυκό μεθύσι.

31

… Ρώτησα την Πανσέληνο:

Γιατ’ είναι χιλιοτραγουδισμένη;

– Συνθέτουν την παρέα μου,

πάντα οι ερωτευμένοι.

32

… Ρώτησα το Σιρόκο:

Ποίος άνεμος την πήρε;

– Ο Λίβας κι ο Μαΐστρος

και της ξενιτιάς ο οίστρος.

33

… Ρώτησα το Ζέφυρο:

Ποιός αέρας θα την φέρει;

– Ο Μπάτης και η Τραμουντάνα

και του Έρωτα τ’ αγέρι.

34

… Ρώτησα τον Τσάμικο:

Πού βρίσκει τέτοια λεβεντιά;

– Παίρνω της Ελλάδας χρώματα

και βάζω φτερούγες στην καρδιά.

35

… Ρώτησα τον Καλαματιανό:

Πού βρήκε τέτοια βήματα;

– Από αιώνων ομορφιές,

ψυχής ανδραγαθήματα.

36

… Ρώτησα τον Πεντοζάλη:

Που τραβούν τα ζάλα της;

– Στο Σήφη και στο Μανωλιό

και, στην κουζουλάδα της.

37

… Ρώτησα τον Κερκυραϊκό:

– Σε ποιά ρούγα θα την βρώ;

Χάνεται κάθε μέρα, σε βόλτες και χορό.

38

… Ρώτησα τον Τσιτσάνη:

Πού είναι η Αρχόντισσα;

– Να μπεί μέσ’ στην καρδιά σου,

εγώ με την πενιά μου φρόντισα.

39

… Ρώτησα τον Ζαμπέτα:

Πού θα την εύρω ξημερώματα;

– Στις Τζιτζιφιές, στο Φάληρο

και στης Ανατολής τα χρώματα.

40

… Ρώτησα τον Καζαντζίδη:

Γιατί πονάει η ανάσα του;

– Γι’ άπιστες γυναίκες φίλε,

το χάρο και τα λάσα του.

41

… Ρώτησα τον Όλυμπο:

Ποία Θεά λατρεύει;

– Η Αφροδίτη, η Αθηνά,

πανέμορφες κι οι δύο,

μα σαν τη δικιά σου τη Θεά,

δε βρίσκεις ομορφότερη, ούτε και στο μαντείο.

42

… Ρώτησα την Κάλυμνο:

Πού πάν’ οι σφουγγαράδες;

– Χρυσάφια για να φέρουνε,

στις όμορφες κυράδες.

43

… Ρώτησα την κιθάρα μου:

Για ποιόν, ακομπανιάρει;

– Γι’ αυτήν που σου κουρντίζει την καρδιά,

τον Ήλιο, το Φεγγάρι.

44

… Ρώτησα ένα βιολί:

Γιατί η φωνή του, σε μαγεύει;

– Είναι οι δοξαριές του έρωτα,

που την καρδούλα του γυρεύει.

45

… Ρώτησα έν’ ακκορντεόν:

Γιατί ανοιγοκλείνει;

– Βγάζω από τα σπλάχνα μου

καημούς

και τραγουδώ για εκείνη.

46

… Ρώτησα ένα πιάνο κλασσικό:

Τα πλήκτρα σου τι παίζουν;

– Σονάτες, σόλο, ποτ – πουρί,

στου παραδείσου το ουρί.

47

… Ρώτησα ένα τριαντάφυλλο:

Την ευωδιά, πού στέλνεις;

– Σε μιά επίγεια ομορφιά,

που ζεις να τη λατρεύεις.

48

… Ρώτησα ένα γαρύφαλλο:

Πού στέλνεις τ’ άρωμά σου;

– Σε μια καρδούλα αγόρι μου,

που λέει τ’ όνομά σου.

49

… Ρώτησα τη γαρδένια μου:

Γιατί μοσχοβολάει;

– Μου είπε με χαμόγελο,

έρωτες κουβαλάει,

με πάθος τους κολάει…

50

… Ρώτησα τη Μεγαλόνησο:

Γιατί απ’ άκρη σ’ άκρου ακούγονται,

Λύρα και Λαούτο;

– Γιάντα με τσικουδιά και κοντηλιές,

γλεντάς στο κόσμο ετούτο.

51

… Ρώτησα και στα Χανιά:

Ο Σήφης μου ποιά θέλει;

– Μελαχρινή απ’ τα Σφακιά,

ξανθιά απ’ το Καστέλι.

52

… Ρώτησα στο Ρέθυμνο:

Ποιόν άντρα θέλει το Καλιώ;

– Θέλει λυράρη όμορφο

και Ανωγειανό.

53

… Ρώτησα στο Ηράκλειο:

Γιάντα βαρούνε μπαλωθιές;

– Του Καζαντζάκη γράμματα

και του Ελ-Γκρέκο οι ζωγραφιές.

54

… Ρώτησα στο Λασίθι:

Γιάντα πονώ μέσα στα στήθη;

– Σε χτύπησε ο έρωτας γερά

και στη Σητεία έχουνε χαρά.

55

… Ρώτησα, ξαναρώτησα,

τη σούστα ποιοί χορεύουν;

– Οι αετοί κι οι πέρδικες,

τη φύση να μαγεύουν.

56

…Ρώτησα μια Γερακίνα:

Γιατί ψηλά πετάει;

– Του έρωτα η ομορφιά,

πάντα εκεί με πάει.

57

… Ρώτησα τον Αετό:

Πώς βλέπεις τον κόσμο από ψηλά;

– Σήμερα, πολύ όμορφο και λαμπερό,

ερωτεύτηκα για πρώτη μου φορά.

58

… Ρώτησα μια περιστέρα:

Πώς περνάς τη μέρα;

– Πάντοτε με το ταίρι μου,

τ’ όμορφο περιστέρι μου.

59

… Ρώτησα τ’ αηδόνι την αυγή:

Πώς γλυκοκελαδάει;

– Γιατ’ η αγάπη μου η γλυκιά,

χαρές μου κουβαλάει.

60

… Ρώτησα ένα παγώνι:

Τόσο πολύ, γιατί φουσκώνει;

– Να δείξω στην αγάπη μου,

πόσο με χαλαρώνει.

61

… Ρώτησα μια καρδερίνα:

Πόσο κάνεις Καλαμάτα – Αθήνα;

– Μόνη μου, θέλω ένα μήνα,

με την αγάπη μου, μισή ώρα, σφήνα!!

62

… Ρώτησα το κινητό μου:

Μηνύματα που στέλνει;

– Σε μιά καρδούλα όμορφη,

που με λαχτάρα περιμένει.

63

… Ρώτησα το κινητό μου:

Πώς γράφεις τα μηνύματα;

– Με του μυαλού σου το στυλό

και της καρδιάς σου τα σκιρτήματα.

64

… Ρώτησα το κινητό μου:

Κάθε πότε στέλνεις μήνυμα;

– Κάθε στιγμή, κάθε λεπτό,

σε μια καρδούλα π’ αγαπώ.

65

… Ρώτησα το κινητό μου:

Γιατί μήνυμα, στέλνει μόνο εσένα;

– Στέλνω τα αισθήματά σου

και τους χτύπους της καρδιάς σου,

ερωτοχρωματισμένα.

66

… Ρώτησα το κινητό μου:

Πού βρίσκει τηλεχρώματα;

– Μ’ εμπνέει ο έρωτάς σου,

τα γλυκοξημερώματα.

67

… Ρώτησα το κινητό μου:

Μήπως μου κουράζεται.

– Για ένα πρόσωπο που αξίζει

– της ψυχής σου το στολίδι –

Μήνυμα δεν αναβάλλεται.

68

… Ρώτησα τ’ αεροπλάνο:

Πότε προσγειώνεται;

– Κάθε που ο έρωτάς σου,

θα απογειώνεται.

69

… Ρώτησα ένα λιμάνι:

Τι καράβια δέχεται;

– Του έρωτά σου το καράβι,

απ’ τις θύελλες μη βρέχεται.

70

… Ρώτησα κάποιο λιμάνι:

Ποιές οι ιστορίες σου;

– Κοίταξε τον έρωτά σου,

δείξε τις λατρείες σου

και τις επιθυμίες σου.

71

… Ρώτησα τον αντιβραχίωνα:

Τι στέκεται ακίνητος;

– Φυλάω τα πλεούμενα

και όσους μ’ εμπιστεύονται.

Επάνω εις τη ράχη μου,

χιλιάδες ερωτεύονται.

72

… Ρώτησα την Άλγεβρα:

Ακόμη δεν κουράστηκες, με πράξεις κι αριθμούς;

– Γνωρίζεις αν κοπιάζει ερωτευμένων,

ποτέ η καρδιά κι ο νούς;

73

… Ρώτησα την πρόσθεση:

Ποιά πρόσθεση της πάει;

– Του έρωτα η πρόσθεση,

όσο κι αν τραβάει…

74

… Ρώτησα την αφαίρεση:

Τι θέλει ν’ αφαιρεί;

– Τα βάσανα απ’ τον έρωτα,

η αγάπη να χαρεί.

75

… Ρώτησα πολλαπλασιασμό:

Τι πολλαπλασιάζει;

– Τις χαρές στον έρωτα,

καρδιά μη συννεφιάζει…

76

… Ρώτησα τη διαίρεση:

Γιατί θέλει, να διαιρεί τα πάντα;

– Είμαι μιά πράξη χρήσιμη,

γι’ αυτό, κρατάω αγάντα.

Περικλείω όλες τις πράξεις μέσα μου,

φροντίζω για την μπέσα μου.

77

… Ρώτησα τη Μουσική:

Τι θέλει από το στίχο;

– Νάχει καρδιάς σκιρτήματα

και του έρωτα τον ήχο.

78

… Ρώτησα το πεντάγραμμο:

Ποιοί θέλει να του γράφουν;

– Ερωτευμένοι μουσικοί!!

Να λάμπουνε οι νότες μου,

χρώμα και μύρο νάχουν.

79

… Ρώτησα τα φθογγόσημα:

Πότε γλυκολαλούνε;

– Στον έρωτα και στη ζωή,

για όσους, νωρίς τα βρούνε…

80

… Ρώτησα το τρένο της γραμμής:

Γιατί τρίζουν οι ράγες του;

– Επειδή αιώνες τώρα κουβαλώ,

έρωτες, Αγάπες, Όνειρα

και διαλαλούν, χαρές και χάρες μου.

81

… Ρώτησα ένα λεωφορείο:

Στη ζωή του, πόσες έχει κάνει διαδρομές;

– Όταν είχα ερωτευμένους,

τις μετρούσα, εκδρομές.

82

… Ρώτησα μια μερσεντές:

Τί μνήμες κουβαλάει;

– Λογής – λογής προβλήματα, χαρές,

μ’ αν μεταφέρω ανέραστους, τότε με χαλάει.

83

… Ρώτησα ένα μαύρο τζίπ:

Γιατ’ είσαι σαν κοράκι;

– Μη με θωρείς περήφανο, ψηλό,

πίνω κι εγώ φαρμάκι.

84

… Ρώτησα μιά λεμονιά:

Κυρά μ’ γιατί ευωδιάζεις;

– Θα σ’ απαντήσει ο έρωτας

και τ’ άνθη, αν διαβάζεις.

85

… Ρώτησα και τη χαρά:

Γιατ’ είσαι πάντα χαρούμενη

και πάντα ευτυχισμένη;

– Με κουβαλούν στις πλάτες τους

όλοι οι ερωτευμένοι.

86

… Ρώτησα μια μέρα την Ελπίδα:

Πάντα ελπίζεις, υπομένεις κι επιμένεις;

– Εμένα αν δεν έχεις συντροφιά,

τίποτα καλό μην περιμένεις.

87

… Ρώτησα τα όνειρα:

Εσείς, πάντα καλό μας κάνετε;

– Αρκεί τους εφιάλτες της ζωής,

μην επαναλαμβάνεται.

88

… Ρώτησα τα θαύματα:

Είναι ορατά, σε όλους τους ανθρώπους;

– Σ’ όποιον πιστεύει με καρδιά,

έχουμ’ εμείς τους τρόπους.

89

… Ρώτησα το ραδιόφωνο:

Γιατί εκπέμπεις χάλι;

– Άλλαξε αμέσως σταθμό

ή άλλαξε κεφάλι.

90

… Ρώτησα το διαδίχτυο:

Γιατί, νέφη, σκοτάδια, σαπίλα, διαφθορά;

– Ανθρώπων δημιούργημα κι εγώ…

Από υπηρέτης σας, προαγωγός, εδώ είν’ η διαφορά.

91

… Ρώτησα τηλεόραση:

TV, τί στέλνεις μέσ’ στα σπίτια;

– Με το τηλεκοντρόλ με πολεμάς,

όλα τα όμορφα, πνευματικά, κρατάς,

μου καταργείς, της αποχαύνωσης τα δίχτυα.

92

… Ρώτησα μια μέρα το Θεό:

Ποιό είναι στη ζωή, χρήσιμο χάπι;

– Ο έρωτας, μα αποτελεσματικότερο,

είναι η Αγάπη.

93

… Ρώτησα ένα βράδυ την Αγάπη:

Ποιούς ανθρώπους ν’ αγαπώ

και ποι’ άλλα πράγματα;

– Ό,τι σου χάρισε ο Θεός,

δεν θέλει ανταλλάγματα…

Πάντα να λές τη λέξη, σ’ αγαπώ.

94

… Ρώτησα την Παναγιά:

Πώς θα την ευχαριστήσω;

– Όταν τραβάς προς τα εμπρός,

μα, να γυρίζεις μάτια και μυαλό,

λιγάκι προς τα πίσω…

95

… Ρώτησα το έλατο:

Γιατί έμεινε στο δάσος μόνο του;

– Εμπόδιο ήταν η παρέα μου στον άνθρωπο

και ήθελε ν’ αυξήσει, τον αύλιο χώρο του.

96

… Ρώτησα μία πηγή,

στο δάσος το καμμένο:

Γιατί πηγούλα στέρεψες;

–Οι άνθρωποι, γουστάρουν εμφιαλωμένο.

97

Ρώτησα ένα πρωινό τα νιάτα:

Πού τρέχουν, για να φθάσουν;

– Για να χορτάσουν τη ζωή, μήπως και δεν προφθάσουν…

Κι ήλθε ηλιοβασίλεμα, πρόσωπα γερασμένα…

Αχ! Πως περνάει ο καιρός, τίποτα, χορτασμένα.

98

… Ρώτησα τον Έρωτα:

Ποιός έρωτας μετράει;

– Αυτός που ανοίγει τα φτερά

και ομορφιές σκορπάει…

99

…Ρώτησα τον Έρωτα:

Ποιός έρωτας πεθαίνει;

– Αυτός που φυλακίσθηκε

κι η αγάπη δεν του βγαίνει…

100

… Ρώτησα τον Έρωτα:

Ποιός έρως σ’ ανασταίνει;

– Αυτός που ελπίζει κι αγαπά,

κακία δεν του βγαίνει…

101

… Ρώτησα τον έρωτα:

Ποιός έρως σ’ ανασταίνει;

– Αυτός που λέει αλήθεια

και όχι παραμύθια.

Αυτός πού ’ναι πιστός

και όχι καθεστώς.

102

… Ρώτησα το δημοτικό τραγούδι:

Που βρίσκει τέτοια λάμψη και αλήθεια;

– Από τη φύση, τη ζωή, επήρα φώς

και από γνήσιες καρδιές, που χόρευαν σε στήθεια.

103

… Ρώτησα το ρεμπέτικο:

Γιατί ψυχαγωγεί και μερακλώνει:

– Του λαού το γόητρο και το φιλότιμο,

με μένανε ψηλώνει.

104

… Ρώτησα τραγούδι λαϊκό:

Γιατί, σ’ αγκαλιάζει ο κόσμος;

– Του μιλάω, στην καρδιά και στο μυαλό,

με θεωρεί πάντα, φίλο του πιστό.

Του τραγουδάω, τους καημούς, τους έρωτες,

τα βάσανα και πίκρες αφανέρωτες.

Του μιλώ για ξενιτιά, για αδικίες,

για ομορφιές, παλιές και ξεχασμένες συνοικίες.

105

… Ρώτησα τον ζεϊμπέκικο:

Γιατί σ’ έχουν, για τον πιό προσωπικό χορό;

– Επειδή ο χορευτής αυτοσχεδιάζει,

εκτονώνεται και συνομιλεί με το Θεό.

106

… Ρώτησα τον πόλεμο:

Γιατί μισεί τον άνθρωπο και τη ζωή;

– Είμ’ εργαλείο, στα χέρια ισχυρών,

χωρίς εμένα, δεν θάχαν κάνει προκοπή.

107

… Ρώτησα την Ειρήνη:

Γιατί οι εξουσίες, την παραβιάζουν;

– Είναι τόσο ανίκανοι ηγέτες,

που τον άνθρωπο, μόνο με πολέμους εξουσιάζουν.

108

… Ρώτησα μια μελωδία:

Πώς βάζεις τις νότες στη σειρά;

– Αντιγράφω απλά, του συνθέτη,

τον προβληματισμό, τον πόνο, τη χαρά.

109

… Ρώτησα ένα στίχο:

Πώς μέσα σε δυό αράδες, γράφεις ιστορία;

– Πότε γίνεται πολύ όμορφα, απλά,

τις περισσότερες φορές άσχημα, με πολύ μπλά – μπλά.

110

… Ρώτησα ένα ρυθμό:

Πώς βρίσκεις στις νότες, το ρυθμό σου;

– Στο πεντάγραμμο βάζουν ψυχή,

χρώμα, συναίσθημα, βροντές, βροχή.

Δημιουργοί, με τάλαντο συνθέτες,

των φθογγοσήμων στρατηγοί,

των ήχων οι ηγέτες…

111

… Ρώτησα την Ιστορία:

Γιατί πιστεύουμε, ότι σε γράφουν

πάντα οι λαοί;

– Άφησαν από αιώνες τώρα

να πλανάται στον αέρα:

Κυρίαρχος είν’ ο λαός,

πάντοτε αποφασίζει αυτός…

Την ιστορία, διαμορφώνουν

οι εξουσίες κι οι αρχηγοί.

Γι’ αυτό μένουν πάντα έξω,

οι ουσίες κι οι λαοί…

– Έτσι τους υπαγορεύει το συμφέρον,

όποιος δεν γνωρίζει παρελθόν,

δεν θα έχει βέβαιο, μέλλον…

112

… Ρώτησα τη μάνα μου:

Γιατί με γέννησες αιθεροβάμονα;

– Μ’ ένα κοκοράτο του Πώλ, στα Λάγκουνα

Είχα να τελειώσω τις δουλειές, πελάγωνα.

– Παιδάκι μου αιθεροβάμων είσαι γεννημένος

και πιστεύω ότι είσ’ ευτυχισμένος.

– Νομίζω έχεις δίκιο βρε μητέρα

– με την ύλη, για την ύλη-

δεν θα μου περνούσε η μέρα…