Δυό φίλοι έχουν ορκισθεί,
στα μάτια, στην τιμή τους,
Κανείς δε θ΄ αποχωρισθεί,
τη μοίρα, την «καλή τους».
Γράφει η μοίρα τη γραμμή,
πάνω σ’ αυτή βαδίζουν.
Κρατούν κι οι δυό τους την τιμή,
τον έρωτα φροντίζουν.
Μα το παιχνίδ’ είναι τρελό,
τρελές και οι συμπτώσεις,
δεν τις χωράει το μυαλό,
στον έρωτα εκπτώσεις;
Ήταν η ίδια κοπελιά, πάθος και έρωτάς τους
… Κι έτσι τη βρήκαν τα παιδιά,
στο τρίο της χαράς τους.