295
… Το φωτοστέφανο της αγρύπνιας σου
αρωματίζει ορίζοντες
καλλιμάρμαρων και καλλίγραμμων
φαντασιώσεων…
296
… Είναι όνειρο γλυκό τα μάτια σου,
στον παράδεισο οδηγούν τα σκαλοπάτια σου.
Είναι βάλσαμο κι ελπίδα τα δυό χείλη σου,
την ομορφιά της γης κλείνει το παραθύρι σου…
297
… Σαν χόρευες, τραγούδαγες,
γελούσαν οι αγγέλοι.
Σαν άνοιγες χρυσά φτερά
κι οι πίκρες στάζαν μέλι…
298
… Σαν μπόλιαζες τις ξόβεργες,
γελούσανε οι μήνες.
Σαν άνοιγες τις αγκαλιές,
ανθίζανε οι μνήμες…
299
… Κλείνεις στα μάτια έρωτες,
μεσ’ στην καρδιά αγάπες,
στα χείλη τ’ Ανοιξιάτικα,
του Παραδείσου στράτες…
300
… Κόρη τ’ ονείρου
Μαγιάτικου μύρου,
γελάς και γλεντάω,
χορεύεις, πετάω…
301
… Στο πρόσωπό σου θάλασσες,
στα χέρια σου οι κάμποι
και στα ξανθά σου τα μαλλιά,
ήλιος χρυσός που λάμπει…
… Πότιζες τη ζωή μου, με χιλιαρώματα,
άνθιζες την ψυχή μου, με χιλιαχρώματα…
303
… Έδιωχνες κάθε πίκρα μου,
γλύκαινες κάθε νύχτα μου,
πρόσεχες κάθε βήμα μου,
έπαιρνες κάθε κρίμα μου…
304
… Με λιανοτράγουδα,
γιάτρεψες την πληγή μου,
μ’ ουρανολούλουδα,
στόλιζες την αυλή μου…
305
… Την Άνοιξη θα καρτερώ,
μην έλθεις σαν λουλούδι.
Τα κρύα βράδια θ’ αγρυπνώ,
μην έλθεις σαν τραγούδι…
306
… Πάντα θα σε καρτερώ
κι ας ξέρω πως δεν θάρθεις.
Πάντοτε σ’ έχω φυλαχτό…
Ποτέ δεν θα το μάθεις…
307
… Αρχάγγελε που φτερουγάς
πάνω απ’ τον Παρθενώνα,
ζωγράφισε τα μάτια της
σε μαρμαροκολώνα…
308
… Να τα θωρούνε τα πουλιά,
να γλυκοκελαϊδάνε,
να τα φιλούνε τα παιδιά,
να ερωτοφτερουγάνε…
309
… Τα μάτια σου:
Κοράλια ωκεανών,
διαμάντια και κολόνες ναών…
310
… Τα μάτια σου:
Πολύτιμοι λίθοι,
ανεκτίμητοι, σα γιαγιάς παραμύθι…
311
… Τα μάτια σου:
Οξυγόνο της φύσης,
μιλούν στην καρδιά μου, πριν ψιθυρίσεις…
312
… Τα μάτια σου:
Στις φλέβες μου αίμα,
μιλούν με αλήθειες, μισούνε το ψέμα…
313
… Τα μάτια σου:
Φτερούγες των αετών,
προσευχές και αγιάσματα μοναχών…
314
… Τα μάτια σου:
Κάμποι λουλουδιασμένοι,
πουλιά και ανθρώποι ευτυχισμένοι…
315
… Τα μάτια σου:
Δροσοπηγές και ποτάμια,
οάσεις ψυχών, αγάπης πλοκάμια…
316
… Τα μάτια σου:
Δύναμη και κουράγιο,
σε φουρτουνιασμένες καρδιές το μουράγιο…
317
… Κορίτσι Καλοκαιρινό,
πούχεις σπαθιά για μάτια,
μη μου ζητάς παλάτια,
είμαι μικρό και ορφανό.
Σου δίνω την καρδιά μου και τη φτωχή ψαριά μου.
318
… Κορίτσι Καλοκαιρινό,
στα κάλλη τα γυμνά σου,
μέσα στην αγκαλιά σου,
κρύψε με ν’ αποκοιμηθώ.
Η νύχτα θα με νοιώσει, ποτέ μη ξημερώσει…
319
… Κορίτσι Καλοκαιρινό,
άνοιξε τα φτερά μου,
Άγγελε κι Έρωτά μου,
σ’ έχω Θεό και Ουρανό.
Κοιμάσαι στην καρδιά μου, παλάτι στα όνειρά μου…
320
… Θα πάρω τη θάλασσ’ αγκαλιά.
Τα βότσαλα, την αμμουδιά, στους ώμους.
Θα σου κεντήσω με αστέρια τα μαλλιά.
Θ’ αλλάξω αγάπη μου και της ζωής τους δρόμους…
321
… Φεγγαρολούλουδα κι αγκαλιές,
τραγούδια όμορφα, φιλιά, ακρογιαλιές.
Φεγγαρολούλουδα κι ομορφιές,
τραγούδια, αρώματα,
ανοιχτές αγκαλιές…
322
.. Είσαι η ζωή μου και η ανάσα μου.
Τα όνειρά μου, κάθε χαρά μου.
Καρδιά μου, ψυχή μου,
είσαι η ζωή μου.
Μύθος και ιστορία μου,
είσ’ η λατρεία μου…
323
… Είσαι η ζωή μου και η αγρύπνια μου.
Αγάπης τραγούδι, Μάη λουλούδι.
Καρδιά μου, ψυχή μου,
είσαι η ζωή μου.
Μύθος και ιστορία μου,
είσ’ η λατρεία μου…
324
… Είχες γαρδένια στα μαλλιά
και στο λαιμό μαντήλι.
Ατέλειωτα ζητούσες τα φιλιά,
στα μάτια, στα θερμά σου χείλη…
325
… Θα πάρει η αγάπη ουρανούς
κι η ομορφιά τ’ αστέρια.
Πελάγη και ωκεανούς,
τα δυνατά σου χέρια…
326
… Στα μάρμαρα της εκκλησιάς,
σκάλισα την αγάπη
και νυφικό της φόρεσα με άνθη λεμονιάς.
Λάμπει, μοσχοβολάει, το ταίρι της ζητάει.
Λάμπει, μοσχοβολάει, τα σύννεφα ρωτάει…
327
… Μονάχος στην ακρογιαλιά,
παρέα μου το κύμα.
Παίρνω μελάνι απ’ την καρδιά,
για να σου γράψω ποίημα…
328
… Τα μάτια σου, ο ορίζοντας,
πλεούμενο τα χείλη.
Μύρο και λάδι οι θύμησες,
σ’ ακοίμητο καντήλι…
329
… Παντού υπάρχεις σαν ευχή,
στο κύμα, στον καημό μου.
Στην αμμουδιά, στον ουρανό
κι όνειρο, στ’ όνειρό μου…
330
… Σαν πρωινό, σαν λιόγερμα, σαν βράδυ,
του Απριλιού χαμόγελα
και του Μαγιού το χάδι…
331
… Σαν Πασχαλιά, σαν βάλσαμο, σαν μύρο,
της ομορφιάς αγκάλιασμα,
στο σώμα σου τριγύρω…
332
… Σαν τα κορμιά που λιώνουν απ’ τον πόθο
και στου μυαλού τη φυλακή,
έτσι εγώ σε νοιώθω…
333
… Σαν αμμουδιά, σαν έρωτες στο κύμα,
σαν μια γωνιά φιλόξενη,
για θύτη και για θύμα…
334
… Ήλθες στη μοναξιά μου κι άστραψες,
έγινες Θεός, γιορτάσι, γλεντοκόπι.
Ήλθες στην καρδιά μου κι έδωσες,
για πάντα φως κι ανθίσαν όλοι οι τόποι…
335
… Δώς μου τα χίλια χέρια σου,
σφιχτά να με κρατάνε,
τα φλογερά τα χείλη σου,
να με γλυκοφιλάνε…
336
… Δώς μου τα χίλια μάτια σου,
μαζί σου να διαβαίνω,
το γέλιο σου, τα λόγια σου,
ζωή να μη χορταίνω…
337
… Οι αναμνήσεις μας,
γλυκαίνουν τη ζωή, κάνουν το δάκρυ, χάδι.
Βάλσαμο είναι στις πληγές,
αστέρια και γλυκόλογα το βράδυ…
338
… Μιά ζωή μου χάρισες και έγινε λουλούδι,
δυό καρδιές μου δάνεισες, τις έκανα τραγούδι.
Τρείς χαρές μου έδωσες, να βάλω προσκεφάλι,
χίλιες γιορτές η αγάπη σου και σε γιορτάζω πάλι…
339
… Είσαι γιορτάσι και γλυκό τραγούδισμα,
μεσ’ στο λιοπύρι, δροσερό νεράκι.
Στη σκέψη μας, ερωτικό τιτίβισμα,
που μας γλυκαίνει, κάθε πόνο και φαρμάκι…
340
… Στείλε καρδιά μου την αυγή,
στου νου το μπαλκονάκι,
να την φορέσει η νυχτιά
και το κρυφό μεράκι…
341
… Στείλ’ ουρανέ μουτα φτερά,
ψηλά για να πετάξουμε,
με γέλιο και την ομορφιά,
το κόσμο να χορτάσουμε…
342
… Στείλε καρδιά μου τις πληγές,
με το χελιδονάκι,
να τις γιατρέψει η Άνοιξη
και το Καλοκαιράκι…
343
… Γλέντα στο φως τ’ Αυγερινού,
να σε χαϊδεύει η Πούλια.
Τρέξε στα μαγικά του νού,
με τα θαλασσοπούλια…
344
… Διώξε του νου τα σύννεφα,
τα λάθη της καρδιάς σου
και της ζωής τα σύνεργα,
κλείσε στην αγκαλιά σου…
345
… Του ήλιου κλωνάρι μου,
γιούσερ, μαργαριτάρι μου…
346
… Μη λησμονάς τους δρόμους της καρδιάς,
που είναι με αστέρια ανεξίτηλα ντυμένοι,
μη λησμονάς τη φλόγα της ματιάς,
που είναι με τον έρωτα, σφιχτά αγκαλιασμένη.
347
… Δε θέλει ο έρωτας, αναβολές και ψέματα,
ούτε ινάτια πισωγυρίσματα,
θέλει να γράφει της καρδιάς τα νεύματα
κι όλα της φύσης τα γλυκά χαρίσματα…
348
… Μη λησμονάς τους δρόμους τ’ ουρανού,
που είναι με χιλιόμορφες αγάπες στολισμένοι,
μη λησμονάς τις τρέλες του μυαλού,
έτσι που κάνουν την καρδιά ευτυχισμένη…
349
… Έκανες καράβι τους λυγμούς σου
τα δάκρυα σου, λιμάνι κι ουρανό,
έπλεξες φτερούγες τους καημούς σου,
τον πόνο σου, γοργόφτερο αετό…
350
… Αγαπημένη, σα βροχή,
κάθησες στα φτερά μου,
λουλούδιασες την προσμονή
και τα θολά όνειρά μου…
351
… Κάθησα το πρωί, να σου γράψω τραγούδι,
σε σταυροδρόμι λουλουδιασμένο.
Κάθησα να σκαλίσω απόψε λουλούδι,
σε μονοπάτι χορταριασμένο…
352
… Η μοναξιά δεν έχει φως
κι η συννεφιά αστέρια
και στης καρδιάς το καθεστώς,
δεν κυβερνούν τεφτέρια…
353
… Μην κλαις για περασμένα,
για λάθη κι αμαρτίες.
Να κλαις για τις αιτίες
κι όλα τα ξεχασμένα…
354
… Έλα στο νησί μωρό μου,
να σε κάνω σύντροφό μου.
Θα σε μάθω πως ψαρεύουν
και οι άντρες πως γιατρεύουν…
355
… Έλα στο νησί μωρό μου,
να γλυκάνεις τον καημό μου.
Θα σε παίρνω στα ξενύχτια
και στου έρωτα τα δίχτυα…
356
… Ζήσε σήμερα με πάθος,
μη μετανιώσεις, αν θα γίνει λάθος.
Αν, θα ξυπνήσεις πάλι την αυγή,
σε ποιο λιμάνι θάχεις βγει;
357
… Ήθελα να ζήσω τρεις ζωές,
την πρώτη, για να σε γνωρίσω,
τη δεύτερη για χάρη σου,
την τρίτη, να σ’ ευχαριστήσω…
358
… Μα τρείς ζωές δε φθάνουνε
και ούτ’ είκοσι δύο,
γιατ’ είσαι ανεξερεύνητη
και θέλω, χίλιες δύο…
359
… Όρκους δε θέλει η αγάπη,
συγχωρεί όλα τα λάθη.
Σβήνει πίκρες κι αμαρτίες
και σου δίνει ευκαιρίες…
360
… Χρυσό στεφάνι της ζωής,
ο έρωτας φοράει.
Τους θησαυρούς όλης της γης,
με τα φτερά του κουβαλάει…
361
… Έβγαλαν τον έρωτα σεργιάνι,
στους δρόμους, στα λιμάνια, στις πλατείες.
Λουλούδιασαν οι γειτονιές,
τ’ αγόρια και οι κοπελιές,
οι γέροι, τα χωριά κι οι πολιτείες…
362
… Ο έρωτας είναι χαρά,
το κάλλος και η ομορφιά,
το χάδι στη ζωή μας.
Δε θέλει ο έρωτας σχολειά,
έτσι φροντίζει από παλιά,
στα ουράνια ν’ ανεβάζει την ψυχή μας.
363
… Δε μένω σ’ άλλα ψέματα,
ούτε σ’ εγωισμούς.
Κάνει η ζωή μας νεύματα,
για μαγικούς σταθμούς.
Δε μένω σ’ άλλα ψέματα,
ας ταξιδέψει ο νούς…
364
… Έρχεται Σαββατόβραδο,
γινόμαστε παιδιά.
Μακριά από τις πίκρες μας
κι από τις κρύες νύχτες μας.
Έρχεται Σαββατόβραδο,
γλυκαίνει κι η καρδιά…
365
… Η αγάπη μας, δεν κλείνεται σε στιγμές,
σε ώρες, σε χρόνους…
Τρέχει παντού και για πάντα,
στις θάλασσες και στα δάση,
σ’ ένα μικρό δωμάτιο,
αλλά και στο σύμπαν…
366
… Μ’ ένα ολόλευκο περιστέρι,
σου στέλνω τη σκέψη μου…
Στη γειτονιά σου θαρθώ,
ίσως απόψε μεσάνυχτα,
με συντροφιά το φεγγάρι θαρθώ…
367
… Με κόκκινο κρασί, θα κεράσω τις αναμνήσεις μας,
για να μεθύσουν τα παραμύθια μας
και τ’ απόβραδα…
368
… Στην κάψα του Καλοκαιριού
και στην ψυχή του αγοριού,
οι πόθοι κυβερνούσαν.
Γοργόνες στην ακρογιαλιά,
καυτά κορμιά, καυτά φιλιά,
λίγη δροσιά ζητούσαν…
369
… Ο χρόνος νάταν Καλοκαίρι,
τ’ αγόρι νεράκι δροσερό
κι ο έρωτας να φύλαγε καρτέρι,
να τουφεκίσει τον καιρό…
370
… Δε θέλει η ζωή λογαριασμούς,
ούτε αχ! Βαχ! Κι αφορισμούς.
Θέλει χαρές και ομορφιές να δίνεις
και τους χυμούς της, κάθε στιγμή να πίνεις…
371
… Μα δε σβήνουν του κορμιού τα πάθη
και του έρωτα οι ομορφιές.
Μας γλυκαίνουν της ζωής τα λάθη,
όλες οι κρυφές μας οι στιγμές…
372
… Δε θέλει ινάτια η ζωή,
ούτε και ιστορίες.
Θέλει αγάπες κι έρωτες
και νύχτες αξημέρωτες
και στα κορμιά, αμαρτίες…
373
… Αστέρι, αστεράκι μου,
λευκό περιστεράκι μου,
με τα γλυκά σου τα φιλιά,
φέρε μου πάλι τη χαρά…
374
… Λουλούδι, λουλουδάκι μου,
μπαχτσέ περιβολάκι μου,
η ομορφιά σου, η ευωδιά,
θα μου σκλαβώσει την καρδιά…
375
… Το σ’ αγαπώ, δεν είν’ απλά,
πάθη κι αέρας.
Το σ’ αγαπώ, είν’ μαγικά,
λόγια βεγγιέρας…
Το σ’ αγαπώ, δεν είν’ κρασί,
που πίνουν όλοι.
Το σ’ αγαπώ, είν’ η ζωή,
στης γης το περιβόλι…
376
… Μ’ έρωτες, Χειμώνες, Καλοκαίρια,
στις Εαρινές μας εποχές.
Θα καίνε της καρδιάς τα αγιοκέρια,
μέσα στης αγάπης μας τις ομορφιές…
377
… Η ομορφιά σου δε χωράει
σε καδράκια και κορνίζες
κι η φωτιά σου ξαγρυπνάει
τα μπαλκόνια, τις μαρκίζες…
378
… Τρέλα μου, τρέλα μου,
τρέλα, μαγεία μου,
γίνε απόψε σκιά μου.
Φίλα με, φίλα με, λιώσε με, φίλα με,
γίνε απόψε η χαρά μου…
… Η ματιά σου κομματιάζει,
λιώνει, σβήνει κι ανασταίνει,
ο ερωτάς σου ο ξενύχτης,
ταξιδεύει και τρελαίνει…
379
… Η γυναίκα, είναι της φύσης το χαμόγελο,
η γυναίκα, είναι το πιό ωραίο όνειρο…
380
… Θεέ μου, είχα οδηγό,
εσένα και τη φύση.
Σε όλα τα προβλήματα,
ο έρωτας και η αγάπη,
έδιναν πάντα λύση…
381
… Τρέχω μια νύχτα βροχερή,
θα γίνω ο κεραυνός σου
και θα σου γράφω με φωτιές,
πως είμαι ο σύντροφός σου…
382
… Από τα σκοτεινά θα σε προσέχω,
τριαντάφυλλο, στο στήθος μου θα σ’ έχω…
383
… Όταν γελάς, χαρούμενες ανθίζουν οι ημέρες,
μοσχοβολούν οι γειτονιές,
κρυφοχτυπάνε οι καρδιές,
παίρνουν ρεπό τα βάσανα και οι αγάπες βέρες,
Όταν γελάς…
Όταν μιλάς…
Όταν μας γλυκοτραγουδάς…
384
… Ο έρωτας δεν έχει σύνορα,
δεν κάνει διακρίσεις.
Όταν τον αντικρύσεις,
θ’ αλλάξεις την περπατησιά
και με χαντρούλα θαλασσιά,
θα τον ακολουθήσεις…
385
… Στα μάτια σου τριαντάφυλλα
και στην ψυχή ανεμώνες,
γλυκαίνεις τους Χειμώνες,
τ’ αστέρια παίρνεις αγκαλιά.
Πουλιά σου κελαϊδάνε
κι οι νέοι καρτεράνε,
να σου χαϊδέψουν τα μαλλιά…
386
… Στα χείλη σου τα βότανα,
που την καρδιά ’μερώνουν,
τις νύχτες ξημερώνουν,
τα χρώματα έχεις συντροφιά.
Αετοί, σε σεργιανάνε,
στον ουρανό σε πάνε
και χάνεσαι στη συννεφιά…
387
… Στόλισα με τα ξανθά μαλλιά σου, την ακρογιαλιά,
τα γαλανά σου μάτια, κάνω ουρανό μου.
Σκάλισα με τα καυτά φιλιά σου, άλλη μια καρδιά,
μη σταματήσ’ η πρώτη και χάσω τ’ όνειρό μου…
388
… Έκανα και τα ολόλευκα φτερά σου, φορεσιά,
τα βιολετιά χειλάκια σου, πυξίδα.
Πέταξα με τη γλυκιά μορφή σου, στα νησιά,
μη συναντήσω τη χαμένη μου ελπίδα…
389
… Πρωί και βράδυ καρτερώ,
γράφω τα βήματά σου.
Θέλω δυό λόγια να σου πώ,
στα μάτια σου να καρφωθώ,
να κλέψω τα φιλιά σου.
Τριαντάφυλλο, μικρό μου,
κοιμάσαι στ’ όνειρό μου…
390
… Παίρνω το χρώμα τ’ ουρανού,
το φως απ’ τη ματιά σου,
τους χτύπους της καρδιάς σου…
391
… Τα χέρια σου, σφιχτόδεσαν τα λάθη μου,
λευτέρωσαν το κορμί μου,
μίλησαν για τα πάθη μου
και σφράγισαν τη ζωή μου…
392
… Τα βρόχια σου, μαζέψανε τις νύχτες μου,
τις σκέψεις μου, τις έβαλαν σε στοίχο,
διώξαν μακριά τις πίκρες μου
κι ακούω πάντα, μιάς καρδιάς τον ήχο…
393
… Τα μάτια σου, χρωμάτισαν τις θάλασσες,
βράχους, πελάγη, ωκεανούς,
γλαρόνια και καράβια
κι όλους τους ουρανούς…
394
… Τα χείλη σου, την κόλαση κομμάτιασαν,
τη βούλιαξαν, την πάτησαν,
άνοιξαν τα φτερά μου
και την ψυχή μου ανάστησαν…
395
… Δεν ποθώ το καλοφτιαγμένο
χυμώδες κορμί σου,
αλλά περισσότερο ποθώ,
της σκέψης σου τα χρώματα…
396
… Δεν ποθώ τα σαρκώδη
ηδονικά χείλη σου,
αλλά περισσότερο ποθώ,
του ήθους σου τ’ αρώματα…
397
… Δεν ποθώ τα προκλητικά στήθια σου,
αλλά περισσότερο ποθώ,
της ψυχής σου την ομορφιά και το κάλλος…
398
… Από τα βράχια αγνάντευε,
τα κύματα, τους γλάρους.
Με τη θωριά της μάγευε,
τα πέλαγα, τους φάρους…
399
… Από τα χείλη λάβωνε,
καράβια και τους ναύτες.
Με τη δροσιά της σκλάβωνε,
τ’ ορίζοντα τις στράτες…
400
… Τον ήχο από το γέλιο σου,
τ’ ονείρου μαξιλάρι.
τον πόνο από το δάκρυ σου,
ζωής προσκυνητάρι…
401
… Τα χρώματ’ απ’ τα μάτια σου,
της ρότας μου πυξίδες.
Οι φλόγες απ’ τα χάδια σου,
του ήλιου μου οι αχτίδες…
402
… Τον κόσμο από το γέλιο σου,
ζωής προσκυνητάρι.
Τη λάμψη από τα μάτια σου,
ακοίμητο λυχνάρι…
403
Δυό αστεράκια έσμιξαν,
το φως τους να ενώσουν
και διώξανε τα σύννεφα,
τον έρωτα να νοιώσουν…
404
… Ο έρωτας, δεν είναι η Άνοιξη
ή φλόγες τα μεσημέρια.
Δεν είν’ ο ήλιος, ο Αυγερινός,
η Πούλια με τ’ αστέρια.
Ο έρωτας, είναι φωτιά και πυρκαγιά…
Πρέπει να τον κρατάς, πολύ σφιχτά,
στα δυό σου χέρια…
Αν θα καείς και δεν πονάς,
τότε αγαπάς…
Όταν πονάς και λαχταράς,
τότε αγαπάς…
