Σήμερα που λιμνάζεις, παραμυθιάζεσαι,
ξόβεργες ξαναστήνεις, δεν αφουγκράζεσαι.
Μάϊνες μη διαβάζεις και ηδονίζεσαι,
φάμπρικες μην ανοίγεις και υποκλίνεσαι.
Το τσιγάρο σου κλαίει, φλέγεται,
δρόμους ανοίγει στον αέρα,
πήγε στράφι ετούτ' η μέρα.
Τέλειωσες το ταξίδι, εκστασιάζεσαι,
μίκρυνες την ψυχή σου, αυτοκουράρεσαι.
Χάθηκαν οι Άνοιξες, τα Καλοκαίρια σου,
σκόρπισαν τα όνειρα και τα λημέρια σου.
Το τσιγάρο σου τρέμει, μαρμάρωσε,
δρόμοι κλείσαν και σήμαντρα,
ένα μηδέν και για σήμερα.