Μι’ αγάπη καλλικέλαδη
ποτέ δεν τραγουδάει,
σφαλίζει τα ματάκια της,
τη λησμονιά ζητάει.
Μόνο ρωτάει τα πουλιά,
της λεμονιάς τα κλώνια,®
μην έφθασε Καλοκαιριά
κι ανθίσαν τα μπαλκόνια;
Αγάπη καλλικέλαδη
τα λιακωτά χαθήκαν.
Λουλούδια δεν ανθίζουνε
κι όλα μπετόν γινήκαν.
®
(ΓΙΑΤΕΛΟΣ) … Μπήκαμε εκούσια στα κρεματόρια
κι όλοι μας τραβάμε ζόρια…
