Κορμιά δεμένα σε τροχούς,
του τζόγου στρατιωτάκια.
Μα εσύ ’ξωπίσω κρυφακούς
κι αδειάζεις καραφάκια.
Έγινε η ζωή λαχείο
και ο έρωτας ζαριά.
Η αγάπη μας μουσείο
και οι πόθοι ζυγαριά.
Τα όνειρά μας σε γιαπιά,
της νύχτας παραισθήσεις.
Μα εσύ γυρεύεις στα χαρτιά
και στον καφ’ εξηγήσεις.
Έγιν’ η ζωή μας τζόγος
και το μέλλον μας σκουριές.
Δεν ισχύει πιά ο λόγος,
παίζοντ’ όλα στις ζαριές.