ΜΟΥΣΙΚΗ
1
Η Μουσική σε αγαπά, φτάνει να την προσέχεις,
σ’ όλες τις δύσκολες στιγμές, φίλη πιστή θα έχεις.
2
Η Μουσική έχει συνέπεια, πειθώ, έχ’ ήθος,
μα είναι για τους τεμπέληδες; Όλ’ αυτά είναι μύθος.
3
Η Μουσική ’ναι θάλασσα, οι φθόγγοι της καράβια,
σε ταξιδεύουν σ’ ομορφιές, σ’ όλης της γης τα χάδια.
4
Η Μουσική ’ναι πυρκαγιά
που λιώνει τις ασχήμιες.
Άμα σβηστούν οι φλόγες της,
παγώνουν και οι μνήμες.
5
Η Μουσική είν’ η ζωή, ο ουρανός, ο ήλιος,
μ’ αν σταματήσει να ηχεί, δεν θα υπάρξει φίλος.
6
Η Μουσική είν’ η Ποίηση, είν’ η Λογοτεχνία,
η μόρφωση και η χαρά, είν’ η ψυχαγωγία.
7
Η Μουσική είναι ψυχή, παράπονο, κουράγιο,
είναι κερί στην Παναγιά, ψαλμός σε κάθε Άγιο.
8
Η Μουσική είναι προορισμός, είναι αφετηρία.
Γεωγραφία, Άλγεβρα, είναι και Ιστορία.
9
Η Μουσική
είναι αγάπη,
δύναμη και κουράγιο.
Του πονεμένου βάλσαμο,
και στη φουρτούνα μας
μουράγιο.
10
Η Μουσική
είν’ η Ελλάδα μας,
ο ήλιος τα νησιά μας.
Ο Πλάτων, ο Ηρόδοτος,
Ρίτσος, πανέμορφα χωριά μας.
11
Η Μουσική
είναι η μάνα γή,
που τα παιδιά της τρέφει.
Σαν την προσβάλεις άθελα,
μ’ αγάπη αυτή σου γνέφει.
12
Η Μουσική
είναι Ηφαίστειο,
πούχει φωτιά και λάβα.
Μητέρα του πολιτισμού,
κράτα ψηλά τη δάδα.
13
Η Μουσική
είναι η δύναμη,
για όλο τον κοσμάκη.
Σου δίνει πάντοτε χαρές,
γλυκαίνει το φαρμάκι.
14
Η Μουσική
είναι το φάρμακο
για γέρους και για νέους.
… Μωρά, γιαγιάδες, κοπελιές,
γι’ άσχημους κι ωραίους.
15
Η Μουσική
είναι πηγή,
τους νέους ξεδιψάει.
Αν πιείς με το κορίτσι σου,
σε ερωτοχτυπάει.
16
Η Μουσική
Θεόπεμπτη,
ορίζοντες στολίζει.
Η Μελπομένη η όμορφη,
την τέχνη μας προικίζει.
17
Η Μουσική
είναι καμβάς,
που η όμορφη κεντάει.
Το παληκάρι νοσταλγεί,
στα ουράνια να την πάει.
18
Η Μουσική
είναι μπαχτσές,
όμορφο περιβόλι.
Λουλούδια και μοσχοβολιές,
εδώ χωρούνε όλοι.
19
Η Μουσική
είναι χωριό,
ζεστό ψωμί και της ελιάς το λάδι.
Κρασί, παρέα, έρωτες
και όνειρα το βράδυ.
20
Η Μουσική
είναι η ομορφιά,
της Ελλάδας η ικμάδα.
Δήθεν, λαϊκίστικα ή κίτς,
τα ρίχνει στον Καιάδα.
21
Η Μουσική
είναι μάγισσα,
μαγεύει τους ανθρώπους.
Πότε σε κάνει, να γελάς, να κλαίς,
έχει αυτή τους τρόπους.
22
Η Μουσική
είναι συνέπεια,
ήθος και τιμιότης.
Πάντα αγαπά τον Άνθρωπο,
είν’ συντροφιά της νιότης.
23
Η Μουσική
είναι παιδί, έρωτας,
δάσκαλος, εκκλησία.
Ένας γοργόφτερος αετός,
της φύσης προστασία.
24
Η Μουσική
είν’ οι ποιητές,
οι Ερωδιοί,
τ’ αφεντικά, οι εργάτες.
Είναι του φεγγαριού το φώς
και της καρδιάς οι στράτες
25
Η Μουσική
είναι Ήπειρος, Νησιά,
Θράκη, Μακεδονία.
Μοριάς και Στεραιά,
Αιγαίο και Ιόνιο
και η Μικρά Ασία.
26
Η Μουσική
είναι όραμα,
πρότυπα και εικόνες.
Είναι παράδειγμα ζωής,
νικάει τους αιώνες.
27
Η Μουσική
είναι καρδιά,
αγάπη, ομορφάδα.
Νύχτα φεγγαροστόλιστη,
έρωτες με βαρκάδα.
28
Η Μουσική
είναι Εσπερινός,
Θεία Μυσταγωγία.
Είναι του Παραδείσου φώς,
Γλυκιά, Σεπτή, Αγία.
29
Η Μουσική
είναι ορατόριο,
Άριες, Συμφωνία.
Μπετόβεν, Μότσαρτ και Ραβέλ
του Σούμπερτ η αγωνία.
30
Η Μουσική
είναι θέατρο, Αρχαία Τραγωδία.
Πρόζα, επιθεώρηση,
του Αριστοφάνη κωμωδία.
31
Η Μουσική
είναι βουνοκορφές,
ποτάμια και λαγκάδια.
Όμορφη γειτονιά,
γλυκό του κουταλιού
και της γιαγιάς τα χάδια.
32
Η Μουσική
είναι ζωή, έρωτας,
πάθος και μεράκι.
Οξυγόνο, χρώματα, πουλιά,
Πηγές με δροσερό νεράκι.
33
Η Μουσική
είναι ο ουρανός,
ο ήλιος, η γή, τ’ αστέρια.
Οι εποχές, τα πρωινά,
βράδια και μεσημέρια.
34
Η Μουσική
είναι τα πουλιά,
οι γλάροι και τ’ αηδόνια.
Η ανθισμένη αμυγδαλιά,
της λεμονιάς τα κλώνια.
35
Η Μουσική
είναι φωλιά ζεστή,
σπηλιά με σταλαχτίτες.
Το πανηγύρι στο χωριό
και του έρωτα οι νύχτες.
36
Η Μουσική
είναι Αυγουστιάτικη
νύχτα με πανσέληνο.
Κάμποι ολάνθιστοι, νούφαρα,
τα Γιούρα κι η Σέριφο.
37
Η Μουσική
είναι ο Όλυμπος,
η Κρήτη, ο Ψηλορείτης.
Οι Αρχαίοι μας, ο Παρθενών,
Ο Γκάτσος, ο Ελύτης.
38
Η Μουσική
είναι σταρένιο ψωμί,
κρασί, μέλι και λάδι.
Παιδιών όνειρα, ανοιχτή αγκαλιά,
της φύσης μας το χάδι.
39
Η Μουσική
είναι ο Αττίκ
τ’ αηδόνι η Δανάη.
Σουγιούλ και Γούναρης,
στους ουρανούς σε πάει.
Η ΚΑΡΔΙΑ ΚΙ Ο ΕΡΩΤΑΣ
1
Ο έρωτας είναι κρασί, μπρούσκο, ξανθό, ρετσίνα
αν το γευτεί μία καρδιά, τρέχει σαν ελαφίνα
2
Ο έρωτας είναι ποτό, που το κορμί ζαλίζει,
άλλα υπαγορεύει η λογική κι άλλα η καρδιά ορίζει.
3
Ο έρωτας είναι κρασί, που την καρδιά μεθάει,
μα το νερώνουν δάκρυα κι η ζάλη της σκορπάει
4
Ο έρωτας έχει κλειδιά ν’ ανοίξει την καρδιά σου
και αν αυτή ναρκώθηκε, κλειδώνει τα όνειρά σου.
5
Έρωτά μου αρχάγγελε που σ’ έχω ουρανό μου,
δείξε μου ποιό είναι λογικό, έχασα το μυαλό μου.
6
Κιθάρα είναι η καρδιά κι ο έρωτας χορδές της
οι πόθοι γλυκοτραγουδούν, τις θεϊκές ωδές της.
7
Η καρδιά είναι βιολί, ο έρωτας δοξάρι,
οι μελωδίες σε μεθούν κι ο πόθος σ’ εξιτάρει.
8
Μελωδίες γράφει η καρδιά και ο έρωτας τους στίχους,
συνθέτουν τα τραγούδια τους, απ’ της ζωής τους ήχους.
9
Βιβλίο είναι η καρδιά κι ο έρωτας οι νότες,
που καταγράφουν ομορφιές κι ανοιγοκλείνουν πόρτες.
10
Αμμούδα είναι η καρδιά κι ο έρωτας το κύμα,
ο «θύτης» του παράδεισου είσαι ’συ
κι αυτή είναι το «θύμα»
11
Το πιάνο παίζει κλασσικά, δημοτικά ή τάγκο
κι έρωτας με την καρδιά, όλα τα κάνει μάμπο
12
Παίζει στο πιάνο διάφορα και τραγουδάει ο νέος,
μ’ αν δε χορδίσει την καρδιά, δεν θα γενεί σπουδαίος
13
Παίζει μια νέα στο βιολί, Μότσαρτ, Ραβέλ, Τσιτσάνη
Αγκίζει ο έρως τις χορδές, ο ήχος να γλυκάνει.
14
Παίζει μια νέα Ακκορντεόν
Στράους και Βαμβακάρη,
αν της μιλήσ’ ο έρωτας
οι φθόγγοι «παίρνουν» χάρη.
15
Τριαντάφυλλο ’ναι η καρδιά κι ο έρωτας το μύρο,
μοσχοβολούν τα δυό μαζί, χιλιόμετρα τριγύρω.
16
Το κάλλος και η ομορφιά είν’ της ζωής πυλώνες,
τον έρωτα έχουν στην καρδιά κι ανθίζουν στους αιώνες
17
Όλα τα άνθη του μπαχτσέ είναι ερωτευμένα,
γι’ αυτό σκορπούν αρώματα, χιλιοχρωματισμένα.
18
Ζωή χωρίς τον έρωτα είναι τραυματισμένη,
καρδούλα που δεν αγαπά, είναι τελειωμένη.
19
Ζωή χωρίς τον έρωτα; Βλέπεις με παρωπίδες
κι όταν σ’ αγκίξει την καρδιά; Γεμίζεις ηλιαχτίδες.
20
Ποιά είναι η διαδρομή τον έρωτα να βρείς;
Με την καρδιά σου ανοιχτή, θα τον καλοδεχτείς.
21
Όταν συναντήσω τον έρωτα, θα τον ρωτήσω,
τί πρέπει να κάνω, να μ’ αγαπήσουν και ν’ αγαπήσω;
Δεν υπάρχει συνταγή, ούτε διδασκαλία,
ο έρωτας θέλει φωτιά, αλήθειες και λατρεία.
22
Πηγή με δροσερό νερό είναι η καρδιά μας
και το ρουφάει ο έρωτας, ποτίζει τα όνειρά μας.
23
Είν’ η καρδιά ο ουρανός κι ο πιο καλός μας φίλος,
είν’ ο Θεός ο έρωτας και της ζωής ο ήλιος.
24
Είν’ η καρδιά μιά θάλασσα κι ο έρωτας το πλοίο,
που σε πηγαίνει σ’ ομορφιές, στης γης το μεγαλείο.
25
Καρδιά παραπονιάρα μου ο έρωτας πλησιάζει,
που θα σε πάει περίπατο, για πλούτη μη σε νοιάζει.
26
Η καρδιά ’ναι σινεμά, ο έρωτας ταινία,
χωρίς προειδοποίηση, κολλάς σινε-μανία.
27
Ο έρωτας είν’ βασιλιάς και η καρδιά εξουσία,
όλα ρολόι προχωρούν, κάθε λεπτό έχει αξία.
28
Ο έρωτας ξεκίνησε μία καρδιά να εύρει
και από τότε φίλε μου! Έρωτα πες αλεύρι!!
29
Μαέστρος είν’ ο έρωτας και η καρδιά ορχήστρα,
φαλτσάρουνε τα όργανα με τα μικροκαπρίτσια.
30
Ποδήλατο ’ναι η καρδιά κι ο έρως αναβάτης,
που ταξιδεύουν στο γιαλό και τους δροσίζει ο μπάτης.
31
Ο έρωτας είν’ αγιασμός και η καρδιά εκκλησία,
που συγχωρούν κι αμαρτωλούς, αυτό ’χει σημασία.
32
Έρημος είναι η καρδιά και όαση ο έρως,
που σε δροσίζει ισόβια, νέος είσαι ή γέρος.
33
Έρημος είναι η καρδιά και όαση ο έρως,
σε ξεκουράζει ολοχρονίς, από Χειμώνα ως Θέρος.
34
Αν συναντήσεις έρωτες… ψεύτικοι, χρεοκοπημένοι,
ναί, στην πορεία κιότεψαν, είναι σημαδεμένοι.
35
Θα αγαπώ, θα αγαπώ, πάντοτε θ’ αγαπάω,
του έρωτα τη μαχαιριά, στα στήθη κουβαλάω.
36
Χτυπούν παντού τον έρωτα, ματώνουν την καρδιά μας,
για μία νάιλον ζωή, στάχτες τα ιδανικά μας.
37
Κάθεται μόνος κι έρημος, τα κύματα παρέα,
του ζωγραφίζει στην καρδιά, ο έρωτας μια νέα.
38
Ο έρωτας είναι αρχηγός και η καρδιά υπακούει,
μα όλους τους ανέραστους, διατάζει άλλο χούι.
39
Η καρδιά είναι κινητό και μήνυμα ο έρως,
η κλήση όταν ακουστεί, γίνεται νιός ο γέρος.
40
Και αν γεράσει η καρδιά, έρως την ξανανιώνει
και αν σου πέσουν τα μαλλιά, αυτός τ’ ανανεώνει.
41
Ο έρωτας είν κυνηγός και οι καρδιές οι στόχοι,
τα βόλια είν’ οι πόθοι μας, στα μάτια; Πρωτοβρόχι.
42
Ο έρωτας ξεκίνησε καρδιές να κατακτήσει,
μα βρέθηκαν ανέραστες, ούτε και ν’ ακουμπήσει.
43
Και ο Ερμής αγάπησε που ’χε φτερά στα πόδια,
μα όσοι κόστος προσμετρούν, τους φυλακίζουν ζώδια.
44
Η καρδιά ’ναι μηχανή, ο έρωτας βενζίνη,
αν νοθευτεί το καύσιμο, άγνωστο τι θα γίνει.
45
Η καρδιά γεννήτρια κι ο έρωτας τα λάδια,
αν δεν λιπαίνεται σωστά, θα μείνεις στα σκοτάδια.
46
Η καρδιά είναι ταξί, ταξίμετρο ο έρως,
αν δεν προσέχεις τις στροφές, σε πάει σ’ άλλο μέρος.
47
Αλάτι είναι η καρδιά κι ο έρωτας πιπέρι,
δυό απαραίτητα υλικά, στο γιορτινό τραπέζι.
48
Το φαγητό ’ναι η καρδιά, ο έρωτας κρασάκι,
χωρίς αυτόν ψυχούλα μου, πώς να βρεις τραγουδάκι;
49
Το φαγητό ’ναι η καρδιά, ο έρωτας το φρούτο,
παίζεις ποτέ νησιώτικα, δίχως νάχεις λαούτο;
50
Τα κάρβουνα ανάψανε απ’ της καρδιάς τις φλόγες,
στάχτη τα κάνει ο έρωτας, άψητες οι μπριζόλες.
51
Η καρδιά ’ναι ψησταριά, τα κάρβουνα ο έρως,
προσέξτε τα ξερόχορτα, όταν περνάει το θέρος.
52
Η καρδιά ’ναι ο μπαχτσές κι ο έρωτας τα άνθη,
τα είδε από ψηλά ο Θεός και η ψυχή του ευφράνθει.
53
Αετίνα είναι η καρδιά, ο έρως τα φτερά της,
για να πετάει στα ψηλά, να δείχνει τη χαρά της.
54
Η καρδιά ’ναι γερακίνα, ο έρωτας το πέταγμά της
αν πληγωθεί ο έρωτας, χάνει και τα φτερά της.
55
Μ’ αετό χωρίς φτερά, μοιάζει ο χωρισμένος,
πετάει ως τον ουρανό, κάθε ερωτευμένος.
56
Αετός διαμαντοφτέρουγος στον Όλυμπο πετάει,
τον έρωτά του στους Θεούς, γλυκοξομολογάει
57
Ένας περήφανος αετός, χάνει το πέταγμά του,
του ’κοψε ο έρως τα φτερά,
ράγισε την καρδιά του.
58
Με πιέζει ο έρωτας ν’ ανοίξω την καρδιά μου,
την διπλοκλείδωσα προχθές, ως και στα όνειρά μου.
59
Εάν χαλάσ’ η συνταγή κι ο έρως αποτύχει,
μπορεί να τόθελ’ ο Θεός ή η Θεά σου τύχη.
60
Στον έρωτα δοκιμάζονται, πάντοτε δυό καρδιές,
δεν μπορεί η μιά ν’ αφήνει άρωμα κι η δεύτερη βρωμιές.
61
Ρωτήσανε τον έρωτα, ποία καρδιά έχει αξία;
Αυτά, δεν μπαίνουν στο χρηματιστήριο, σ’ αγοραπωλησία.
62
Ρωτήσανε και την καρδιά, ποιός έρωτας αξίζει;
Αυτός που είναι καθαρός, μοναδικό στολίδι.
63
Διαμέρισμα ’ναι η καρδιά κι ο έρωτας νοικιάζει,
πληρώνει τα κοινόχρηστα, μα την οικοδομή εξουσιάζει.
64
Γάιδαρος είν’ ο έρωτας; Και η καρδιά σαμάρι;
Μην την φορτώνετε βαριά, μπορεί και να τα «πάρει».
65
Κλείσε τ’ αυτιά στους ψίθυρους και στα κουτσομπολιά τους,
αυτοί ποτέ δεν ένοιωσαν, έρωτα στην καρδιά τους.
66
Θάταν καλύτερ’ η ζωή, με ομορφιές και κάλλη,
αν σοβαρά ερωτεύονταν κι όχι σαν παπαγάλοι.
67
Ο κόσμος θάταν πι’ όμορφος, με άνθη φορτωμένος,
όταν ο κάθε άνθρωπος, ήταν ερωτευμένος.
68
Και τα βουνά θα χόρευαν, με θάλασσες για ντάμες,
αν στις καρδιές χτυπούσανε, του έρωτα καμπάνες.
69
Το δάσος είναι η καρδιά, ο έρως τ’ οξυγόνο,
μοναδικές αξίες στη ζωή, αυτό σκεφθείτε μόνο.
70
Χλωρίδα είναι η καρδιά, ο έρωτας πανίδα,
μα πώς να ιδεί ο ανέραστος, το μέλλον με ελπίδα;
Θα ξεγελώ τα χρόνια
Αν μ’ αγαπάς αγάπη μου
θα κλέψω το φεγγάρι,
να σου φωτίζει τις νυχτιές
άλλος να μη σε πάρει.
Αν μ’ αγαπάς αγάπη μου
νύχτες θα ξημερώνω,
με τα λουλούδια της αυγής
για να σε καμαρώνω.
Αν μ’ αγαπάς αγάπη μου
θα βάλω και τ’ αηδόνια,
να τραγουδούν εσπερινούς
να ξεγελώ τα χρόνια.
Για χάρη σου ανθώνες
Αν μ’ αγαπάς αγάπη μου
θα βάλω τους χειμώνες,
την Άνοιξη να φέρουνε
για χάρη σου ανθώνες.
Αν μ’ αγαπάς αγάπη μου
θ’ ανοίξω τα ουράνια,
για να περνάς καμαρωτά
με ρόδα και γεράνια.
Αν μ’ αγαπάς αγάπη μου
θα πάρω απ’ τους Αγγέλους,
τα διαμαντένια τους φτερά
να ξανανιώνεις γέρους.
Ο ίσκιος σου θα γίνω
Αν μ’ αγαπάς αγάπη μου
κάστρο ψηλό θα γίνω,
να σε φυλάω από εχθρούς
τους φόβους σου να σβήνω.
Αν μ’ αγαπάς αγάπη μου
θα γίνω ο αητός σου,
ψηλά με σένα θα πετώ
να πλέκω τ’ όνειρό σου.
Αν μ’ αγαπάς αγάπη μου
ο ίσκιος σου θα γίνω,
θα μπω στα φυλλοκάρδια σου
για πάντα εκεί θα μείνω.
Κακίες μην ακούς
Αν μ’ αγαπάς αγάπη μου
θα κλέψω ουρανούς,
τα βράδια να σε ντύνω
μ’ άστρα κι Αυγερινούς.
Αν μ’ αγαπάς αγάπη μου
θα πάρω παραγιούς,
να σου μετρούν αστέρι μου
της γης τους θησαυρούς.
Αν μ’ αγαπάς αγάπη μου
θα βάλω τους αητούς,
να σε πηγαίνουν στα ψηλά
κακίες άλλες μην ακούς.
Οι ομορφιές
Αν μ’ αγαπάς αγάπη μου
θα στρώσω με διαμάντια,
όλους τους δρόμους της καρδιάς
με γιούσερ και μπριλάντια
Αν μ’ αγαπάς αγάπη μου
με τους Θεούς μαζί μου,
ολημερίς θα εξυμνώ
την ομορφιά ψυχή μου.
Αν μ’ αγαπάς αγάπη μου
θα σταματώ τους μήνες,
μη μου γεράσεις σταυραητέ
και ξεθωριάσουν μνήμες.
Στη Πεπαντή
Αν μ’ αγαπάς αγάπη μου
θα πάρω τα κοχύλια,
πύργο να χτίσω στο γιαλό
με χίλια παραθύρια.
Αν μ’ αγαπάς αγάπη μου
θα φέρω τις γοργόνες,
να σου χτενίζουν τα μαλλιά
να σου φορούν κορόνες.
Αν μ’ αγαπάς αγάπη μου
θα βάλω τα καλά μου,
στη Πεπαντή να ενωθώ
με σένα ομορφιά μου.
Για την αγάπη μου
Αν μ’ αγαπάς αγάπη μου,
τον ήλιο θα στολίσω
και με τους χτύπους της καρδιάς,
παλάτι θα σου χτίσω.
Αν μ’ αγαπάς αγάπη μου,
καράβια θ’ αρματώσω
και στης ψυχής τα πέλαγα,
αστέρια θα σου στρώσω.
Αν μ’ αγαπάς αγάπη μου,
θα βάλω τα γλαρόνια
να ζωγραφίζουν τη μορφή
και τη ματιά σου αιώνια.
Υποκοριστικά (Ι)
Αχ! Βρε Πόπη – Αχ! Βρε Πόπη
πως σκληρήναν οι ανθρώποι,
στης αγάπης τ’ ανθοτόπι,
μας κλωτσούν σαν τρύπιο τόπι.
Αχ! Βαρβάρα – Αχ! Βαρβάρα
κάνουν τη ζωή κατάρα,
ακατοίκητη Σαχάρα
των αφεντικών η φάρα.
Αχ! Βρε Γιώτα – Αχ! Βρε Γιώτα
σβήνουν του μυαλού τα φώτα,
κλείνουν της καρδιάς την πόρτα,
νάταν Άνοιξη σαν πρώτα.
Αχ! Μαρία – Αχ! Μαρία
κιότεψε κι η Ιστορία,
έρχεται κακοκαιρία
και αχόρταγα θηρία.
Υποκοριστικά (ΙΙ)
Αχ! Ελένη – Αχ! Ελένη,
το φιλότιμο (;) Φτωχαίνει,
η αγάπη μας (;) Δε βγαίνει
και ο έρωτας (;) πεθαίνει.
Αχ! Βρε Άννα – Αχ! Βρε Άννα,
τι να κάνει και η μάνα,
των παιδιών η παραμάνα (;)
την κατάντησαν πουτάνα.
Αχ! Νεφέλη – Αχ! Νεφέλη,
με γυμνά και τσιφτετέλι
μας δουλεύουνε εν τέλει,
μη κι ο κώλος μας τα θέλει (;)
Αχ! Βρε Βάσω – Αχ! Βρε Βάσω,
τη ζωή, πώς ν’ απολαύσω (;)
Λένε όλοι, πάω πάσο,
με τις «φούσκες» θα χορτάσω (;)
Υποκοριστικά (ΙΙΙ)
Αχ! Φωφώ μου – Αχ! Φωφώ μου,
πώς θα διώξω τον καημό μου (;)
Μου ’παν για καλό δικό μου,
πως πουλήσαν τ’ όνειρό μου.
Αχ! Βρε Ντίνα – Αχ! Βρε Ντίνα,
του πολιτισμού η βιτρίνα
έφερε μεγάλη πείνα,
πώς θα βγάλουμε το μήνα (;)
Αχ! Ελπίδα – Αχ! Ελπίδα
του μυαλού μου ηλιαχτίδα,
γριά ανήμπορη σε είδα,
πάνω σε χλωμή παρτίδα.
Αχ! βρε Έφη – Αχ! βρε Έφη
πώς το χάσαμε το κέφι (;)
Μας χτυπούν αυτοί το ντέφι,
ηχορύπανση και νέφη.
Υποκοριστικά (ΙV)
Αχ! Βρε Νίκη – Αχ! Βρε Νίκη,
οι μεταλλαγμένοι λύκοι
παίρνουν ότι μας ανήκει,
δεν πληρώνουν, ούτε νοίκι.
Αχ! Τασία – Αχ! Τασία,
γίναν όλοι εξουσία
και το παίζουν αφασία,
στα παράθυρα η ουσία.
Αχ! Βρε Κούλα – Αχ! Βρε Κούλα,
οι «δουλειές» είναι στη ζούλα
και γεμίζουν τη σακούλα,
πάντα στην αναμπουμπούλα.
Αχ! Πιπίτσα – Αχ! Πιπίτσα,
όνειρό τους, μια βαλίτσα,
γκόμενο ή γκομενίτσα
και παράνομη δουλίτσα.
Υποκοριστικά (V)
Αχ! Μαρίνα – Αχ! Μαρίνα
γέμισε και η Αθήνα
με «σκουπιδαριό» απ’ την Κίνα
και πολύχρωμα τα κρίνα.
Αχ! βρε Στέλλα – Αχ! βρε Στέλλα
μας κολήσανε σα βδέλλα,
μας φορέσανε και σέλα
και μας λεν, σκάσε και γέλα.
Αχ! βρε Τάκια – Αχ! βρε Τάκια
του πολέμου τα γεράκια,
τα ’κάναν ξανά πλακάκια,
με ηγέτες (;) Ανθρωπάκια.
Αχ! Λουκία – Αχ! Λουκία
τα μεμέτια κι η Τουρκία,
ξένα, τα θωρούν οικεία
κι εμείς (;) Τζόγο και βλακεία.
Υποκοριστικά (VI)
Αχ! Ρωξάνη – Αχ! Ρωξάνη
μας ξεπούλησαν τη Μάνη,
οι πατριώτες κι οι ρουφιάνοι
δεν θ’ αφήνουνε ρουμάνι.
Αχ! Ευτέρπη – Αχ! Ευτέρπη
των αγωνιστών τα έπη
η ευτέλεια τα διέπει,
να ξυπνήσουμε δεν πρέπει (;)
Αχ! βρε Τάνια – Αχ! βρε Τάνια,
τι κακό με τα Βαλκάνια,
του πολέμου τα αλάνια,
μας φορέσανε φουστάνια.
Αχ! Ευρώπη – Αχ! Ευρώπη
των προγόνων μας οι κόποι
Αμερικάνων γίναν τόπι
και κομπιούτερς οι ανθρώποι.
Υποκοριστικά (VIΙ)
Αχ! Βρε Κρήτη – Αχ! Βρε Κρήτη,
βρακοφόρε Ψηλορείτη,
καθ’ αιμοχαρή αλήτη,
κρέμασέ τον απ’ τη μύτη.
Αχ! Καλλιόπη – Αχ! Καλλιόπη
με ειρήνη όλοι οι τόποι (;)
Δεν υπάρχουν άλλοι τρόποι,
να ξυπνήσουν οι ανθρώποι.
Αχ! Βρε Βούλα – Αχ! Βρε Βούλα
στόλισε μια καμαρούλα,
γίνε μια γλυκιά μανούλα,
στ’ όνειρο, στο γέλιο, δούλα.
Αχ! Ελλάδα – Αχ! Ελλάδα
του πολιτισμού τη δάδα,
μην αφήσεις μια ομάδα,
να την ρίξει στον Καιάδα…
Η καρδιά ’ναι το σχολείο
κι ο έρως μαθητής του,
μα είναι τόσο επιμελής
κι έγινε διευθυντής του.
